Ka dy lloje njerëzish: disa tregojnë dashamirësi ekstreme, duke lehtësuar barrën tonë ndërsa jetojmë; të tjerët, në vend të kësaj, janë si gurë në rrugën tonë dhe komplikojnë jetën tonë. Secili prej nesh zgjedh cilët njerëz të ketë pranë dhe ata që duhet të mbaj larg për të shmangur lëndimin.
A keni menduar ndonjëherë pse ka njerëz me dashamirësi ekstreme? Gjithmonë të gatshëm për të na ndihmuar? Çfarë i motivon për të na ndihmuar edhe kur nuk u kërkojmë ndihmë? Këta janë njerëz që e kanë bërë dashamirësinë flamurin e tyre dhe janë gjithmonë të gatshëm të japin një dorë.
Mund të mendojmë se mirësia është gjithmonë pozitive pasi ndihmon në ruajtjen e mirëqenies tonë. Sidoqoftë, nuk është e tillë kur shkon përtej kufijve dhe çon në veprimin me dashamirësi në të gjitha rrethanat. Në këtë rast është mirësia toksike, një formë shërbimi që harrojmë se jemi të vëmendshëm ndaj nevojave të të tjerëve.
“Ndonjëherë jemi aq të mirë sa harrojmë veten dhe lejojmë të tjerët të zënë vendin tonë. Ne besojmë se është gjithmonë e nevojshme të jesh i mirë dhe të bëhesh i padukshëm”.
Mirësia ekstreme, kur mohojmë vetveten
Ndonjëherë u japim aq shumë të tjerëve saqë nuk mendojmë për veten tonë. Mendoni për situatën tipike në të cilën një nënë bën gjithçka për mirëqenien e fëmijëve të saj dhe kujdeset aq shumë për ta sa ajo i injoron nevojat e saj. Kjo nuk do të thotë që të bësh diçka për të tjerët është e gabuar. Sidoqoftë, ajo duhet të fokusohet vetëm tek të tjerët. Pra, ka situata në të cilat duam t’i kënaqim të tjerët, sepse ndoshta ata kërkojnë ndihmën tonë ose sepse ne besojmë se na kanë nevojën dhe ne ofrohemi t’i bëjmë ata të ndihen mirë me çdo kusht.
Edhe nëse nuk besoni, dashamirësia ekstreme mund të jetë e dëmshme. Ndonjëherë, në të vërtetë, nuk lë hapësirë për të tjerët që të kuptojnë atë që dëshirojnë, sepse i parashikojmë ata. Ne përqendrohemi shumë në atë që u nevojitet dhe harrojmë nevojat tona. Në këtë mënyrë ne mohojmë veten, fillojmë të bëhemi të padukshëm për shkak të veprimeve tona. Duke qenë gjithmonë të vëmendshëm ndaj nevojave të të tjerëve, nevojat tona kalojnë në vend të dytë. Është një mënyrë për të na shkelur, për të hequr vlerën.
Nuk mund të them “jo” për shkak të dashamirësisë ekstreme
Mund të ndodhë gjithashtu që t’i japim një vlerë shumë të lartë mirësisë. Kështu, pasi ne besojmë se duhet të jemi të mirë, nuk vendosim kufij dhe gjithmonë themi “po” për gjithçka. Ne jemi të gatshëm të bëjmë gjithçka që na kërkohet të bëjmë për t’u konsideruar si njerëz të mirë.
Çfarë është e gabuar me të? Nëse kjo nuk krijon keqardhje, asgjë. A duhet, që të jesh i mirë, ta gjesh veten në një situatë të pakëndshme? A jeni të gatshëm të përballeni me një situatë që ju bën të sëmurë thjesht që të jeni mirë?
Shumë herë ne biem në këtë kurth. Ne besojmë se të jesh njeri i mirë do të thotë të pranosh gjithçka që na kërkohet të bëjmë. Në këtë mënyrë ne jemi të kënaqur me të tjerët dhe qëndrojmë në kushte të mira me ta. Po ne? Asnjë ekstrem nuk është i mirë. Ju mund të jeni të sjellshëm duke vendosur kufij, në mënyrë që të mos shkelni nevojat vetjake ose t’u lejoni të tjerëve ta bëjnë atë.
Disavantazhet e mirësisë toksike
Mirësia toksike tërheq një sërë pengesash për ne dhe për ata që na rrethojnë. Disavantazhet që mund të lindin nëse tregojmë mirësi të tepruar janë:
- Pasiguri
- Vetëbesimi ulët
- Më pak njohuri për veten
- Marrëdhënie më pak autentike
- Ushqen ndjenjën e fajit.
- Rritja e varësisë në marrëdhënie.
- Ankthi bëhet më i madh.
- Rritet nevoja për miratim nga të tjerët.
Këto janë vetëm disa nga disavantazhet e mirësisë toksike. Është sikur të jesh në një rreth vicioz në të cilin e harrojmë veten. Vlera që japim për veten rritet gjithnjë e më shumë dhe krijojmë marrëdhënie që mund të na bëjnë të vuajmë, duke pasur parasysh që ne gjithmonë kujdesemi për nevojat e të tjerëve Kur nuk ka të tjerë, ne nuk dimë çfarë të bëjmë, sepse gjithçka që bëjmë është për të tjerët.
Strategjitë për të mos treguar dashamirësi ekstreme
Megjithëse dashamirësia ekstreme bëhet pjesë e jona, ka mënyra të ndryshme për të qenë i sjellshëm në një mënyrë më të shëndetshme. Ne duhet t’i japim vetes vlerën që meritojmë dhe të mbështetemi në marrëdhënie më të shëndetshme dhe më autentike.
Vendosni kufij. Lejoni të tjerët të dinë se sa larg mund të shkojnë. Tregojuni atyre se çfarë ju pengon, çfarë nuk dëshironi të bëni, çfarë ju mërzit etj.
Thuajini lamtumirë fajit. Ndonjëherë duhet të themi “jo”. Stop ndjenjës së fajit për të mos bërë një nder ose të jeni gjithmonë në dispozicion të të tjerëve. Kjo do të thotë që edhe ju e konsideroni veten të rëndësishëm.
Hartoni një listë prioritetesh. Ju mund të vazhdoni të jeni atje për të tjerët pa e lënë veten mënjanë. Bëhuni të organizuar dhe vendosni se cilat janë gjërat më të rëndësishme në jetën tuaj. Kështu do ta dini se sa kohë mund t’u kushtoni të tjerëve dhe në çfarë kohe mund të jeni me ta.
Njihni veten. Në këtë mënyrë ju do të dini se çfarë ju pëlqen dhe do të jetë më e lehtë për të vendosur prioritetet dhe për të kufizuar të tjerët. Ju do të kuptoni më mirë ndjenjat dhe mendimet tuaja dhe mund ta kuptoni pse e keni të vështirë t’i kushtoni vëmendje vetes.
Shqetësohuni për veten. Nuk do të jetë shumë e komplikuar, në fakt, nëse dini t’i trajtoni të tjerët shumë mirë, me siguri që ju mund ta bëni këtë edhe për veten tuaj. Mos harroni se mirësia është e rëndësishme, por në masën e duhur.
Dashamirësia ekstreme ndaj të tjerëve të çon në lënien e vetes pas dore. Për të arritur sasinë e duhur të mirësisë, duhet të besoni dhe të vlerësoni veten. Vetëm nëse e vlerësoni veten, do ta kuptoni se askush nuk meriton të jetë më i rëndësishëm se ju.
Përveç kësaj, mbani në mend se pa marrë parasysh se sa të mira janë qëllimet tuaja, dikush mund të përfitojë nga mirësia juaj ekstreme. Kjo është për shkak se ata e dinë se do të marrin atë që duan, pasi ju thoni gjithmonë “po”. Përqendrohuni te vetja dhe vendosni kufij. Fuqia jote është brenda jush.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
