Në Harvard, mjekët dhe shkencëtarët kanë studiuar një grup njerëzish që nga viti 1938 për të zbuluar se cili është sekreti i të qenurit mirë. John Kennedy gjithashtu mori pjesë në studimin e gjatë
Statistikat dhe puna në numra nuk janë domosdoshmërisht aktivitete që bëhen në një tryezë dhe me nxitim. Përkundrazi: rezultatet më të jashtëzakonshme shpesh janë ato që kërkojnë një përpjekje të fuqishme kërkimore, ndonjëherë në terren. Ky është rasti i studimit të Harvard-it për Zhvillimin e të Rriturve, një hulumtim i kryer për 80 vjet që lejoi shkencëtarët të argumentojnë se lumturia, mirëqenia dhe jetëgjatësia varen dukshëm nga marrëdhëniet tona shoqërore: nëse i kemi ato dhe janë të mirë, ne do të jemi më të lumtur dhe do të jetojmë më gjatë.
“Vetmia vret”, tha profesori Robert Waldinger, një psikiatër dhe menaxher aktual i projektit, gjatë një TED Talk në vitin 2015, i cili pati një shikueshmëri prej më shumë se 13.5 milion herë.
Natyra e jashtëzakonshme e studimit qëndron në faktin se ai filloi në 1938 dhe vazhdon edhe sot: një nga eksperimentet më të gjata të këtij lloji. Përmes monitorimit të vazhdueshëm të 724 personave, adoleshentë në kohën e fillimit të studimit, qëllimi ishte të zbulonin diçka të dobishme për sa i përket jetës së lumtur dhe të shëndetshme, cilët ishin përcaktuesit e tyre.
Eksperimenti filloi në vitin 1938 mbi 268 studentë të vitit të dytë në Harvard: midis tyre, presidenti i ardhshëm i SHBA John Kennedy dhe ai që do të jetë një nga redaktorët kryesorë të gazetave amerikane, Ben Bradlee nga Washington Post. Në vitet 1970, grupi i kontrollit u zgjerua me hyrjen e 456 banorëve nga lagjet e varfra të Bostonit. Me kalimin e kohës, u shtuan fëmijët tek studentët e universitetit.
Sot, vazhdojnë të jetojnë më pak se njëzet veta të bërthamës së Harvardit dhe rreth dyzet Bostonianë- shumica e atyre që kanë lindur në vitet ‘90 vazhdojnë të monitorohen ende. Rezultatet, të marra përmes testeve mjekësore dhe intervistave, janë interesante. Për shembull: një marrëdhënie e mirë midis gruas dhe burrit me kalimin e kohës sigurojnë një lumturi më të madhe sesa paraja dhe fama, ndryshe nga sa mendohet shpesh.
“Kur bashkuam ato që dinim prej tyre kur ishin rreth 50 vjeç – tha profesori Waldinger – nuk ishin nivelet e kolesterolit të moshës së mesme që parashikuan se si po plakeshin. Ishte niveli i kënaqësisë në marrëdhëniet e tyre. Ata që ishin më të kënaqur me marrëdhëniet e tyre në moshën 50 vjeç ishin më të shëndetshmit në moshën 80 vjeç.” Më pak aspirinë, më shumë empati.
Burimi / https://www.corriere.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
