E kalojmë pjesën më të madhe të jetës sonë duke bërë plane, sikur të jetonim një jetë tjetër në një kohë të mëvonshme. Nuk jetojmë me vendosmëri, por me shpejtësi, sikur përgatitemi për ditën ku me të vërtetë do të fillojmë të jetojmë. Sidoqoftë, ky version nuk vjen kurrë. Vdekja na kap para se të gjejmë kohë.
Nëse do të kishim praktikuar të kuptonim rëndësinë e secilit moment si të fundit, e gjithë jeta jonë do të kishte ndryshuar rrënjësisht. Do të jemi të pranishëm në këtë moment. Vetëm kujtesa e vdekjes mund t’i japë jetës thelbin dhe thellësinë, për të aktivizuar dëshirën për vetë jetën.
Vetëm vdekja mund ta bëjë jetën aq intensive në mënyrë që çdo moment i së tashmes të përfshijë të gjithë jetën.
Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
