Ti je e bukur, dhe jo për atë fije grimi.
Jeni e bukur për sa ju ka kaluar jeta, për ëndrrat që keni brenda e që nuk i di. E bukur për të gjitha kohërat që të preknin ty, por përpara së rradhës. Për fjalët e shpenzuara kot dhe për ato të kërkuara larg. Për çdo lot të rënë dhe për ata që fshihen natën në bashkëpunëtorin e dritës së hënës.
Për buzëqeshjen që ndjen, vëmendjen që nuk gjen, për emocionet që ndjen dhe shpresën që trillon.
Jeni thjesht e bukur, si një lule e mbledhur me nxitim, si një dhuratë e papritur, si një vështrim i vjedhur ose një përqafim i përzemërt.
Je e bukur dhe nuk ka rëndësi që bota ta di, je me të vërtetë e bukur, por vetëm për ata që dinë t’ju shikojnë ….
Jeni gjithmonë e bukur …
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
