Një ndjenjë komplekse që mund të helmojë jetën e atyre që e përjetojnë dhe të vras një marrëdhënie.
Xhelozia, sipas William Shakespeare, është një përbindësh me sy të gjelbër që tallet me ushqimin që ushqehet. Ky ushqim është zemra dhe shpirti i atyre që vuajnë: xheloz është fjalë për fjalë i verbuar nga kjo ndjenjë komplekse dhe e përdredhur, e bërë së bashku me dashuri, zemërim, humbje, zili dhe pasiguri. Një përzierje e fuqishme dhe nganjëherë vdekjeprurëse, e aftë të helmojë mendimet dhe madje të lëshojë impulse të dhunshme.
Çfarë është? – Xhelozia është një impuls i thellë që del nga dhimbja, zemërimi dhe ndjenja e zhgënjimit që përjetojmë kur zbulojmë ose dyshojmë se ai që ne dëshirojmë ka simpati për dikë tjetër më shumë sesa për ne. Kjo është një ndjenjë e pahijshme, për të cilën shpesh ndihemi fajtorë, veçanërisht nëse na shtyn në veprime që nuk do të toleroheshin nëse do të kryheshin kundër nesh, për shembull duke kontrolluar përmbajtjen e mesazheve elektronike ose telefonave celularë. Por është një ndjenjë universale, të cilën e kemi përjetuar të gjithë në jetë.
Arma për ta luftuar – E para dhe më e lehta është besimi. Ne duhet të mësojmë t’i besojmë të tjerëve, të paktën derisa të kemi prova të caktuara, ose shumë të qarta, të gënjeshtrës. Kjo do të thotë, mbi të gjitha, që nuk do ndërhyjmë në sferën private të tjetrës, përtej asaj që na është kërkuar në mënyrë eksplicite. Ndërsa studiuesi Karl Krauss shkroi “xhelozia është një lehje e qenve që tërheq hajdutët”. Shkurtimisht, mund të jetë ndërhyrja jonë e panevojshme ajo që nxit praninë e tradhtisë. Hapi i dytë është besimi në vetvete: kemi gjithçka që është e nevojshme për t’u dashuruar dhe për ta bërë partnerin tonë të lumtur.
Çështjet e përgjegjësisë – Nuk është e lehtë të pranosh që je pre e një ndjenje negative, por të jesh i vetëdijshëm për të është e rëndësishme. Kriza jonë e xhelozisë mund të lidhet me ndjenjat intime dhe thellësisht tonat, siç është frika se mos nuk e meritojmë dashurinë e partnerit tonë, vetëvlerësimi i ulët ose frika se nuk i kushtojmë vëmendje të mjaftueshme disa aspekteve të marrëdhënies. Në këtë pikë, gjithçka që mbetet është dialogu: ne i rrëfejmë shqetësimet tona partnerit dhe dëgjojmë garancitë e tij, duke u përpjekur të mbetemi të paanshëm.
Dashuria është … – ajo që konfirmon gjithçka. Pra, nëse e gjejmë veten në praninë e një tradhtie të vërtetë dhe pranoni që keni një tjetër, ajo që duhet të bëni është: të luftoni për të ose ta lini të shkojë. Dilema është e tmerrshme, por pasi ke luftuar me të gjitha mjetet, duhet të pranoni idenë e dorëzimit. Në fund të fundit, pas një historie dashurie, pothuajse gjithmonë fillon një tjetër.
Xhelozia e të tjerëve – Kjo është një rrezik i madh i kohëve të fundit. Për këtë arsye është e rëndësishme që menjëherë të vendosen kufizime mbi sjelljen e papërshtatshme të një partneri ose një miku dhe t’i bëni ata t’ju respektojnë edhe nëse kjo mund të shkaktojë tension dhe fundin e marrëdhënies. Xhelozia dhe zotërimi nuk janë dashuri: prandaj duhet të refuzojmë të heqim dorë nga projektet tona dhe gjërat që duam të bëjmë, nuk duhet të largohemi nga njerëzit që i duam dhe mbi të gjitha nuk duhet të tolerojmë presion të tepruar dhe madje edhe qëndrime agresive apo edhe të dhunshme. Në këtë rast duhet të largoheni menjëherë dhe të kërkoni ndihmë.
Respekti për të tjerët dhe dialogu konstruktiv janë gjërat e para që duhet t’u mësohen fëmijëve, jo vetëm me fjalë por edhe me vepra.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / http://www.tgcom24.mediaset.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
