Ka një ndryshim të madh midis të mësuarit të diçkaje herët dhe të kuptuarit pak vonë. E thënë thjesht, të mësuarit e një mësimi të jetës në kohën e duhur mund të bëjë ndryshimin.
Por shpesh, sipas psikologjisë, ne përfundojmë duke mësuar mësimet thelbësore të jetës me mjaft vonesë. Lachlan Brown, themeluesi i Hack Spirit, entuziast i vëmendjes dhe budizmit, na sjell një qasje intriguese.
Pranimi i papërsosmërisë
Ne të gjithë përpiqemi për përsosmëri. Qoftë në karrierë, marrëdhënie apo rritje personale, kërkimi për ‘idealin’ shpesh mund të dominojë jetën tonë. Megjithatë, kjo ndjekje shpesh çon në një të vërtetë të pakëndshme: bota dhe banorët e saj, duke përfshirë edhe ne, nuk janë të përsosur. Si një entuziast i ndërgjegjes, kam arritur të vlerësoj bukurinë në këtë papërsosmëri të pashmangshme. Është në pranimin e të metave dhe të metave tona që ne gjejmë paqen dhe përparimin e vërtetë. Sipas psikologjisë, shumica prej nesh e mësojnë këtë mësim mjaft vonë në jetë. Ne kalojmë vite duke ndjekur një ‘perfekt’ të pakapshëm vetëm për të kuptuar se janë papërsosmëritë që na bëjnë unikë dhe të vërtetë. Përsosmëria mund të jetë një qëllim i admirueshëm, por përqafimi i papërsosmërisë mund të çojë në një udhëtim më të plotë. Le të mos presim shumë për të mësuar këtë mësim vendimtar të jetës.
Momenti i tanishëm është gjithçka që kemi
Në ngutja dhe ngutja e jetës, është e lehtë të kapeni nga shqetësimet për të ardhmen ose keqardhjet e së shkuarës. Por duke e bërë këtë, ne shpesh neglizhojmë momentin e tanishëm. Si dikush që ka studiuar ndërgjegjësimin dhe budizmin për shumë vite, kam arritur të kuptoj fuqinë e të jetuarit në të tashmen. Thich Nhat Hanh, një murg i njohur budist dhe ekspert i ndërgjegjes, një herë tha: “Momenti i tanishëm është i mbushur me gëzim dhe lumturi. Nëse jeni të vëmendshëm, do ta shihni.” Mjerisht, shumë prej nesh nuk e kuptojnë këtë deri më vonë në jetë. Ne e kalojmë rininë tonë duke u shqetësuar për atë që vjen më pas dhe vitet tona të vjetra duke kujtuar atë që ishte. E vërteta është se momenti i tanishëm është gjithçka që kemi. Le të mos presim derisa të jetë tepër vonë për ta vlerësuar plotësisht dhe për të jetuar në të.
Fuqia e të lënit
Gjatë gjithë jetës sonë, ne të gjithë mbajmë barrë, qofshin ato gabime të së shkuarës, keqardhje, apo edhe thjesht shqetësime për të ardhmen. Këto barra mund të na rëndojnë dhe të na pengojnë të jetojmë jetën tonë në maksimum.
Një nga mësimet më të fuqishme që kam mësuar në udhëtimin tim me vetëdijen dhe budizmin është arti i të lëshuarit. Të heqësh dorë nuk do të thotë të harrosh apo të shpërfillësh këto barra; ka të bëjë me njohjen e tyre dhe më pas lirimin e tyre mbi ju. Unë gërmoj më thellë në këtë koncept në librin tim, Sekretet e Fshehura të Budizmit: Si të Jetoni me ndikim maksimal dhe ego minimale. Është një mësim që shumë prej nesh e mësojnë shumë vonë në jetë. Duke u larguar, ne jo vetëm që çlirohemi nga këto barra, por gjithashtu hapemi ndaj përvojave dhe mundësive të reja. Nuk është kurrë vonë për t’u larguar dhe për të filluar nga e para.
Përqafimi i ndryshimit
Ndryshimi është një konstante në jetë. Megjithatë, natyra jonë njerëzore shpesh na bën rezistent ndaj saj. Ne gjejmë rehati në rutinë dhe familjaritet, dhe ndryshimi e prish atë. Megjithatë, siç thotë citati i famshëm i Heraklitit, “E vetmja konstante në jetë është ndryshimi”. Është një e vërtetë që të gjithë duhet ta pranojmë dhe ta përqafojmë për të jetuar plotësisht plotësisht.
Por si ta bëjmë këtë? Çelësi është që ndryshimi të mos shihet si një kërcënim, por si një mundësi për rritje dhe mësim. Filloni të vogla. Kur përballeni me një ndryshim, në vend që të rezistoni, ndaloni dhe pyesni veten: “Çfarë mund të mësoj nga kjo?” ose “Si mund të më ndihmojë kjo të rritem?”.
Të mësuarit për të përqafuar ndryshimin mund të marrë kohë, por është një mësim që ia vlen të mësohet më shpejt sesa më vonë në jetë. Ndryshimi është i pashmangshëm; se si reagojmë ndaj tij është nën kontrollin tonë. Le të zgjedhim të rritemi me të.
Kuptimi i vlerave tuaja thelbësore
Në udhëtimin tim personal, kam gjetur se të kuptuarit e vërtetë të vetes, motivimeve dhe vlerave të mia thelbësore ka qenë instrumentale. Është si të kesh një busull në udhëtimin e jetës. Por këtu është gjëja: shumë prej nesh nuk marrin kohë për të thelluar se cilat janë vlerat tona thelbësore. Jemi kaq të kapur nga përditshmëria saqë ne e anashkalojmë këtë pjesë thelbësore të identitetit tonë. Jeanette Brown, një trajnere e Tranzicionit të Jetës, ka një ushtrim fantastik për t’ju ndihmuar të përcaktoni vlerat tuaja. E kam provuar vetë dhe e kam gjetur shumë të dobishme. Ju mund të shikoni ushtrimin e saj “Përcaktimi i vlerave tuaja” këtu.
Njohja e vlerave tuaja thelbësore jo vetëm që udhëheq vendimet dhe veprimet tuaja, por gjithashtu ju ndihmon të jetoni në mënyrë autentike. Është një mësim që, për fat të keq, shumë prej nesh e mësojnë shumë vonë. Por nuk është kurrë vonë për të filluar. Pra, le të fillojmë tani. Kjo mund të duket kundërintuitive, por më dëgjoni. Në udhëtimin tim personal, kam zbuluar se sa më shumë e ndiqja lumturinë, aq më shumë ajo më ikte.
Lumturia nuk është diçka që ne mund ta kapim ose ta mbajmë. Është një nënprodukt i të jetuarit të një jete të plotë, i të qenit të vërtetë me veten dhe i lidhjes kuptimplotë me të tjerët. Ndjekja e lumturisë shpesh mund të çojë në zhgënjim dhe pritje të paplotësuara. Në vend të kësaj, përqendrohuni të jetoni çdo ditë në mënyrë autentike dhe plotësisht. Mund të zbuloni se lumturia ju vjen natyrshëm. Është një mësim që shumë njerëz e mësojnë vonë në jetë. Por sapo ta bëjmë këtë, mund të ndryshojë perspektivën dhe jetën tonë për mirë.
Kujdesi për veten është thelbësor
Kujdesi për veten. Është një term që e dëgjojmë shpesh, por sa prej nesh e kuptojnë vërtet rëndësinë e tij? E thënë thjesht, kujdesi për veten ka të bëjë me kujdesin për shëndetin tuaj fizik, mendor dhe emocional. Bëhet fjalë për t’i dhënë përparësi mirëqenies suaj mes kërkesave të jetës së përditshme.
Aspekti praktik? Filloni të vogla. Merrni disa minuta çdo ditë për të bërë diçka që ju pëlqen. Mund të jetë leximi i një libri, shëtitja, meditimi, apo edhe thjesht qëndrimi i qetë me një filxhan çaj.
Fatkeqësisht, shumë prej nesh e mësojnë rëndësinë e vetëkujdesit shumë vonë në jetë. Por nuk është kurrë vonë për të filluar. Mbani mend, nuk mund të derdhni nga një filxhan bosh. Kujdesuni për veten së pari.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
