Franz Kafka, një nga figurat më enigmatike dhe filozofike të letërsisë moderne, ka lënë pas një trashëgimi mendimesh që vazhdojnë të frymëzojnë dhe shqetësojnë lexuesit në të njëjtën kohë. Vepra e tij është shpeshherë një pasqyrë e absurditetit të jetës moderne, e ankthit të brendshëm dhe e ndjenjës së humbjes në një botë burokratike dhe të pakuptimtë. Më poshtë janë 10 citate nga Kafka që të bëjnë të ndalesh, të reflektosh dhe, në shumë raste, të analizosh çdo detaj të jetës në mënyrë të ekzagjeruar.
1.“Nëse libri që po lexoj nuk më trondit sikur një fatkeqësi e rëndë, atëherë pse duhet ta lexoj?”
Ky citat përshkruan mënyrën si Kafka e shihte letërsinë, jo si argëtim të thjeshtë, por si një akt që duhet të të ndryshojë. Një reflektim për fuqinë transformuese të artit dhe ndikimin e tij emocional.
2.“Ka një qëllim, por nuk ka rrugë; ajo që ne e quajmë rrugë është hezitimi ynë.”
Ky mendim të bën të kuptosh se shpeshherë pengesa më e madhe është vetë pavendosmëria jonë. Kafka nxit introspeksion të thellë: a kemi vërtetë një rrugë përpara apo thjesht jemi të bllokuar në iluzionin e saj?
3.“Unë jam i lirë, prandaj jam i humbur.”
Një kundërshti e thellë ekzistenciale: liria absolute mund të çojë në një humbje të drejtimit. Ky citat shpesh i lë njerëzit në dilemë për atë çka do të thotë të jesh vërtetë i lirë.
4.“Njeriu nuk mund të jetojë pa një besim të qëndrueshëm në diçka të përhershme.”
Kërkimi për kuptim është i pandashëm nga natyra njerëzore. Kafka e shpreh nevojën për një “themeli të fortë” psikologjik apo shpirtëror që na mban të qëndrueshëm.
5.“Gjithçka që duhet të bësh është të qëndrosh ulur dhe të dëgjosh. Bota do të zbulohet para teje.”
Një reflektim mbi durimin, vëzhgimin dhe thellësinë e të kuptuarit. Në një botë që lëviz me shpejtësi, Kafka na fton të ndalemi dhe të dëgjojmë.
6.“Unë kam letërsi, por asgjë tjetër.”
Ky citat tregon përkushtimin absolut të Kafkës ndaj artit të tij, por gjithashtu zbulon vetminë dhe izolimin që vjen me një jetë të përqendruar vetëm në një ideal.
7.“Mund të mbaj gjithçka brenda vetes për një kohë shumë të gjatë, por jo përgjithmonë.”
Një shpërthim i brendshëm i emocioneve të mbajtura, një paralajmërim për ata që e shtypin veten. Një citat që flet për luftën e heshtur që shumë njerëz përjetojnë.
8.“Mos u dëshpëro. Asgjë nuk është e përjetshme.”
Ky është ndoshta një nga shpresat më të qeta që Kafka jep. Edhe pse vepra e tij është e errët, ai na kujton se edhe dhimbja ka një fund.
9.“Vetmia nuk më frikëson; vetëm ajo që më shkatërron pa zhurmë.”
Kafka ngre pyetje rreth natyrës së dhimbjes së brendshme dhe asaj që nuk mund të ndihmohet nga të tjerët. Një ndjesi e thellë që prek shumë njerëz në mënyrë personale.
10.“Fillimi i çdo veprimi është i pamundur, por veprimi ndodh.”
Një përmbledhje e absurditetit të jetës njerëzore: megjithëse gjithçka duket e pamundur në fillim, ne prapë vazhdojmë. Forca njerëzore për të vepruar, edhe në paqartësi.
Kafka nuk jep përgjigje të thjeshta. Ai të sfidon të përballesh me ankthet e tua, me mendimet e errëta dhe me pyetjet më të vështira të ekzistencës. Citatet e tij nuk janë për të gjithë, ato janë për ata që nuk kanë frikë të shohin brenda vetes dhe të përballen me të vërtetat që mund të mos jenë komode. Ndoshta kjo është fuqia më e madhe e Kafkës: ai nuk të lë rehat, por të bën të mendosh. Shumë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
