Edhe terapistët janë të stresuar nga Covid-19, por këto zakone i ndihmojnë që ta menaxhojnë atë.
Kur shpërtheu pandemia COVID-19 në fillim të vitit 2020, ne u kërkuam terapistëve dhe praktikuesve të tjerë të shëndetit mendor të ndajnë mekanizmat e përballimit të ankthit të çuditshëm, të ri dhe në rritje për koronavirusin. Tani bota po arrin (disi) pikën pothuajse dyvjeçare të pandemisë dhe ne po i bëjmë thirrje përsëri. Ndërsa lajmet për variantin Omicron vazhdojnë të dalin, ne mund të përdorim çdo këshillë terapeutike në mënyrë që të ulim ankthin.
Më poshtë, praktikuesit e shëndetit mendor anembanë botës tregojnë se si po përballen me kaq shumë pasiguri, si dhe teknikat që ata përdorin kur shqetësohen për COVID-in, i cili po përkeqësohet sërish.
I kujtoj vetes se kjo nuk është rodeoja ime e parë me Covid-in
“Në kohë si këto, i kujtoj vetes: nuk jam profesionist në të jetuarit në mes të një pandemie, por nuk jam as fillestar. I kujtoj vetes se mund të marr masa paraprake dhe të ruaj mënyrën se si kam qenë për më shumë se një vit. Unë mund të bëj më të mirën e mundshme. Më e mira ime është e mjaftueshme.” – A. Boateng, psikoterapist në Filadelfia
Praktikoj mirënjohjen
Është gjithmonë e dobishme të përqendrohemi në atë që mund të kontrollojmë, por fokusimi në atë për të cilën jemi mirënjohës është transformues. Praktikimi i mirënjohjes gjithmonë ndihmon që shqetësimet e mia dhe ankthi të veniten. Kur bota ndihet e pasigurt, më pëlqen të shkruaj në letër të gjitha gjërat që më vijnë në mendje për të cilat jam mirënjohës, pavarësisht sa të mëdha apo të vogla janë ato. Kjo praktikë e vogël më ndihmon ta shndërroj mendimin tim nga ‘i pafuqishëm’ në ‘i fuqishëm’, nga ndjesia e të qenit viktimë në ndjesinë e të qenit fitimtare. (Si një profesioniste e shëndetit mendor, unë e di se mirënjohja rilidh modelet e mendimit të trurit për mirë!) Dhe në momentet që mendja ime duket se dëshiron të kapet shumë pas ankthit, shfrytëzoj rastin të telefonoj një mik dhe të ndaj me të çfarë kam në mendje. Lidhja me një qenie tjetër njerëzore për pak dhembshuri dhe ndjeshmëri është gjithmonë një ide e mirë!” – Th. Mascardo, psikologe dhe themeluese e Exploring Therapy
E lë veten të përpunoj të gjitha emocionet rreth COVID: të mira, të këqija dhe të shëmtuara
“Unë personalisht i jap vetes leje të emërtoj dhe të përjetoj gamën e gjerë të emocioneve që rrjedhin nga pandemia aktuale dhe varianti i ri i saj. Këto ndjenja variojnë nga pikëllimi, zemërimi, pafuqia te shpresa. I lejoj këto ndjenja të kalojnë nëpërmjet meje dhe po ashtu i ndaj mendimet dhe ndjenjat e mia me familjarët dhe miqtë e mi. Kjo gjë më kujton se nuk jam e vetme në atë që po përjetoj.” – A. Mancao, punonjëse sociale klinike e licencuar në Los Anxhelos.
“Unë praktikoj vetëvlerësimin dhe vetëdhembshurinë, që do të thotë se i lejoj dhe i pranoj emocionet që shfaqen me dashamirësi, por pa lejuar që të mbizotërojë vetëgjyqësia dhe vetëkritika. Këtu theksohet ‘praktika’, jo përsosmëria. Në fund të fundit, të gjithë jemi njerëz që po kalojmë një përvojë të përbashkët traumatike. I jap vetes hapësirë që të gjej kohë për veten time, të marr parasysh se çfarë jam në gjendje të bëj, për sa i përket ngarkesës së punës, të rikalibroj dhe të përshtatem në këto kohë që ndryshojnë vazhdimisht”. – B. Huminski, një psikoterapiste në Providence, Rhode Island
Kufizoj sasinë e lajmeve për Covid-in
“Ajo që më ndihmon të menaxhoj ankthin për COVID-in është të vendos kufij rreth informacionit që marr. Mund të duket sikur i shoh lajmet vetëm 10 minuta në ditë dhe nuk rifreskoj vazhdimisht burimet e mia. Është gjithashtu e dobishme të vendosësh kufij me miqtë dhe familjen për sa i përket ndarjes së lajmeve, shkallës së vdekshmërisë dhe informacioneve të tjera që mund të ndikojnë në gjendjen time. Duke qenë se të gjithë po përballemi me një klimë ku ka kaq shumë mendime dhe se fluksi i informacionit të rremë përhapet sa hap e mbyll sytë, është e rëndësishme t’i filtrosh ato dhe të vendosësh kufij.” – A. Nurideen, punonjës social klinik i licencuar në New Jersey
Mbështetem te natyra
“Edhe pse gjithçka që dua të bëj pas një dite të gjatë në punë, unë e sforcoj veten një apo dy herë në javë për të shkuar në bregdet, ku mund të shkel rërën dhe të dëgjoj valët e detit. Bëj një shëtitje në mbrëmje ose ulem në park dhe dëgjoj cicërimat e zogjve”. – J. Marsh, terapiste martese dhe familjesh në San Diego
Fokusohem në atë çfarë mund të kontrolloj
“Për mua, çelësi i trajtimit të shqetësimit është të marr vendime për atë që mund të kontrolloj realisht dhe më pas ta ridrejtoj vëmendjen tek ajo që po bëj në momentin aktual. Pra, nëse lind shqetësimi për lajmet më të fundit për COVID, për shembull, mund të marr pak kohë për të vendosur nëse dua të përditësoj ndonjë vendim personal që kam marrë në lidhje me aktivitetet ose masat paraprake në jetën time në lidhje me pandeminë. Kjo duhet të jetë një gjë relativisht e shpejtë dhe më pas përpiqem të mos analizoj pyetjet të cilave nuk mund t’u përgjigjem, si “Kur do të përfundojë kjo?” ose “A do të infektohem (sërish) me COVID?” Këto pyetje padyshim janë të pamundura për t’i dhënë përgjigje, kështu që në vend që të përpiqem të eliminoj pasigurinë, unë lejoj që pasiguria të ekzistojë dhe e ridrejtoj vëmendjen time drejt çfarëdo aktiviteti që po bëj. Në thelb ajo që sapo përshkrova është vetëdija dhe pranimi i pasigurisë, të cilat janë strategji efektive të provuara për ankthin dhe shqetësimin”. – M. Stein, një psikolog në Denver i specializuar në ankthin dhe çrregullimin obsesiv-kompulsiv
Përpiqem të meditoj çdo ditë
“I jam përkushtuar praktikimit të meditimit në mëngjes dhe në mbrëmje. Edhe sikur të kem vetëm pesë minuta kohë, ky aktivitet më bën të arsyetoj më mirë. Insight Timer është një aplikacion falas, i cili ju ofron një mori mënyrash meditimi për të përmbushur nevojat tuaja personale.”- A. Martinez, psikolog në Los Angeles.
Mundohem të mos e tejkaloj veten
“Unë jam psikologe dhe njeri: më duhet të përballem me të njëjtin nxitim emocionesh kur shoh lajmet që përfshijnë humbjen, politizimin e virusit dhe vaksinës dhe përballjen e krizës. Ajo që më ka ndihmuar gjatë 19 muajve të fundit është të kuptoj se çfarë mund të kontrolloj: domethënë, si mund të mos fajësoj për ngjarjet kombëtare dhe të fokusohem më shumë në atë që është më pranë meje? Por ndonjëherë edhe kontrollimi i njerëzve të tjerë mund të jetë një burim i madh zhgënjimi. Kjo do të thotë të kufizoj vendndodhjen vetëm për veten time: A po mbaj maskë? A po fle dhe po ha mirë? A u kam dërguar mesazhe dashurie atyre që më rrethojnë? Vetëm ato veprime, të vogla në dukje mund të ulin ankthin që kam për ekspozimin, rritjen e rrezikut ose mbështetjen e të dashurve të mi.” ― R. Elyse Anderson, psikologe dhe asistent profesore në Shkollën e Shëndetit Publik në Universitetin e Michiganit
Po praktikoj pranimin radikal
“Tani për tani, jam duke praktikuar pranimin radikal (një aftësi që më ndihmon të pranoj shqetësimin). E kam pranuar pasigurinë e situatës, gjë që nuk do të thotë se më pëlqen apo e dua, por do të thotë se kam zgjedhur t’i them vetes: “Kjo është situata dhe nuk mund ta mbaj dot nën kontroll. Por mundem që të fokusohem në atë çka mund të kontrolloj”. Përqendrohem në një rutinë relaksuese në mëngjes dhe çdo ditë bëj gjëra që më ulin stresin.” ― R. Leslie, psikologe në Atlanta
I kushtohem pasioneve
“Bëj shëtitje në natyrë. Për të mbajtur trurin në punë i jam përkushtuar dy pasioneve të reja – puna me grep dhe punimi i drurit. Qëllimi është që të mos e mbingarkoj trurin me pasigurinë që vjen për shkak të pandemisë”. – B. Whetstone, terapiste martese dhe familjare në Little Rock, Arkansas
Kërkoj harmoninë
“Kur Covid u shfaq në botë, fokusi im më i madh ishte që të krijojë balancë në jetën time. Kam punuar shumë për të gjetur ekuilibrin e të qenit një terapist i madh, duke qenë e pranishme për dy fëmijët e mi të vegjël, duke qenë një vesh që dëgjon kolegët mjekë që punonin në vijën e parë të frontit, duke qenë një spirancë për familjen time të madhe ndërsa ata vuanin humbjen e disa anëtarëve të familjes anëtarët dhe miqtë. Tani unë po kërkoj harmoninë. Përpiqem të jetoj në rrjedhën e jetës duke vendosur rregulla, duke i lejuar vetes të mos ndjek rutinën e përditshmërisë, duke ndërtuar në jetën time disa struktura dhe duke i lënë hapësirë vetes të lëviz brenda këtyre sstrukturave. Gjithashtu, po pranoj limitet e mia dhe e di se nuk jam e përsosur. Nuk jam këtu për të gjetur ekuilibrin në të gjitha përgjegjësitë dhe synimet e shumta që kam. Unë jam këtu për të jetuar në maksimum jetën time, gjë që do të thotë të jetoj në rrjedhën e ditëve të mira dhe të këqija”. – D. Crawford, psikologe në New York City
I kujtoj vetes se po bëj gjithçka që mundem për të qenë e shëndetshme
“Kur filloj të ndihem në ankth, siç bëjmë të gjithë ne – shpeshherë e nxitur nga diçka që kam dëgjuar në lajme, ose nga një njoftim nga shkolla e fëmijës tim se dikush tjetër është infektuar – mbështetem te mjetet e sjelljes konjitive. I kujtoj vetes statistikat me këtë virus. I kujtoj vetes se po bëj gjithçka që mundem duke ndjekur këshillat mjekësore. Zgjedh që pjesën tjetër të shqetësimit që kam ta largoj dhe zgjedh po ashtu që të shijoj të tashmen dhe të mos lejoj që frika të më rrëmbejë lumturinë. Shpesh ia përsëris vetes këtë gjë, bëj disa frymëmarrje të thella dhe e shpërqendroj veten me një mendim më të bukur dhe më të shëndetshëm. Kjo gjë më lejon që të rikthehem sërish e të ndjek rrugëtimin tim.” – Z. Shaw, psikoterapiste, trajnere çiftesh dhe autore e librit “A Year of Self-Care”
Përgatiti: Manjola EREQI | Burimi: Huffpost
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
