Të jesh 23 vjeç është si të qëndrosh në një urë mes dy botëve: njëra është e njohura, shkolla, rregullat, pritshmëritë që të tjerët kanë ndaj teje; tjetra është e panjohura, jeta që po përpiqesh ta ndërtosh vetë, me zgjedhje që tani janë 100% të tuat.
Fillimi i një jete të re në këtë moshë është emocionues, por edhe i frikshëm. Mund të ndihesh si një aventurier pa hartë: je i rritur, por ndonjëherë s’je i sigurt se çfarë po bën. Mund të jesh duke u zhvendosur në një qytet të ri, duke filluar një punë të parë serioze, ose duke kuptuar që ndoshta nuk do të ndjekësh atë rrugë që të tjerët prisnin nga ty. Dhe kjo është në rregull.
Midis lirisë dhe pasigurive
Në 23 vjeç, shumë gjëra janë herë e para. Herë e parë që jeton vetëm. Herë e parë që paguan qira. Herë e parë që kupton se sa shumë kushton jeta. Por është edhe hera e parë që zgjedh vetë për veten – me kë rri, si e kalon kohën, çfarë do të bëhesh, dhe më e rëndësishmja: kush do të jesh.
Ka ditë që ndihesh i/e pamposhtur – si të mund të bësh gjithçka. Dhe ka ditë që ndihesh i/e humbur – si të mos dish nga t’ia fillosh. Këto luhatje janë të zakonshme. Të gjithë i përjetojnë, edhe pse jo të gjithë i tregojnë.
Shpresat, frikërat dhe presioni i kohës
Shpesh, në këtë moshë, ndihesh sikur je në garë me kohën. Shoqet e shokët duken sikur po ecin më shpejt: dikush u diplomua, dikush u martua, dikush po udhëton botën. Kjo mund të sjellë pasiguri: “A jam vonë? A jam mbrapa?”
E vërteta është se nuk ka një orar të saktë për jetën. Të gjithë ecim me ritmin tonë, dhe fillimi i një jete të re nuk është një garë – është një proces. Dhe 23 është vetëm hapi i parë serioz në atë rrugë.
Çfarë mëson rrugës
Të nisësh nga e para në 23 të mëson disa gjëra të rëndësishme:
Nuk ke pse të dish gjithçka menjëherë.
Gabimet janë pjesë e rritjes – jo fundi i botës.
Të mësosh të jesh mirë me veten është një nga sfidat më të mëdha, por edhe më të rëndësishmet.
Një kohë për të ndërtuar, jo për të krahasuar
Në vend që të krahasohesh me të tjerët, fokusoju në ndërtimin e asaj që do për veten. Në këtë fazë, nuk ka rëndësi nëse ke gjetur “punën e ëndrrave” apo jo. Rëndësi ka të jesh në lëvizje, të provosh, të mësohesh me sfidat, dhe të kuptosh se jeta nuk është lineare – ka kthesa, ndalesa dhe ringritje.
23 vjeç nuk është fundi i rrugës, është fillimi i saj
Të jesh 23 dhe të fillosh një jetë të re është një periudhë e mbushur me emocione të përziera. Mund të jetë e paqartë, e vështirë, por edhe jashtëzakonisht e bukur. Është një kapitull i ri, jo gjithmonë i lehtë për t’u shkruar, por gjithmonë i rëndësishëm për t’u jetuar.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
