Ne kemi besime për gjithçka: për të kaluarën tonë, për të ardhmen tonë, për historinë tonë, për fatin tonë, për atë që do të ndodhë, çfarë nuk do të ndodhë, për mënyrën se si do të jemi në gjendje të shmangim këtë apo atë dhe gjithashtu për mënyrën se si do të për fat të keq duhet të vuajnë këtë apo atë. Të gjitha këto besime janë të shtresuara në mendje dhe krijojnë një pengesë të vërtetë midis nesh dhe fatit tonë.
Në fakt, fati po lëviz drejt asaj që është me të vërtetë e rëndësishme për ne, drejt asaj që duam vërtet në jetën tonë.
Megjithatë, shpesh nuk e kemi të lehtë ta bëjmë këtë, sepse jemi të qeverisur nga të gjitha këto besime kufizuese, të cilat gradualisht shtresëzohen në mendime, emocione, instinkte, duke ndikuar në vetë strukturën e vizionit që kemi për jetën, mënyrën se si ndërveprojmë me të. dimensioni ynë afektiv dhe marrëdhëniet dhe, së fundi, si ndihemi.
Pra, ka tre ndërprerje të mundshme të modelit që duhet të mësojmë t’i zbatojmë për të çliruar jetën tonë të përditshme nga ai dimension – ndonjëherë vërtet dramatik dhe i bezdisshëm – i të jetuarit sipas besimeve kufizuese, ose i thënies së vetes gënjeshtra, sepse kur themi se e dimë. se si do të ndodhë dhe çfarë saktësisht do të ndodhë në jetën tonë, ne po e keqinterpretojmë.
E vërteta është se ne nuk mund të dimë se çfarë na pret e nesërmja, edhe nëse është po aq e vërtetë që ne mund ta parafytyrojmë atë.
Këtë na e thonë neuroshkencëtarët si Margriet Sitskoorn nga Universiteti i Tilburgut në Holandë ose Tali Sharot nga University College London dhe shumë të tjerë që kanë bashkëpunuar me mua, duke marrë pjesë në 21 Minutes, ose përmes Fondacionit tim dhe Institutit të tij Kërkimor. Instituti për Neuroshkencë, Edukim dhe Didaktikë).
Studimet na vërtetojnë se mendja është plastike, domethënë truri ynë ka aftësinë të përshtatet me atë që i administrojmë më shpesh. Në fakt – duam apo s’duam – mjedisi, konteksti dhe rrethanat kushtëzojnë ekzistencën tonë, mënyrën tonë të të menduarit për të dhe, mbi të gjitha, mënyrën se si e perceptojmë veten brenda kësaj faze të madhe që ne e quajmë jetë.
Prandaj, këtu janë 3 këshilla për të kapërcyer besimet kufizuese që natyrshëm bëhen pjesë e të gjithëve ne.
1.Mendja juaj nuk mund të mbyllet, por ju NUK mund të identifikoheni me mendimet tuaja
Është e kotë të detyrosh veten të përpiqesh të mbyllësh rubinetin e mendimeve të mendjes, nuk ia del dot. Pra, çfarë mund të bëni? Mund t’i shohësh të kalojnë, si dikush që ulet buzë rrugës ose autostradës, sheh makina që qarkullojnë, pa dashur t’i futet, pra pa u identifikuar me to. Në fakt, nëse nga njëra anë nuk është e mundur të fikim mendjen tonë, nga ana tjetër, përmes stërvitjes në disa teknika, është e mundur të mësojmë të mos identifikohemi me mendimet që rrjedhin nëpër të.
2.Mendja juaj është plastike
Mendja jonë, siç thamë më parë, merr formën e asaj që i administrojmë më shpesh. Prandaj, ne mund të përqendrohemi dhe t’i kushtojmë vëmendje dëshirës për të qenë zotërues të emocioneve tona, duke lëvizur drejt një emocioni proaktiv, të qëllimshëm, konstruktiv, krijues dhe në vend të kësaj të heqim dorë nga emocionet shkatërruese të dekurajimit, zhgënjimit ose qortimit. Mbani mend: mendja jonë merr rrugën që ne i kërkojmë të ndjekë. Trajnimi i vetes për të marrë mjete për t’u bërë në gjendje të drejtojmë emocionet tona në mënyrë që jeta jonë të jetë emocionalisht më e shëndetshme dhe më shpërblyese, në fakt na lejon të arrijmë këtë gjendje të vetëdijes, sepse mendja plastike transformohet.
3.Tregojini vetes se çfarë është me të vërtetë e rëndësishme për ju
Përsëritja me vete e asaj që është vërtet e rëndësishme për ne aktivizon një spirale pozitive suksesi: mendja jonë kap të dhënat që i nevojiten për të arritur atë që kërkojmë prej saj dhe mëson prej tyre. Dhe, kur mësojmë diçka, na thotë “bravo”, duke u hapur dhe duke u përgatitur për të mësuar përsëri. Pra, për të përmbledhur: Fokusohem, i them vetes çfarë dua, kap informacionin e duhur dhe mësoj, jam i suksesshëm, them mirë dhe jam akoma më aktiv për të rifilluar. Përsëri, përqendrohem, i them mendjes time atë që dua, mësoj, kap atë që kam nevojë, arrij dhe ia dalim. Ky qark i virtytshëm na çliron nga tre aspekte që duhen mbajtur absolutisht në distancë:
1.Të qenit i errët dhe negativ;
2.Reja e errët që mbajmë përreth, e cila errëson diellin e besimeve pozitive. Secili prej nesh ka frikë: ato duhet të mbahen në distancë.
3.Mosbesimi në vetvete. Mungesa e vetëvlerësimit është pengesa më e madhe për të nxjerrë më të mirën prej nesh që kemi dashur gjithmonë dhe që meritojmë të jemi.
Për të përfunduar, neuroplasticiteti i trurit sot na tregon se cilat janë aftësitë që tashmë i posedojmë dhe se thjesht duhet të praktikojmë për të marrë rezultatet që duam.
E para është dialogu i brendshëm.
Duhet të flasësh vazhdimisht me veten, sepse gjithsesi e bën.
Nëse i kushtoni vëmendje vetes për një moment, do të shihni se si dialogu juaj i brendshëm mund të ndryshojë sjelljen tuaj, të ndryshojë marrëdhënien që keni me botën tuaj të brendshme dhe, rrjedhimisht, me botën që ju rrethon.
Është e rëndësishme t’i themi vetes se ne mund të ndryshojmë marrëdhënien tonë me botën jashtë nesh vetëm duke ndryshuar marrëdhënien tonë me atë brenda nesh.
Siç e them shumë herë, nuk bëhet fjalë për të bërë një hap prapa, por për një hap brenda, në atë vend të brendshëm, intim dhe të thellë që duhet të mësojmë ta frekuentojmë, të njohim, të realizojmë ëndrrat tona dhe atë cilësi të jashtëzakonshme. e jetës – e zakonshme – më shumë se e zakonshme – që konsiston në mundësinë për të shijuar qoftë edhe vetëm këtë frymë, ose një ylber ose një rreze dielli.
Tali Sharot përmes “kërkimit të saj mbi syzet rozë”, vërteton neuroshkencërisht se ata që kanë një qëndrim proaktiv, proaktiv, krijues dhe operacional ndaj jetës dhe jetës së përditshme, jetojnë një jetë më të mirë sepse shfrytëzojnë më shumë mundësi për të përmirësuar veten çdo ditë.
Janë të njëjtat mundësi që hasin ata që nuk i mbajnë këto “syze rozë”, por nuk i shohin dhe për rrjedhojë nuk i shfrytëzojnë.
Çfarë po përpiqem t’ju them? Se nuk duhet ta vuajmë jetën me forcë.
Duke marrë mjete dhe duke u përpjekur çdo ditë për disa minuta për t’i vënë ato në praktikë, do të zbuloni se partneri juaj më i rëndësishëm (truri, mendja juaj, ku banon sfera e mundësive) bëhet i aftë të realizojë të paarritshmen.
Duke marrë mjete dhe duke u përpjekur çdo ditë për disa minuta për t’i vënë ato në praktikë, do të zbuloni se partneri juaj më i rëndësishëm (truri, mendja juaj, ku banon sfera e mundësive) bëhet i aftë të realizojë të paarritshmen.
Ndërgjegjësimi është çelësi i vërtetë
Sot bota rreth nesh është një botë e pavetëdijshme, në fakt, edhe pse jemi të paralajmëruar për rreziqet ekzistuese, për veprimet që nuk duhen ndërmarrë, ne e gjejmë veten duke bërë atë që e dimë se është e dëmshme për ne. Pse? Çfarë na pengon të respektojmë mjedisin, të mos e ndotim atë, të mos e ndotim mendjen me besime të marra dhe tashmë të vjetruara? Mungesa e ndërgjegjësimit. Kjo është arsyeja pse unë dua ta mbyll duke ju kujtuar se e kaluara juaj, e ardhmja juaj, historia juaj, fati juaj janë vërtet në duart tuaja, sepse është ajo që mbillni brenda vetes që më pas bëheni të aftë për të korrur.
* Patrizio Paoletti, mentor, trajner i zhvillimit personal
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
