Po ju duket e vështirë të kultivoni një ndjenjë të vërtetë përkatësie në jetën dhe marrëdhëniet tuaja? Këto praktika të thjeshta mund t’ju ndihmojnë të ndiheni pjesë e diçkaje më të madhe.
Bota ka ndryshuar, duke na bërë më të vështirë ndjenjën që i përkasim diçkaje. Tre fusha kryesore na lejojnë të ndihemi pjesë e diçkaje më të madhe: marrëdhëniet ndërpersonale, ekologjia dhe shpirtërorja. Praktikat e thjeshta të vetëdijshme mund t’ju ndihmojnë të zhvilloni marrëdhëniet dhe ndjenjën tuaj të përkatësisë. Njerëzit kanë nevojë të ndihen të përfshirë. Kjo nevojë shumë e rëndësishme për mirëqenien dhe për të lulëzuar, veçanërisht në kohë të vështira, duket se për shumë individë nuk plotësohet. Siç paralajmërohet, izolimi në rritje, vetmia dhe shkëputja janë shkaktarë të shumë sfidave të shëndetit mendor dhe fizik që përjetojnë sot shumë njerëz.
Realiteti që shumë prej nesh nuk ndihen pjesë, nuk duhet të jetë burim faji apo turpi. Pa e kuptuar ne, bota ka ndryshuar, duke e bërë më të vështirë kënaqjen e kësaj nevoje. Në fakt, njëherë ishte më e lehtë për individët të ndihen të përkatësisë gjatë jetës së përditshme.
Njerëzit jetonin në komunitete të qëndrueshme, të lidhur me tokën, në marrëdhënie me burime frymëzimi më të mëdha se vetja. Por për arsye të ndryshme, përkatësia është bërë më e vështirë. Për shembull, që nga pandemia COVID-19, komunitetet e punës, qytetare dhe fetare janë bërë më të fragmentuara.
Ndërsa mendojmë se si të ushqejmë më shumë përkatësi tek vetja dhe të tjerët, mendimet e Brene Brown janë të dobishme. Brown bën dallimin midis “përputhjes” dhe përkatësisë së vërtetë. Përputhja, thotë ajo, përfshin ndryshimin e vetvetes për të përmbushur kërkesat e situatës. Përkatësia e vërtetë, nga ana tjetër, kërkon të jemi të vërtetë me veten ndërsa përfshihemi në diçka më të madhe.
Kur ekspertët e psikologjisë diskutuan për herë të parë nevojën për përkatësi, u fokusuan në përkatësinë në marrëdhënie të ngushta. Për shembull, Abraham Maslow shkroi se njerëzit, në një moment, “kërkojnë marrëdhënie të dashura… një vend në një grup.” Të tjerë, megjithatë, njohin mënyra të ndryshme për të ndjerë përkatësi. Për shembull, mendimtarët indigjenë tregojnë se përkatësia ekologjike dhe shpirtërore ofrojnë mënyra të tjera për të ndjerë pjesë të diçkaje më të madhe. Megjithëse mund të ketë mënyra të ndryshme për të kërkuar përkatësi më të madhe, shumë prej nesh kanë nevojë për më shumë mjete për ta arritur atë. Më poshtë janë tre praktika për të rritur perceptimet e përkatësisë në fushat ndërpersonale, ekologjike dhe shpirtërore. I quajmë “praktika” sepse ato kërkojnë ushtrim në mënyrë që të zhvillohen si aftësi dhe të japin përfitimin më të madh.
1.Përkatësia ndërpersonale
Për të gjitha këto praktika, mund të jetë e dobishme të filloni duke u ulur në një pozicion të rehatshëm ku mund të kaloni disa minuta të qeta me veten. Merrni disa frymëmarrje të thella për t’u përqendruar në momentin e tanishëm. Kujtoni një kohë kur ndiheshit thellësisht pjesë e një komuniteti ose grupi, ndërsa njëkohësisht ndiheshit plotësisht vetvetja. Detajet janë të rëndësishme këtu, ndaj kujtoni sa më shumë specifika që mundeni, veçanërisht gjatë atyre momenteve kur ndjenja juaj e përkatësisë ishte më e fortë. Ndoshta kjo ndodhi kur ndiheshit veçanërisht “i/e parë” ose “i/e dëgjuar.” Mund të jetë e dobishme të shkruani këtë kujtim për 15-20 minuta.
Pse ka rëndësi: Ndjenjat e përkatësisë në marrëdhënie të ngushta mund të vijnë dhe shkojnë, por mbushja e “kupës” suaj me kujtime të tilla mund të zbusë momentet e vështira. Gjithashtu, kur filloni të përqendroheni kur keni ndjerë përkatësi në marrëdhënie, mund të vini re këto momente më shpesh në të ardhmen, t’i shijoni kur ndodhin dhe të ndiheni mirënjohës në atë moment.
2.Përkatësia ekologjike
Në mënyrë ideale, kjo praktikë do të bëhej jashtë në një ambient të bukur natyror, por edhe një ambient i brendshëm me disa bimë jeshile do të funksiononte mirë. Ndërsa merrni frymë, kini parasysh se oksigjeni që po thithni është prodhuar nga bima që ju rrethon, e dukshme dhe e padukshme. Pranoni këtë me mirënjohje. Ndërsa nxjerrni frymë, kini parasysh se dioksidi i karbonit që po nxirrni është i nevojshëm për atë bimë. Ofroni këtë me butësi. Shikoni nëse mund të përqendroheni në këtë shkëmbim të afërt të oksigjenit dhe dioksidit të karbonit me bimët që ju rrethojnë.
Pse ka rëndësi: Shpesh harrojmë që jemi pjesë e natyrës, por realiteti është se ne varemi nga natyra, ashtu si natyra varet nga ne. Njohja e marrëdhënies tonë të ndërvarur me elementët e botës natyrore mund të na ofrojë një ndjenjë të ndryshme përkatësie që mund të jetë shumë domethënëse. Kjo na lidh me forma jete dhe procese të jetës që do të jetojnë shumë më gjatë se ne. Gjithashtu, kjo mund të na ndihmojë të lidhemi me një vend të veçantë që e lidhim me ndjenjën e përkatësisë.
3.Përkatësia shpirtërore
Njëherë, gazetari i CBS, Dan Rather, i pyeti Nënë Terezën se çfarë bënte kur lutej. Ajo u përgjigj: “Nuk them asgjë. Thjesht dëgjoj.” Gazetari pyeti më tej: “Po, atëherë, çfarë thotë Zoti?” Nënë Tereza buzëqeshi dhe tha: “Ai nuk thotë asgjë. Thjesht dëgjon.” Ndonjëherë, momentet më të thella të intimitetit ndodhin gjatë heshtjes. Një çift i martuar prej shumë vitesh mund të ulet së bashku në heshtje duke ngrënë darkën, pa thënë asnjë fjalë, por megjithatë ndjejnë përkatësinë që vjen nga të qenit pranë njëri-tjetrit. Për këtë praktikë, siç këshilloi dikur Rilke studenti i tij, “Shko brenda vetes dhe hulumto thellësitë nga të cilat buron jeta jote.” Kaloni disa momente duke dëgjuar – ose duke qëndruar pranë – çdo gjë që konsideroni të shenjtë, të përjetshme apo të shenjtë. Ndjeni praninë intime të diçkaje më të madhe se vetja, ndërsa mendoni mbi misteret e mëdha. Nëse dëshironi diçka më konkrete për t’u përqendruar, imagjinoni veten plotësisht të pranishëm në një skenë kyçe të një libri të shenjtë, ose qëndroni mbi kuptimin e një teksti të shkruar apo muzikor që ju frymëzon.
Pse ka rëndësi: Brenda apo jashtë fesë, shumë prej nesh dëshirojnë lidhje shpirtërore. Në thelb, kjo përfshin zhvillimin e një marrëdhënieje me atë që është e padukshme dhe misterioze. Kjo gjithashtu kërkon praktikë – dhe ndoshta edhe një lloj trajnimi – por të kesh një lidhje me Hyjnoren mund të na ndihmojë të qëndrojmë të fortë dhe të kemi një burim ndihme kur ndjejmë që po mbarojmë me veten.
Në përgjithësi, këto tre forma të përkatësisë – ndërpersonale, ekologjike dhe shpirtërore – na ofrojnë mënyra unike për të ndjerë lidhje me diçka të qëndrueshme, veçanërisht në kohë kaosi, paaftësie dhe çorientimi. Provoni ato dhe vëreni si ju ndikojnë. Mund të zbulojnë se ju mbështesin në më shumë mënyra sesa e prisnit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
