Që në fëmijëri ata na mësojnë se si “duhet” të sillemi dhe shpesh këto mësime na çojnë në një drejtim të papërshtatshëm, të përbërë nga nevoja për kontroll, përmbajtje dhe heshtje. Le të shmangim të themi atë që mendojmë, të shmangim shprehjen e vështirësive dhe ndjenjave, të shmangim edhe kërkimin e ndihmës në kohë nevoje! E gjithë kjo ndodh sepse, që kur ishim fëmijë, na kanë mësuar se emocionet janë diçka e pakëndshme, diçka për t’u mbajtur, jo për t’u treguar.
E gjithë kjo errësirë që disa prej nesh mbartin brenda, nuk vjen nga një mungesë personale, ajo ndodh, përkundrazi, thjesht sepse askush nuk na ka dhënë një hapësirë dhe një kohë në të cilën ne mund të shprehemi thellë. Duke qenë gjithmonë të kujdesshëm për të mos lënduar të tjerët, ne përfunduam duke u distancuar nga vetja jonë, nga vetja jonë e vërtetë. Me këto premisa, le të shohim se cilat janë 5 arsyet pse duhet të thoni gjithmonë atë që ndjeni dhe çfarë mendoni.
1. Ju meritoni një vend në këtë botë
Arsyeja e parë pse duhet të thoni gjithmonë atë që ndjeni dhe çfarë mendoni është kjo, të rifitoni hapësirën dhe kohën tuaj. Nuk mund ta shpengosh veten për atë që të është mohuar në të kaluarën, por mund të sigurohesh që tani askush (as vetvetja!) të mos të heqë tjetrin. Ju meritoni një vend në këtë botë dhe me ju, madje edhe emocionet tuaja më të rënda, madje edhe mendimet tuaja më të pakëndshme. Është e gjitha pjesë e “paketës” dhe ju duhet t’i përqafoni të gjitha për të qenë plotësisht vetvetja.
2. Do të ndiheni vërtet të vlerësuar
Nëse keni ndjenjën se nuk jeni të vlerësuar, se nuk jeni kurrë të mjaftueshëm, ndoshta kjo është për shkak se ju zhvlerësoni të gjitha emocionet tuaja. Duke e lënë gjithmonë veten mënjanë, përfundoni duke përjashtuar çdo mundësi për vlerësim. Pavlefshmëria është një koncept i rëndësishëm në psikologji. Pavlefshmëria, qoftë e qëllimshme apo jo, komunikon qartë se disponimi, mendimet dhe veprimet tuaja nuk kanë kuptim, janë marrëzi ose të tepruara, se nuk ia vlen interesimi, respekti dhe për rrjedhojë, nuk meritojnë një kohë dhe një hapësirë.
3. Mendimet dhe emocionet të çojnë në veprim
Të rregullojmë mendimet tona dhe të zgjedhim spontanisht se cilat të nxjerrim në dritë dhe cilat të ndajmë me të tjerët, është hapi i parë që duhet ndërmarrë për të ndryshuar. Duket e parëndësishme, por nuk është. Emocionet dhe mendimet janë ‘motori rrahës’ i veprimeve tona dhe janë elementët që na udhëheqin në jetë.
4. Kush të do, qëndron
Duket si një klishe, por nuk është. Secili, me sjellje dhe fjalë, bënë një përzgjedhje natyrale e njerëzve që mund të qëndrojnë pranë tij. Këtu, nëse keni mësuar të thoni vetëm atë që të tjerët duan të dëgjojnë, atëherë, vit pas viti, do të jeni bërë një magnet për njerëzit egoistë, të cilëve u pëlqen të flasin vetëm për veten e tyre dhe urrejnë të empatizojnë vështirësitë e të tjerëve, duke përfshirë tuajat.
5. Ju i lejoni vetes mundësinë për të përjetuar atë që ju pëlqen
Të bëhesh i vogël që të mos shqetësohesh, të mos lëndohesh, të mos gjykohesh, të përjashton shumë mundësi, para së gjithash, atë për të eksperimentuar veten në kontekste të ndryshme. Mendoni për këtë. Për të respektuar pritshmëritë e të tjerëve dhe për të mos zhgënjyer, sa herë keni thënë “po” sepse nuk keni mundur të kundërshtoni vullnetin e bashkëbiseduesit tuaj? Sa kompromise të pakëndshme keni pranuar? Epo kjo nuk duhet bërë më!
Përgatiti S.P / Burimi psicoadvisor.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
