Edukimi i fëmijëve tanë është shumë më tepër sesa marrja parasysh e studimeve të tyre, ai përfshin promovimin e përgjegjësisë, dashurisë për veten dhe autonomisë.
Është e zakonshme që ne të dëgjojmë frazën tipike “askush nuk na mëson se si të jemi prindër” dhe është plotësisht e vërtetë, veçanërisht sepse çdo fëmijë është i ndryshëm dhe recetat nuk funksionojnë. Megjithatë, njohja e disa prej gabimeve të zakonshme në rritjen e fëmijëve tanë mund të na pengojë t’i bëjmë ato.
Ndonjëherë është frika për të bërë gabime që na bën pikërisht të gabojmë : presioni nga mjedisi ynë mund të jetë shumë i madh në këtë kuptim. Prandaj, në këtë artikull ne propozojmë një ndryshim këndvështrimi, vlerësimin e një pike që qëndron mes të bërit gjithçka mirë dhe të mos e bësh plotësisht gabim, evidentimit dhe korrigjimit të gabimeve të shpeshta në edukimin e fëmijëve tanë.
1.Dëshironi gjeni nëpërmjet edukimit – Nevoja për t’u dhënë fëmijëve tanë mjete për të ardhmen me shpresën se do të jetë fantastike është pasojë e dëshirës që fëmijët tanë të jenë gjeni, edhe nëse duhet të paguajmë një çmim shumë të lartë. Kjo bën që shumë prindër t’i mbistimulojnë ata që në moshë të re, duke e mbushur orarin e tyre me aktivitete ose duke vendosur objektiva për ta pa pushim. Filozofë si Epicurus, Heidegger apo Byung-Chul i kanë kushtuar libra dhe analiza pasojave në shoqërinë tonë të reputacionit të keq që ka mërzia. Aktualisht, psikologjia dhe filozofia theksojnë rëndësinë e mërzisë për zhvillimin e kreativitetit dhe zgjidhjen e problemeve.
Dëshira për gjeni gjithashtu nënkupton që ne bëhemi të padurueshëm kur përballemi me vështirësitë e para ose rezultatet e para të këqija të të vegjëlve tanë. Duke harruar se edukimi i fëmijëve tanë është një proces afatgjatë, se të mësuarit përfshin provë-gabim dhe shumë durim. Dhe gjithashtu se vetëvlerësimi luan një rol themelor në rezultatet e shkollës. Një libër i shkruar nga Colin Rose dhe J. Nicholl përshkruan një studim që zbuloi se 82% e fëmijëve që fillojnë shkollën fillore janë mjaft të sigurt në aftësitë e tyre të të mësuarit. Kjo përqindje bie në 18% në moshën 16 vjeç dhe pak më shumë përpara se të hyni në universitet.
Edukimi i fëmijëve tanë përfshin të kuptuarit se është një proces afatgjatë në të cilin durimi është thelbësor. Nga ana tjetër, kërkesa e tepërt për të vegjlit ndikon drejtpërdrejt në vetëvlerësimin e tyre : ata mendojnë se nuk mund të përmbushin pritshmëritë tona dhe se kjo reflektohet në rritjen e tyre drejt moshës madhore, duke u shkaktuar atyre shumë probleme. Ata mund të ndihen të pamotivuar dhe siç tha filozofi amerikan Ralph Waldo Emerson, “Asgjë e rëndësishme nuk arrihet kurrë pa entuziazëm”.
2.Përqendroni gjithçka te studimi – Kur ne e bëjmë studimin qendrën e jetës sonë familjare, mesazhi që u japim fëmijëve tanë është gjëja më e rëndësishme. Ata nuk besojnë se ne i shohim si njerëz, se marrim parasysh jetën e tyre personale apo emocionale. Pyetjet që ne u bëjmë rrotullohen rreth asaj që kanë studiuar atë ditë, notave ose detyrave të shtëpisë. Pjesa tjetër e rrethanave ose vlerësimeve nuk kanë rëndësi, ose nuk duket se kanë rëndësi. Mund të mos u kërkojmë ndihmë në shtëpi ose të mos u japim përgjegjësi, sepse e kuptojmë që përgjegjësia e tyre e vetme janë studimet. Duke u fokusuar vetëm në këtë, neglizhohen fusha të tjera, si marrëdhëniet, përvetësimi i aftësive dhe përgjegjësive, shijet apo ëndrrat.
Përqendrimi i edukimit të fëmijëve tanë vetëm te studimi është një gabim që përfshin lënien mënjanë të fushave të tjera të rëndësishme si nxitja e përgjegjësisë.
3.Shpërbleni ose ndëshkoni notat – Pastaj është çështja e notave, shpërblimi i tyre kur janë të mirë ose ndëshkimi i tyre kur nuk janë. Nga njëra anë, ne lëmë jashtë faktorët e jashtëm dhe të brendshëm që ndikojnë në përqendrimin, performancën ose vëmendjen. Nga ana tjetër, kur vazhdimisht japim përforcim të jashtëm, humbet motivimi i brendshëm. Siç thotë Joan Domènech, mësues në shkollën Fructuós Gelabert në Barcelonë, “ Stimuli më i mirë është të zbuloni gjëra të reja dhe të zhvilloni interesat tuaja; Nëse nevojitet një stimul material, diçka nuk funksionon.” Edhe Marksi vë në dukje rreziqet e materializmit, për të bërë gjithçka për të arritur një objektiv dhe për t’i kthyer fëmijët tanë në kapitalistë të vegjël. Gjëja më e mirë që mund të bëjmë është të lavdërojmë rezultatet e tyre të mira me fraza si “Unë jam shumë krenar për ty” ose “ju duhet të ndiheni shumë krenarë për përpjekjet tuaja dhe rezultatet”. Nga ana tjetër, kur notat nuk janë plotësisht të mira, përpiquni të analizoni me ta çfarë mund të ketë ndodhur, të korrigjoni gabimet.
Për shembull, nëse keni vështirësi të përqendroheni, nëse nuk jeni të organizuar ose nëse nuk e kuptoni temën dhe mund të keni nevojë për përforcime shtesë, si për shembull klasa private. Në këtë rast mesazhi është “çfarë mund të bëj për t’ju ndihmuar të jeni më mirë”.
4.Studioni dhe bëni detyrat e shtëpisë me ta – Në këtë aspekt të studimit, shumë prindër studiojnë dhe bëjnë detyrat e shtëpisë me fëmijët tanë. Ky veprim mund të ketë shumë pasoja të tanishme dhe të ardhshme. Në varësi të mënyrës se si e bëjmë atë, ne mund të krijojmë një varësi dhe në planin afatgjatë ata nuk do të jenë në gjendje të përballojnë asnjë detyrë shkollore pa ndihmën tonë. Për më tepër, ndihma e dobët me detyrat e shtëpisë mund të shkaktojë konflikte dhe zënka, sepse prindërit, pavarësisht se janë edukatorët kryesorë, nuk kanë gjithmonë mjetet më të mira për të ndihmuar në lëndë të ndryshme.
Lërini të bëjnë gabime dhe le t’i korrigjojnë mësuesit. Detyrat e shtëpisë mund të jenë një mënyrë e shkëlqyer në edukimin e fëmijëve tanë për të promovuar autonominë, e cila, siç thotë Piaget në librin e tij The Moral Judgment of the Child (1932), autonomia është aftësia për të qeverisur veten dhe për të marrë vendimet e veta.
5.Mos respektimi i linjës shkollore – Një aspekt tjetër, jo më pak i rëndësishëm, është se shumë prindër vazhdimisht vënë në dyshim linjën që ndjek shkolla. Ne kritikojmë sasinë e detyrave të shtëpisë, jo detyrat, detyrat që caktohen etj. Supozohet se kur zgjedhim një shkollë, jemi dakord me ideologjinë dhe nëse e kritikojmë, dërgojmë mesazhe të dyfishta. Është e vërtetë që në Spanjë bëhen mesatarisht 6.5 orë detyra shtëpie në javë krahasuar me 4.9 orë në vendet e tjera. Por kjo varet nga qendra, karakteristikat e fëmijës, veç të tjerash dhe është e rëndësishme që ne ta pranojmë, sepse e kemi zgjedhur dhe në këtë mënyrë do t’u japim një shembull të mirë fëmijëve tanë. Le të jenë ata që në një moshë të caktuar ata që do të marrin iniciativën për të zgjidhur vështirësitë e tyre shkollore.
Nuk ka receta për t’i ndihmuar ata, megjithatë, ekziston një linjë e caktuar që mund të na udhëheqë. Për shembull, një plan kanadez i quajtur Lëvizja 24 orë rekomandon: nga 9 deri në 11 orë gjumë, të paktën një orë stërvitje në ditë dhe më pak orë para ekranit. Kjo lëvizje nga ana e saj përfundon, “ne zbuluam se më shumë se dy orë kohë të lirë rekreative me ekrane shoqërohen me zhvillim më të keq njohës te fëmijët”. Prandaj, orët e lira duhet të jenë lojë falas dhe të zgjedhura prej tyre, siç thekson Patricia M. Sarlé në librin e saj Teaching the Game and Playing the Teaching.
Për sa i përket studimeve, është e rëndësishme që të jemi fleksibël, të durueshëm, të dëgjojmë fëmijët tanë dhe të vendosemi në vendin e tyre. Gjithashtu që nuk fokusohemi vetëm në studime dhe neglizhojmë aspekte të tjera të jetës së tyre. Le të mos e dëmtojmë marrëdhënien tonë duke u bërë mësues ose mbikëqyrës të detyrave të shtëpisë.
Lërini të mërziten dhe të dështojnë, të marrin nota të këqija në mënyrë që të mësojnë nga gabimet e tyre. Jini autonome sepse kjo i forcon ata dhe u jep referenca për të ardhmen, dhe ky është edukimi më i mirë që mund t’u japim atyre.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
