Ndoshta brezat tanë ishin shumë të ndryshëm. Ka mundësi që ato vite në të cilat gjyshërit tanë kanë ndërtuar themelet e jetës së tyre, të kenë erëra dhe zëra të tjerë përveç tonit. E tashmja jonë karakterizohet nga stimuj të ndryshëm dhe moda të reja. Megjithatë, thelbi mbetet i njëjtë. Prandaj, trashëgimia e tij e mençurisë e pëshpëritur gjatë shëtitjeve të gjata ose mbi një tas me çokollatë mbetet po aq e vlefshme.
Gjyshërit përbëjnë atë spirancë emocionale dhe domethënëse në të cilën është gjithmonë kënaqësi të kthehesh. Ne e dimë se nënat dhe baballarët tanë janë një “arsenal” këshillash dhe udhëzimesh që ne gjithmonë i vlerësojmë. Megjithatë, të evokosh ato biseda të dikurshme me gjyshërit tanë është si të hapësh një derë me ajër të qetë ku gjithmonë na pëlqen të kthehemi. Sepse ne jemi pashpresë nostalgjikë.
Ndoshta sepse ata nuk kishin detyrimin e qartë për të “edukuar”, për të vendosur rregulla. Gjyshërit shoqërojnë dhe stimulojnë ato zbulime të relaksuara ndaj të cilave mendja e një fëmije është gjithmonë kaq e hapur. E gjithë kjo shpjegon pse, edhe duke e parë botën përmes thjerrëzave të një të rrituri, ne vendosim pasqyrën e pasme duke parë drejt rrënjëve të fëmijërisë sonë. Më pas, ju sugjerojmë të reflektoni mbi një sërë këshillash që shumë nga gjyshërit tanë na kanë përcjellë në një moment.
1.Nuk je më i mirë se askush, askush nuk është më i mirë se ti
Një nga ato këshilla të mençura që na lanë gjyshërit tanë është të jemi të përulur në mendje dhe në zemër. Ata ishin ndërmjetësuesit e shumë grindjeve tona midis vëllezërve . Na e lehtësuan tensionin kur zemëroheshim me fëmijët e tjerë dhe, me një zë të durueshëm, na inkurajonin të qetësonim egon në ato vite kur gjithçka na dukej e padrejtë. Zëri i tij i durueshëm dhe fjalët në kohën e duhur gjithmonë e shndërronin zemërimin në të qeshura. Vetëm atëherë zbuluam se u zemëruam për asgjë dhe se zemërimi u largua pothuajse në mënyrë magjike kur përqendroheshim në diçka tjetër. Gjyshërit tanë na mësuan se zënkat nuk i zgjidhin konfliktet. Se të besosh veten të jesh më shumë se dikush do të thotë të jesh më pak se kushdo.
Ata gjithashtu na bënë të kuptojmë se asnjë person nuk është më i mirë se ne dhe se padrejtësitë fillojnë gjithmonë kur ne lëmë mënjanë përulësinë për të lejuar që era e egoizmit të na sulmojë.
2.Ju do të trashëgoni Tokën: kujdesuni për të
Ishin shumë pasdite në të cilat, të udhëhequr nga gjyshërit tanë, zbuluam për herë të parë ciklet e Tokës. Ne ecnim nëpër shtigje të mbuluara me gjethe në vjeshtë dhe hymë në ato pyje ku vesa e mëngjesit u jepte mijëra xixëllima fierëve gjatë dimrit. Kuptuam se mes mbjelljes dhe korrjes duhen shiu, plehra dhe durim. Se pemët jetojnë më gjatë se njerëzit dhe megjithatë, larg nga nderimi i tyre si perëndi, ne i presim. Gjyshërit tanë na mësuan t’i duam kafshët, t’i shikojmë pa ndryshuar mjedisin e tyre dhe të kuptojmë se kjo është një botë që nuk na përket neve. Toka është vetëm një vend kalimi për t’u kujdesur dhe respektuar si një qenie e gjallë.
3.Librat janë një strehë e mrekullueshme
Askush nuk e do leximin për shkak të imponimit të dikujt tjetër. Ju vini në një libër nga kurioziteti, nga kënaqësia, nga imitimi . Një këshillë e vlefshme që na kanë përcjellë gjyshërit tanë është të argëtohemi në një oqean letrash. Atë të ëndërrimit me sytë hapur të zhytur në faqet e një libri. Ata na inkurajuan të udhëtonim nëpër botë në 80 ditë, të pushtonim ishujt misterioz dhe të ngriheshim si heronj të mbretërive të harruara duke përdorur balona dhe nëndetëse. Librat ishin ajo trashëgimi që na u zbulua si dikush që lë një karamele në tryezë. Ata na ofruan një strehë ku të rriturit nuk do të na shqetësonin dhe ku ne mund të bëheshim kujdestarë të një bote private ku do të ishim gjithmonë Piter Pan.
4.Pas të qarit, bota shkëlqen shumë më tepër
Ndoshta me askënd nuk do të gjeni bashkëpunim më të madh për të qenë vetvetja sesa me gjyshin tuaj. Ndërsa prindërit tanë na inkurajuan që të “rritoheshim” dhe të qetësoheshim sa më shpejt që të ishte e mundur, nga ana jonë ne dëshironim një xhiro ku të mund të shfrynim frikën, ankthet dhe zhgënjimet tona. Të rriturit na bënë të besojmë për një kohë të gjatë se të qarat është diçka për fëmijët e dobët. Ndërsa ne, ende duke u ndjerë shumë fëmijë, mbajtëm zemërimin dhe lotët nga frika se mos ndëshkoheshim. Për t’u tallur. Megjithatë, me gjyshërit tanë ne kemi marrë gjithmonë rehatinë më të mirë. “Është në rregull, do të shihni se si bota shkëlqen më mirë tani” e tij gjithmonë ka ndihmuar. E dinim se mund ta bënim, se mund të qanim pa na gjykuar askush dhe se pasi lamë të qarat, gjërat morën një këndvështrim tjetër.
5.Mund të arrini atë që keni vendosur
Në sytë e tij ne ishim të denjë për gjithçka që donim. Jo të na llastojnë, ajo që kanë arritur gjyshërit tanë është të na japin inkurajim, vetëbesim dhe kurajo. Na fusin magjinë në xhepat dhe një palë krahë në shpinë për të na shtyrë. Për të na dhënë atë kurajë të fije nga një dashuri e sinqertë që lë gjurmë në zemrat tona dhe një gjurmë në mendjet tona. Ndoshta për këtë arsye, kur në një moment arrijmë në një humnerë në udhëkryqin tonë jetësor, kujtojmë këshillat e gjyshërve tanë. Kujtojmë që kemi krahë. Se edhe nëse askush nuk i sheh ata janë aty, mjafton të fusim dorën në xhepa që magjia të na japë edhe një herë frymë, të kujtojmë se asgjë nuk është e pamundur.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
