Në frazat e Homerit mund të shohim një poet që ishte gjithmonë i vëmendshëm për të kapur motivet e thella të akteve heroike dhe për të nxjerrë në pah vlerat e mëdha kolektive: familjen, atdheun dhe miqësinë.
Shumica e frazave të Homerit vijnë nga një prej dy veprave të tij të mëdha epike: Iliada dhe Odisea . Ato janë edhe veprat më të rëndësishme të antikitetit grek. Edhe pse këto rrëfejnë ngjarje fantastike, për një kohë të gjatë besohej se gjithçka që përmbanin ishte e vërtetë.
Jeta e Homerit është plot mistere. Në fakt, ende nuk ka një marrëveshje nëse ka ekzistuar apo jo. Mbrohet hipoteza se ai ishte një personazh i shpikur dhe se atij iu dha në mënyrë arbitrare autorësia e poezive të mëdha epike. Këto do të ishin shkruar nga disa grekë, gjurmët e të cilëve u humbën.
Sido që të jetë, e vërteta është se shumë nga frazat e Homerit janë ruajtur të paprekura deri më sot. Në to shpaloset ndjeshmëri e madhe, gjenialitet dhe mençuri. Më poshtë po paraqesim shtatë nga më të kujtuarit.
“Nuk ka asgjë më të ëmbël se atdheu dhe prindërit e tij, edhe nëse dikush ka rezidencën më të pasur në një tokë të çuditshme dhe të largët.”
-Homeri-
1.Një nga frazat e Homerit për gjeniun
Kjo është një nga frazat e Homerit që është plotësisht aktuale, pavarësisht se është shkruar tetë shekuj para erës sonë. Ai thotë: “Gjeniu zbulohet në fat të keq; në begati fshihet.”
Poeti i referohet faktit se momentet më të vështira nxjerrin në pah virtyte dhe kapacitete që shpesh i kemi anashkaluar. Fatkeqësitë na çojnë në kufi dhe në atë kufi shfaqen forcat që ndonjëherë mbeten të fshehura brenda nesh.
2.Ndani barrët
Shumë nga frazat e Homerit i referohen realiteteve kolektive, si familja, atdheu ose rrethi i miqve. Ky poet u kushtonte shumë rëndësi këtyre rasteve. Nuk mund të ishte ndryshe me dikë që përqafoi idealet e Greqisë së Lashtë.
Një nga fjalitë e tij thotë: “Puna është e durueshme kur shumë e ndajnë lodhjen”. Do të thotë që të dish që je pjesë e një aktiviteti kolektiv i bën barrët e përjetuara në një mënyrë më të lehtë.
3.Lëndimi varet nga kush e jep
Kjo është një nga frazat më të bukura të Homerit. Ai thekson: “Shigjeta e një njeriu të poshtër dhe frikacak dhemb pak”. I referohet faktit që një plagë, në kuptimin fizik ose figurativ, dhemb në varësi të cilësive të agresorit. Është një thirrje për të vlerësuar dëmin bazuar në atë se kush e shkakton atë . Me fjalë të tjera, nuk ia vlen të vuash për ato plagë që i shkakton dikush prej të cilit nuk mund të pritet asgjë tjetër përveç veprimeve të ndyra dhe të ndyra.
4.I madhi dhe i vogli
Shumë poetë të të gjitha kohërave, përfshirë Homerin, kanë reflektuar mbi vlerën e vërtetë të të madhit dhe të vogël, të fortës dhe të brishtës. Ndonjëherë këto koncepte nuk janë aq të dukshme sa mund të duken në fillim.
Homeri thotë: “Një shkëmb i vogël mban prapa një valë të madhe.” Ky është një shëmbëlltyrë për të theksuar faktin se një pengesë e fortë mund të ndalojë forcën e një realiteti që në dukje është shumë më i fuqishëm. Ajo që ka rëndësi nuk është madhësia, por qëndrueshmëria.
5.Jemi të dënuar
Një nga frazat e Homerit thotë si më poshtë: “Çdo moment mund të jetë i fundit. Gjithçka është më e bukur sepse jemi të dënuar.” Është një fjali e bukur që na fton ta shohim vdekjen dhe fundin si diçka frymëzuese. Ndonjëherë nuk është keq të kujtojmë se gjithçka përfundon, madje edhe vetë jeta. Nëse jemi të vetëdijshëm për këtë fundshmëri, ne jemi më në gjendje të vlerësojmë atë që është atje në çdo moment të caktuar. Ne jemi të dënuar të vdesim dhe kjo duhet të na shtyjë të intensifikojmë jetën tonë.
6.Armët dhe dhuna
Kjo është një frazë e thellë dhe plot përmbajtje. Ai vëren: “Vetë shpata nxit akte dhune.” Natyrisht, Homeri nuk i referohet vetë shpatës, por çdo lloj arme me të cilën është e mundur të dëmtohen të tjerët. Na kujton se vetë ekzistenca e armëve është tashmë një thirrje për dhunë. Pse janë aty nëse jo sepse është shqyrtuar mundësia e përdorimit të tyre në rast nevoje? Thjesht prania e armëve ngjall sjellje të dhunshme.
7.Nevoja, një mësues
Për çështjen e domosdoshmërisë, Homeri thotë: “Nuk ka thumb më të mirë se domosdoshmëria”. I referohet faktit që mungesa, zbrazëtia ose dëshira janë forcat që aktivizojnë energjinë tonë jetike. Mungesa është ajo që lëviz jetën tonë. Ai flet për domosdoshmërinë si një “goditje”, pasi ajo bëhet një thirrje këmbëngulëse për të vepruar. Ajo gjeneron pakënaqësi, bezdi dhe dëshirë për ta zbutur atë. Përkundrazi, kënaqësia do të na mbante në një gjendje pasiviteti të qetë.
Dihet pak për jetën e Homerit. Thuhet se ai ishte i verbër dhe se në një moment iu besua shpëtimi i legjendave popullore. Sido që të ketë qenë, e vërteta është se vepra dhe fjalitë e tij kanë qenë aty që në origjinën e kulturës sonë, duke shërbyer si një far për të ecur përpara.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
