Vitet e fundit, të dy fushat filozofike dhe psikologjike kanë rivlerësuar teoritë që kanë pikëpamje të ndryshme në lidhje me ato subjekte deri tani të margjinalizuara brenda një grupi social ose familjar. Ne po flasim për të ashtuquajturit ‘dele të zezë’, individë që shkojnë kundër rrymës së atyre që janë “normale”. E vërteta është se këto subjekte, në sajë të unikalitetit të tyre, janë një pasuri për veten dhe për të tjerët.
Imazhi ikonik i pemës familjare me besnikëri jep idenë e rëndësisë së “shpirtrave të lirë”, sepse, ndryshe nga ajo që mund të besohet, janë pikërisht këto që garantojnë rrënjët e mosbindjes. Në çdo histori të grupeve të familjes jepen tradita, por fatkeqësisht edhe defekte dhe neuroza. Nuk është pastërtia e vazhdimësisë, por është forca e vërtetë, aftësia për të ripërtëritur veten, për të lindur degë të reja, për t’u hapur fateve të paplanifikuara.
Shumëllojshmëria e ‘deleve të zeza’ është elementi që i lejon të gjithë grupet të shërohen nga plagët që nuk janë shëruar kurrë, duke ruajtur të gjithë rrethin nga vetë-shkatërrimi. Çdo bërthamë shpesh e gjen veten të mbërthyer në një lak ciklik që përfshin subjekte që janë të largëta për gjeneratat e së njëjtës dinamikë, praktikisht duke kryer të njëjtat gabime. Në vend të kësaj, faktori i panjohur, faktor i paanshëm në ekuacionin e dukshëm tashmë të paracaktuar, siguron që modeli nuk përsëritet, duke lejuar rilindjen dhe qarkullimin e gjakut të ri të jetës.
‘Delja e zezë’ është e para që ndërmerr hapa në zona që nuk janë të njohura dhe nuk i kanë përjetuar më parë, kanë vlera dhe besime të ndryshme, si dhe mënyra e jetesës, morali, ndërgjegjja politike ose fetare. Këto anomali nuk janë defekte prodhuese, elementë shqetësues, por pjesë të rëndësishme që sjellin ekuilibrin në një sistem që dënohet të bjerë.
Një ‘dele e zezë’ rebelon kundër fatit të shkruar tashmë, ndjek një rrugë më pak të njohur. Individë të ngjashëm janë praktikisht mundësi për shpengimin e të gjitha talenteve të frustruar dhe ëndrrave të paplotësuara të paraardhësve. Nganjëherë ata lindin pas disa dekadash për t’iu përgjigjur pyetjeve që nuk zgjidhen, duke sjellë më në fund një ndjenjë plotësie dhe realizimi.
Përkundër kësaj, në shumicën e rasteve “divergjentët” kundërshtohen, përjashtohen dhe izolohen në të gjitha mënyrat, por gjejnë rrugën e tyre. Në përfundim, ata që janë ‘dele të zeza’ duhet të kujdesen për unikalitetin e tyre, ndërsa gjithë të tjerët duhet të lehtësojnë integrimin e tyre, sepse kjo është e vetmja mënyrë për të nxitur prosperitetin dhe evolucionin.
/Revista Psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
