Ky është një diskutim që prek thellë strukturën e familjes dhe ndikon në marrëdhëniet mes motrave dhe vëllezërve. Në një botë ideale, çdo nënë do t’i trajtonte fëmijët e saj me barazi dhe dashuri të pandarë. Megjithatë, realiteti shpesh është më kompleks dhe ndonjëherë i padrejtë.
Në disa raste, nënat mund të favorizojnë njërin fëmijë më shumë se tjetrin. Kjo mund të ndodhë për arsye të ndryshme: ndonjëherë fëmija i favorizuar mund të ketë nevoja të veçanta shëndetësore ose emocionale që kërkojnë më shumë vëmendje dhe kujdes.
Në raste të tjera, një nënë mund të ndiejë një lidhje më të thellë emocionale me një fëmijë të caktuar për shkak të ngjashmërive të personalitetit ose interesave të përbashkëta. Ka edhe raste kur faktorë si gjinia, mosha, ose rendi i lindjes ndikojnë në mënyrën se si një nënë ndan dashurinë dhe vëmendjen e saj.
Favorizimi i një fëmije mbi tjetrin mund të shkaktojë pasoja të rënda për dinamikën familjare. Fëmijët që ndihen të papranuar ose të nënvlerësuar mund të zhvillojnë ndjenja të thella të xhelozisë, zemërimit dhe pasigurisë.
Këto ndjenja shpesh çojnë në konflikte të brendshme mes motrave dhe vëllezërve, duke shkaktuar ndasi dhe tensione që mund të zgjasin gjithë jetën. Për më tepër, fëmijët e favorizuar shpesh përballen me presione të mëdha për të përmbushur pritshmëritë e larta të prindërve, duke i bërë ata të ndihen të ngarkuar dhe të pashprehur emocionalisht.
Kur dhe pse mund të ndodhë kjo ndarje?
Shpesh ndodh pa vetëdijen e plotë të nënës. Në një shoqëri ku roli i nënës është shpesh i përcaktuar nga pritshmëritë kulturore dhe sociale, është e lehtë të bjerë në kurth të stereotipave dhe pritshmërive. Për shembull, në disa kultura, djemtë mund të jenë të preferuar për shkak të vlerësimit më të lartë shoqëror ose për shkak të pritshmërive të trashëgimisë familjare. Në raste të tjera, një fëmijë që është më i urtë ose më i suksesshëm në shkollë mund të marrë më shumë vëmendje dhe përkrahje.
Për të shmangur këto situata, është thelbësore që prindërit të jenë të vetëdijshëm për mënyrën se si i trajtojnë fëmijët e tyre dhe të reflektojnë mbi sjelljet e tyre.
Një mënyrë e mirë për të filluar është të sigurojnë që çdo fëmijë të ndihet i dëgjuar, i dashur dhe i vlerësuar. Kjo mund të përfshijë kalimin e kohës individuale me secilin fëmijë, duke i njohur dhe pranuar individualitetin e tyre, dhe duke u siguruar që secili të ketë mundësi të barabarta për t’u zhvilluar dhe për të ndjekur interesat e tyre.
Në fund të fundit, sfida më e madhe për një nënë është të gjejë një ekuilibër që respekton dhe nderon çdo fëmijë për atë që është, duke ruajtur një ndjenjë të drejtësisë dhe barazisë në marrëdhëniet familjare. Kjo është një detyrë e vështirë, por absolutisht e arritshme me dashuri, vetëdije dhe përkushtim.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
