Aborti juaj ka “mbaruar”, megjithatë ju mund ta përcaktoni atë term. Ndoshta është shënuar fizikisht: trupi juaj është rikuperuar, mjeku juaj ju lejon të provoni një shtatzëni tjetër. Ndoshta është emocionale: nuk po qani më për fëmijën që nuk keni arritur ta takoni çdo ditë. Ndoshta është realiteti praktik që jeni në fund të të 30-ave dhe mendoni se nuk keni kohë për të humbur. Pra, tani çfarë?
Ju pyesni miqtë tuaj që kanë pasur abort dhe kanë vazhduar të kenë fëmijë se sa kohë është dashur për të mbetur përsëri shtatzënë. Ju përpiqeni të pyesni rastësisht, por nuk ka absolutisht asgjë të rastësishme në lidhje me të. Ju mësoni se nuk ka asnjë përgjigje për këtë pyetje që do t’ju qetësojë. Ose mbetën shtatzënë menjëherë pas humbjes së tyre (jo unë, tashmë nuk jam unë, kam pritur shumë gjatë dhe kam humbur dritaren time) ose një afat kohor i papranueshëm për konceptin tuaj të drejtuar nga pikëllimi se sa kohë duhet të zgjasin gjërat. Ju i thoni partnerit tuaj se mund të jeni gati të provoni përsëri. Ju përsëri përpiqeni të dukeni rastësor, por jeni të dëshpëruar. Kur ai ju thotë se mund të mos jetë, pesha e shtigjeve të pikëllimit të dy njerëzve, që herë ndërthuren e herë ndryshojnë, ndihet pothuajse po aq dërrmuese sa vetë humbja.
Në muajin që do të mbeteni përsëri shtatzënë, ju refuzoni të bëni një test shtatzënie derisa të jetë pothuajse e pamundur të gaboni. Ndjehet ndëshkuese, por ju ende ndiheni sikur meritoni të ndëshkoheni për ndonjë arsye. Ose, të paktën, nuk e meritoni të ndiheni të emocionuar. Ju nuk lejoni emocionet e mëposhtme: eksitim. Lumturi. Shpresa. Faji dhe frika janë të mirëseardhura dhe të vazhdueshme. Ju vendosni disa pika objektive të dukshme kur mund të lejoni që ato emocione të ndaluara të shfaqen dhe mund të filloni të planifikoni. Ekografia e takimit shkon mirë, por çka nëse ajo e javës së 11-të nuk shkon? Po sikur testet tuaja gjenetike të kthehen dhe të tregojnë se as ky foshnjë nuk ishte menduar të ishte? Pastaj është skanimi 20 javor. Qëndrueshmëria. Shtyllat lëvizin, lëvizin dhe lëvizin. Por tani ju po tregoni dhe ngadalë, paraprakisht, u keni thënë disa njerëzve dhe jeni të detyruar të ndjeni diçka tjetër përveç tmerrit. Çfarë është ajo? Është shpresë?
Përgatiti K.I / Burimi www.elle.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
