Gjithmonë është partneri më i pasigurt ai që ndjen ankth në një marrëdhënie romantike, ndërsa partneri tjetër, ai që bombardohet vazhdimisht nga pasiguritë e personit të shqetësuar, shpesh e gjen veten duke ndjerë viktimë e sjelljes irracionale dhe të pakontrollueshme.
Fatkeqësisht, ky konflikt i vazhdueshëm nuk është i mirë për asnjërin prej dy personave të përfshirë në marrëdhënie dhe, padyshim, nuk është i mirë për marrëdhënien. Nga kjo rrjedh se, kur marrëdhënia sentimentale midis dy personave fillon të karakterizohet nga ankthi, ajo shkon drejt fundit. Ka shumë arsye pse secili partner mund të zhvillojë ankth të rëndë në marrëdhënie. Sidoqoftë, ai shpesh intensifikohet, nëse nuk gjenerohet edhe nga disa sjellje të anëtarit tjetër të çiftit.
Kur kjo ndodh, për fat të keq, gjenerohet një rreth vicioz në të cilin ankthi i njërit prej partnerëve do të rritet në mënyrë eksponenciale, duke i bërë sjelljet e tjetrit që gjenerojnë ankth më të shpeshta dhe më të forta.
Si sillen ata që ndiejnë ankth në një marrëdhënie romantike?
Brenda një marrëdhënie dashurie, ankthi gjenerohet kur njëri nga dy partnerët ka frikë se dashuria e tij nuk i përgjigjet ose se besimi i tij është i gabuar. Sigurisht që këto ndjenja janë tipike për njerëzit që janë të pasigurt ose që shfaqin sjellje shqetësuese edhe në fusha të tjera të jetës së tyre, siç është ajo profesionale.
Frika më e madhe, natyrisht, është ajo e humbjes së dashurisë së partnerit, domethënë se marrëdhënia do të marrë fund ose më keq akoma se do të ndodhë një tradhti. Kur njerëzit që janë të prirur të shfaqin sjellje të ankthshme fillojnë të bindin veten se partneri i tyre po i tradhton ose, më keq, synon t’i tradhtojë, ata përfundojnë duke u bërë xhelozë dhe përpiqen të kontrollojnë çdo lëvizje dhe çdo veprim të partnerit ose partneres së tyre.
Natyrisht, çdo veprim kontrolli gjeneron maja të mëdha ankthi: personi që kontrollon e di mirë se ai po shkel privatësinë e tjetrit dhe gjithashtu e di se me shumë gjasë tjetri do të ishte shumë i zemëruar nëse do të zbulonte se ai ishte “monitoruar” vazhdimisht në marrëdhënie të brendshme. Këta faktorë padyshim që vetëm rrisin ankthin për shkak të frikës së vazhdueshme për tu zbuluar gjatë kontrollit të partnerit.
Sikur të mos mjaftonte kjo, me secilin akt kontrolli partneri xheloz do të përjetojë terrorin e zbulimit të një tradhtie aktuale dhe për këtë arsye, do të ndiejë një ankth shumë të fortë. Kjo barrë negative emocionale do të bëhet gjithnjë e më e padurueshme me kalimin e kohës dhe vetëm do ta bëjë marrëdhënien romantike midis dy partnerëve gjithnjë e më të komplikuar.
Kur partneri është shmangës, ai është i gabuari
Sa herë që hyjmë në një marrëdhënie romantike disa aspekte të karakterit tonë lartësohen ose acarohen ndërsa të tjerët përfundojnë në hije. Për këtë arsye, njerëzit sillen shumë ndryshe në varësi të partnerit me të cilin takohen. Një person jashtëzakonisht xheloz mund të gjejë dikë që e bën atë të harrojë xhelozinë e saj, një person mjaft i ndrojtur mund të gjejë një partner që mund ta nxjerrë atë nga guaska e tij etj.
Fatkeqësisht, janë anët më të këqija të një personi që dalin gjatë një marrëdhënieje, siç janë mashtrimet dhe pasiguritë e tyre më të thella. Kur një person i shqetësuar bie në dashuri me një person shmangës, krijohet një qark i shkurtër që gjeneron sjellje shqetësuese gjithnjë e më të shpeshta të cilat, nga ana tjetër, do të gjenerojnë sjellje gjithnjë e më të shpeshta shmangëse. Njerëzit shmangës janë shumë xhelozë për autonominë e tyre si nga pikëpamja praktike dhe logjistike, ashtu edhe nga pikëpamja rreptësisht emocionale dhe sentimentale.
Për këtë arsye ata kanë tendencë të ofrojnë shumë pak informacion mbi udhëtimet e tyre, angazhimet e tyre të përditshme dhe madje edhe projektet e tyre. Ata gjithashtu priren të flasin pak ose aspak për veten e tyre, duke preferuar të flasin për tema neutrale, të lehta dhe objektive, siç është klasikja “duke folur për motin”.
Problemi është se shumë shpesh sjelljet shmangëse nuk fshehin asgjë, nuk fshehin dëshirën për të mashtruar ose dëshirën për të prishur marrëdhënien. Këto janë zakone që njerëzit shmangës i kanë pasur gjithmonë, të cilat për ta nuk janë aspak problem, por një normalitet i thjeshtë relacional.
Në përgjithësi, njerëzit shmangës nuk e pëlqejnë konfliktin dhe, për këtë arsye, kanë zhvilluar strategji të ndryshme për ta shmangur atë: e para thjesht nuk përgjigjet kur partneri përpiqet të gjenerojë një konflikt (duke arritur në situatën klasike në të cilën njëri nga dy partnerët “Argumenton vetëm”), e dyta është të injorosh argumentin që krijon konflikt vullnetarisht, menjëherë, vazhdimisht.
Është e vetëkuptueshme që këto strategji janë më të dëmshmet për psikologjinë e një personi të shqetësuar, i cili ka nevojë të zbërthejë të gjitha konfliktet në një përpjekje për të pasur gjithçka nën kontroll.
Çfarë të bëni kur në një çift ka një partner të shqetësuar dhe një partner shmangës?
Sado e parëndësishme të duket, e vetmja mënyrë për të kapërcyer ankthin në marrëdhëniet romantike është të flasësh hapur për problemet. Situata e ngërçit do të zhbllokohet vetëm kur të dy partnerët të jenë në gjendje të kuptojnë tjetrin dhe nevojat e tij.
Njerëzit e shqetësuar që zhvillojnë një lidhje të ankthshme me partnerin e tyre janë njerëz që nuk janë përballur kurrë (dhe për këtë arsye nuk i kapërcejnë kurrë) me traumat e fëmijërisë që lidhen ndoshta me një sindromë braktisjeje. Ata kanë nevojë për ndjeshmëri të madhe dhe mbi të gjitha konfirmim të vazhdueshëm nga partneri.
Nga ana tjetër, partnerët shmangës kanë nevojë për shumë hapësirë personale, si konkrete ashtu edhe emocionale. Ata që kanë një partner shmangës duhet të kuptojnë se nuk mund të presin mesazhe romantike në të gjitha orët, ashtu siç nuk mund të presin të dinë të gjitha lëvizjet e partnerit minutë pas minute sikur dita e tij të ishte një koment sportiv.
Njerëzit shmangës duhet të ndihen të lirë, absolutisht të lirë, si kafshët e egra. Nëse ata janë në gjendje të bindin veten se një marrëdhënie nuk përfshin fundin e lirisë personale, atëherë partnerët që shmangin do të bëhen gjithnjë e më të dashur dhe “të ngushtë”, duke shkurtuar distancën emocionale me tjetrin sepse nuk do të ndihen më të kërcënuar nga prania e tij.
Burimi / https://www.chedonna.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
