Një dhomë e ftohtë, një nënë e vetme, mjekë dhe infermiere flasin për mëngjesin. Akses, sondë, anestezi. Ankthi i ka vërshuar në gjoks prej muajsh për të njohur djalin e saj. Nëna e një cezarianeje, një grua e guximshme më besoni, kushdo që është përballur me këtë operacion, është sigurisht një grua guximtare.
Për ata që besojnë se nëna e një ndërhyrjeje cezariane ka ndjerë më pak dhimbje, ju ftoj të imagjinoni ndjesinë e një port operacioni pas një prerje rreth 10 cm në lëkurë dhe një tjetër në mitër, duke prerë tetë shtresa indesh. Nëna e një prerjeje cezariane ndjen dhimbje, çdo ditë dhe muaj, dhe shënjohet nga një jetë e gjitha me plagën që solli në jetë djalin e saj.
Nëna e një prerjeje cezariane zakonisht pret 12 orë pas lindjes për të marrë për herë të parë fëmijën e saj në krahë. Ajo ngrihet nga shtrati dhe ndjen dhimbjen e atij që i dha trupin djalit të saj.
Nëna e një prerjeje cezariane shkon në shtëpi sapo është operuar, e gjitha e qepur, ngrihet dhe ndjen dhimbje, kollitet dhe ndjen dhimbje, megjithatë nëna e një ndërhyrjeje cezariane kujdeset ditë e natë për fëmijën e saj të porsalindur. Dhe pasi ka kaluar gjithçka, kjo nënë e shikon djalin e saj dhe del në përfundimin se “ia vlente!”. Ishte gjithçka e nevojshme për të sjellë djalin e saj në botë.
Akoma ndjen dhimbje kur teshtin dhe dhimbje për të buzëqeshur…
Të bësh një operacion cezarian sipas opsionit ose indikacionit mjekësor nuk na bën më pak nëna se kushdo, e njihni trupin dhe kufijtë tuaj pavarësisht nga lloji i lindjes.
Ajo që ju bën nënë është dashuria, afeksioni dhe përkushtimi që i jepni fëmijës tuaj dhe jo lloji i lindjes që keni pasur.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi I consigli delle mamme
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
