Dashuria është ajo që ndërtohet ngadalë dhe që mund të shkojë deri në fund. Për këdo që mund të ndodhë dhe për shumë prej jush që mund të ketë ndodhur, të rënit në dashuri me dikë, zakonisht quhet grevë rrufe. Por dashuria është diçka që ndërtohet me kalimin e kohës. Ne nuk duhet t’i ngatërrojmë këto dy gjëra.
Ju mësoni ta doni një person: mënyrën se si ai flet, si i sheh gjërat, si përballet me sfidat e përditshme, por gjithashtu mënyrën se si ai përgatit kafen në mëngjes ose qëndron në shtrat në fund të një dite të lodhshme. Gradualisht mësojmë të duam dhe tolerojmë ato papërsosmëritë e mërzitshme që na irritojnë dhe njëkohësisht na bëjnë të kuptojmë se mund ta duam atë që në pak çaste menduam se nuk ishte e mundur.
Dallimi midis rënies në dashuri dhe dashurisë është me të vërtetë shumë i gjerë. Në thelb, kur bie në dashuri, tenton të veshësh një maskë, të shohësh partnerin dhe jetën tënde sipas idesë tënde, diçka si një film. Të duash një person do të thotë ta vendosësh atë në qendër të vëmendjes, duke bërë një hap prapa ose, më mirë, anash, në lidhje me interesat dhe motivet e tyre.
Dikush thotë se dashuria është një zgjedhje.
Sigurisht e ushqyer nga pasioni dhe interesat e përbashkëta, por në thelb një shtytje që gjithashtu ndikon në aspektin racional të një personi, jo vetëm në atë emocional. Kur ju merrni buzëqeshje për diçka që deri kohët e fundit ju irritonte, ju mund të vlerësoni detajet që mund të keni kaluar pa u vënë re më parë, ju kërkoni aspekte më pak të habitshme të jetës, por jetoni së bashku dhe ndërtoni me durim gjithçka që ka të bëjë me komponentin e pjekur dhe të fortë të marrëdhënies.
Por, pasi ajo ka lulëzuar dhe është ndërtuar me durim dhe këmbëngulje, dashuria mundet që po aq ngadalë dhe në mënyrë të pashqetësuar, të shkojë me të njëjtën qëndrueshmëri me të cilën është zhvilluar.
Dashuria vdes kur në vend që t’i jepni fund debatit me një puthje vazhdoni të zgjasni diskutimin. Dashuria vdes ngadalë kur krenaria mbizotëron më shumë se falja. Kur justifikimet janë vetëm thashetheme dhe ju duhet domosdoshmërisht të kërkoni një keqbërës. Dashuria vdes kur dikush kërkon një zgjidhje ndërsa tjetri këmbëngul për arsyet e tij, dhe kështu, me indiferencë, gjeste dhe fjalë nuk gjeni më sintezë, një rrugë dhe qëllim të përbashkët.
Dashuria vdes ngadalë kur tjetri nuk çmon, nuk lavdëron një rezultat, nuk është më në gjendje të nxjerrë një ndjenjë, por, mbi të gjitha, kur dikush ndalon veten dhe fshihet në një qeshje të maskuar si “në rregull” shenjë që tregon se nuk ka më lidhje. Në këtë pikë dashuria pushon së qeni një zjarr i aftë për të ushqyer një bashkim dhe bëhet vetëm lodhje, dhimbje, hi që nuk mund ta rimarrë forcën e saj.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
