Është marrëdhënia e parë që përjetojmë, prandaj nuk është çudi që dinamika nënë-bijë mund të jetë kaq intensive. Ajo që fillon me nevojat themelore njerëzore dhe adhurimin e pastër, me kalimin e kohës, mund të fillojë të zhvendoset. Dashuria, për shumë njerëz, është akoma në qendër të lidhjes, por shpesh përballet me fërkime, që nga pyetjet e ashpra deri te shtimi në peshë, ndërsa plakemi.
Është e zakonshme që marrëdhëniet nënë-bijë të ndjejnë tendosje ndërsa të dy palët lundrojnë nga një marrëdhënie prind / fëmijë për të dy të rritur të pavarur, thotë terapistja Dr. Rosjke Hasseldine, e cila ka hulumtuar këtë dinamikë të veçantë për më shumë se 20 vjet.
“Ne jetojmë ende në një shoqëri, në një botë, që me të vërtetë nuk i dëgjon gratë”, thotë ajo. “Kështu që nënat dhe bijat luajnë në marrëdhëniet e tyre – pabarazinë, seksizmin, dhunën dhe përvojat e tjera që gratë kanë.” Dr. Hasseldine beson se shoqëria krijon marrëdhënie nënë-bijë që dështojnë, duke pritur që gratë të heshtin dhe t’i vendosin nevojat e tyre të fundit.
“Kjo është një nga dinamikat e mëdha të fshehura midis nënave dhe vajzave”, thotë ajo. “Dua të them, po ta mendosh, nëse gratë nuk dëgjohen në një familje, si mund të dëgjojnë një nënë dhe bijë njëra-tjetrën? Ajo që ndodh midis nënave dhe vajzave është se ka një luftë për pushtet mes atyre që duhet të dëgjohen, sepse të dy gratë meritojnë të dëgjohen, të gjitha gratë meritojnë të dëgjohen ”.
Puna e Dr. Hasseldine ka përfshirë hartëzimin e historive nënë-bijë në qindra familje nëpër kultura të vështira. Në vitin 2021, ajo thotë se ende nuk ka gjetur një familje ku gjyshja – ose nëna – ishte dëgjuar plotësisht. “Prandaj nuk është çudi që nënat dhe vajzat dëshirojnë të dëgjohen nga njëra-tjetra”, thotë ajo.
E njëjta gjë ndodh në aspektin e mbështetjes emocionale. “Nëse jeni rritur në një familje ku gratë pritet të mbështesin këdo tjetër por të mos kërkojnë mbështetjen që u nevojitet, përsëri, nënat dhe vajzat zhvillojnë një luftë për pushtet”, thotë ajo. “Kush merr mbështetje në marrëdhënie? Edhe nëna dhe vajza meritojnë mbështetje.”
Xhelozia është një tjetër gjë e zakonshme, nëse është e fshehur, dinamike midis nënave dhe vajzave, thotë Dr. Hasseldine, një gjë që mund të “keqkuptohet”.
“Nëse një nënë është xheloze për karrierën, suksesin, mundësitë, lirinë e vajzës, ajo nuk hesht. Dhe ajo që ndodh midis nënave dhe vajzave, është që vajza pastaj të bëhet ajo që unë e quaj ‘pasqyrë e pakëndshme’”, shpjegon ajo. “Nëna pastaj sheh atë që nuk u lejua të bënte, atë që nuk u lejua të ishte. Mund të ketë të bëjë me karrierën ose shkollimin, por mund të jetë edhe nëse mamaja nuk kishte një partner të dashur.”
Shoqëria nuk i fuqizon gratë të flasin sinqerisht për këto ndjenja, thotë Dr. Hasseldine. Kështu që, në vend të kësaj, mund të dalë sikur e ‘mbyt’ vajzën me komente qesharake ose nuk feston plotësisht sukseset e saj.
Dinamika shpesh krijohet së bashku. A e keni pyetur ndonjëherë nënën tuaj se si ndihet për jetën e saj dhe mundësitë që ka mundur të ketë?
“Fajësimi i nënës” kontribuon drejt këtij cikli negativ, shton Dr. Hasseldine. Në psikologji, “fajësimi i nënës” është atribuimi i problemeve të një personi në rritjen e tyre. Një shembull i zakonshëm, thotë Dr. Hasseldine, është kur një nënë fajësohet për çrregullimin e të ngrënit të vajzës së saj. Kjo pikëpamje e thjeshtë do të thotë faktorë të tjerë të jashtëm pse një grua mund të zhvillojë probleme të ngrënies dhe nëna mund të jetë e ngarkuar me faj të pajustifikuar.
“Fajësimi i nënës është jashtëzakonisht i dëmshëm. Bëhet fjalë për zhvlerësimin e rolit të nënës dhe zhvlerësimin e grave”, thotë Dr. Hasseldine. “Gjithashtu është jashtëzakonisht toksike dhe kam frikë se bota e terapisë duhet të kufizohet në shumë mënyra se si ajo ka fajësuar nënat për problemet e fëmijëve të tyre, kur ka një pamje shumë më të madhe për t’u dëgjuar.” Në një aspekt pozitiv, Dr. Hasseldine ka dëshmuar një numër në rritje të grave në të njëzetat, tridhjetat dhe dyzetat e tyre që kërkojnë terapi për të përmirësuar marrëdhëniet e tyre nënë-bijë – madje duke sjellë nënën e tyre në seanca.
“Këto gra janë zgjuar dhe kanë filluar t’i lidhin pikat me nënën që është pak manipuluese emocionale, sepse nuk është mësuar të thotë ‘Kam nevojë. Dëshiroj. Unë dua’, kështu që ajo ka mësuar një gjuhë tjetër”, shpjegon Dr. Hasseldine.
“Vajzat thonë: ‘Unë nuk dua ta trashëgoj këtë. Unë dua të jem në gjendje të flas hapur dhe sinqerisht.’ Ato kanë parë se si nëna i vë të gjithë të fundit, sjelljen vetë-ndikuese, vetëmohuese dhe zgjedhin terapinë për ta ndryshuar atë, kjo gjë është absolutisht e shkëlqyer.”
Të mësoni të dëgjoni njëri-tjetrin është thelbësore për të përmirësuar mënyrën e komunikimit, thotë Dr. Hasseldine edhe atje ku thjesht kërkoni të forconi një marrëdhënie që nuk është veçanërisht e mbingarkuar. Kur një dinamikë nënë-bijë forcohet, ajo debaton dhe mund të jetë një forcë e fuqishme kundër patriarkatit.
“Marrëdhënia nënë-bijë është absolutisht thelbësore për ndryshimin e brezave”, thotë ajo. “Sepse kur një nënë dhe vajzë bashkohen dhe mësojnë se si ta dëgjojnë vërtet njëra-tjetrën, si dhe qëndrojnë pranë njëra-tjetrës, do të thotë që kur vajza të ketë një vajzë, do të jetë ndryshe me të”.
Si ta filloni bisedën
Ju keni mësuar pse marrëdhënia nënë/vajzë mund të acarohet, por si mund ta rregulloni atë? Psikologia këshilluese Dr. Chloe Paidoussis Mitchell ofron këto këshilla.
- Mendoni se çfarë dëshironi të dëgjojë nëna juaj
“Jepi vetes shumë mundësi për ta identifikuar këtë dhe praktikuar disa herë ose duke e thënë atë ose duke e shkruar për veten tënde. Kjo ndihmon për t’ju dhënë qartësi dhe për të shmangur hyrjen në një debat të tipit “ju thashë që…”
- Përqendrohuni në bisedat për ju, mendimet dhe ndjenjat tuaja
“Përdorni fjalë të tilla si ‘Unë pres… Unë ndjeva… Po mendoj… Unë shpresoj…’ Shmangni përqendrimin tek ajo dhe përdorimin e fjalëve si ‘Ju thatë, se keni bërë…’, pasi kjo mund ta vendosë atë në mbrojtje dhe në atë mënyrë njerëzit nuk dëgjojnë”.
- Mendoni për tonin tuaj
“Shumica e asaj që thamë komunikohet përmes tonit tonë dhe kështu që merrni kohë për të qenë të vetëdijshëm se si po komunikoni. Nëse thoni diçka pozitive, por e thoni me një zë të zemëruar, mesazhi juaj pozitiv do të humbasë.”
- Vendosni kufij të mirë
“Nëse ka tema që nuk doni t’i diskutoni me të, tregojini se do të preferonit të përqendroheni tek ajo sot dhe shpresoni që ajo t’ju dëgjojë”.
- Mos e ngut bisedën
“Nëse e shihni veten të zemëruar, mërzitur ose sikur mund të lëshoni durimin, merrni një minutë për t’u ndaluar dhe përqendruar në frymëmarrjen tuaj. Mos harroni se duhet të jeni të dashur dhe të kujdesshëm ndaj vetes.
“Nëse gjërat shkojnë mirë, bazohuni në pohimin se nënat ju dëgjojnë dhe në këtë mënyrë i tregoni asaj që jeni shumë të kënaqura që po komunikoni.”
Burimi / https://www.huffingtonpost.co.uk/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
