Vetëbesimi është baza e çdo suksesi dhe lumturie të qëndrueshme. Ai nuk është një dhuratë që vjen vetvetiu, por një aftësi që ndërtohet me vullnet dhe vetëdije çdo ditë. Njerëzit që ecin përpara me forcë e qëndrueshmëri nuk janë të paprekshëm nga frika, por e kanë mësuar ta drejtojnë atë drejt rritjes. Ata i dinë kufijtë, por nuk i shohin si pengesa. Kanë mësuar të besojnë në veten e tyre dhe të ecin me qëllim, me një qëndrim që i mban të qëndrueshëm edhe përballë pasigurive.
Ja pesë zakone të thjeshta që përshkruajnë artin e të qenit i pandalshëm:
1.Qëllimshmëria në çdo hap
Vetëbesimi nuk ndërtohet rastësisht, por përmes qëllimit të qartë. Njerëzit e pandalshëm e njohin mirë veten – dinë çfarë i forcon dhe çfarë ua shuan energjinë. Ata bëjnë zgjedhje të vetëdijshme për kohën dhe njerëzit me të cilët e ndajnë atë. Nuk humbasin në krahasime e rrjete sociale, por e përqendrojnë energjinë tek ajo që u jep kuptim. Vetëdija e përditshme për qëllimin i mban në rrugën e tyre, pa u hutuar nga zhurmat e jashtme.
2.Rutinë që ushqen vetëbesimin
Siguria e brendshme kërkon përkushtim ndaj vetes. Këta njerëz ndërtojnë një rutinë që ushqen trupin, mendjen dhe shpirtin. Kujdesen për gjumin, ushqimin, lëvizjen dhe paqen mendore. Aktiviteti fizik, ushqimi i shëndetshëm dhe qetësia shpirtërore janë mënyra konkrete për të rritur vetërespektin. Ata e dinë se kujdesi për veten nuk është luks, por themel i vetëbesimit të qëndrueshëm.
3.Qëndrimi që flet para fjalëve
Gjuha e trupit është pasqyra e brendshme e vetëbesimit. Një qëndrim i drejtë, një buzëqeshje e sinqertë apo një “pozë fuqie” e vogël mund të ndryshojë mënyrën si ndihesh dhe si të perceptojnë të tjerët. Njerëzit e pandalshëm e përdorin trupin për t’i kujtuar vetes se janë të fortë, të aftë dhe gati për sfidat që i presin.
4.Vetëpohimi i ndërgjegjshëm
Fjalët kanë fuqi. Ata që besojnë në veten e tyre e ushqejnë këtë besim përmes mendimeve të përzgjedhura me kujdes. Nuk përsërisin fraza boshe, por krijojnë pohime të sinqerta që pasqyrojnë procesin e tyre të rritjes. Në vend të “Unë jam perfekt”, thonë “Po punoj për t’u bërë më i/e fortë çdo ditë.” Kjo gjuhë e brendshme e ndershme i mban të lidhur me realitetin dhe i motivon të ecin përpara.
5.Sfida që nxisin rritjen
Njerëzit e pandalshëm nuk shmangin vështirësitë – i shohin si mundësi për të provuar forcën e tyre. Ata dalin nga zona e rehatisë, marrin përsipër sfida të reja dhe e shohin përpjekjen si pjesë të suksesit. Edhe një hap i vogël jashtë rutinës, një projekt i ri, një iniciativë në punë apo një hobi i pazakontë bëhen ushtrime të guximit.
Në fund, të qenit “i pandalshëm” nuk do të thotë të mos ndalosh kurrë, por të mos dorëzohesh. Është arti i përparimit me vetëbesim, qëllim dhe dashuri për jetën – çdo ditë pak më shumë, pa u krahasuar me askënd tjetër, veç versionit të djeshëm të vetes.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
