Të jesh vetvetja është e ndërlikuar, por të jesh vetvetja pa dëmtuar njerëzit përreth teje është edhe më e ndërlikuar. Në fakt, në përgjithësi, të vepruarit ashtu siç besojmë dhe duam mund të na shkaktojë probleme të ndryshme ose, të paktën, disa vështirësi.
Epo, kjo nuk do të thotë që duhet t’i nënshtrohemi vullnetit të të tjerëve, por që duhet ta lejojmë veten ta sodisim jetën më qetësisht, të analizojmë se çfarë presin të tjerët nga ne dhe çfarë presim ne nga të tjerët. Kjo do të formësojë natyrshëm realitetin dhe qëndrimin tonë.
Që në Greqinë e lashtë thuhej “njih veten tënde”. Duke vepruar kështu, do të siguroheni që të mund të jetoni pa kufizime dhe pengesa. Edhe nëse të tjerët duan të ndryshojnë diçka tek ty, duhet ta kesh të qartë se çfarë je i gatshëm të ndryshosh dhe çfarë jo.
Ne e takojmë fatin tonë në rrugën që ndjekim për ta shmangur atë.
Siç e kemi thënë, nuk është e lehtë të përplasesh me pritjet dhe nevojat e të tjerëve. Për këtë arsye, ne priremi të mos ndjekim rrugë të caktuara, sepse mendojmë se duke vepruar kështu, mund t’i dëmtojmë njerëzit përreth nesh.
Ajo që nuk e kuptojmë është se me ato detaje të vogla e braktisim veten dhe e lëndojmë veten, duke hequr dorë nga të qenit vetvetja. Sigurisht që mund të bëhemi të pandjeshëm, por në planin afatgjatë, do të jemi në gjendje të ecim pa frikë.
Kur marrim këto vendime, duhet të marrim në konsideratë se gënjeshtrat që themi na dëmtojnë po aq sa ato që jetojmë. Domethënë, nëse fillojmë të besojmë në disa vlera, duhet të fillojmë të sillemi në përputhje me rrethanat.
Realiteti i hidhur i vetëmashtrimit dhe mungesës së autenticitetit
Të jesh vetvetja është një art për të cilin nuk ka manuale apo formula sekrete, pasi ai qëndron ekskluzivisht në thelbin e secilit prej nesh. Është e natyrshme që e kemi të vështirë të tregohemi pikërisht ashtu siç jemi, pasi jemi indoktrinuar të shtypim ndjenjat dhe emocionet tona.
Ideja është që nuk duhet ta lejojmë veten të bindemi nga ajo që të tjerët duan nga ne. Nëse ia dalim mbanë me këtë qëllim, do të jemi shumë afër arritjes së mirëqenies së plotë dhe të kënaqshme. Mbajtja e vetëvlerësimit tonë lart dhe shfaqja e vetes pikërisht ashtu siç jemi na çon në moskënaqësinë e të gjithëve, por do të na çojë në krijimin e marrëdhënieve të shëndetshme, të vërteta, të sinqerta dhe të pastra.
Të qenit autentik do të na ndihmojë të qëndrojmë larg gënjeshtrës, duke na udhëhequr të jemi vetvetja në çdo kohë, gjë që nga ana tjetër do të na ndihmojë të mos na mungojë dashuria për veten që ia kemi borxh vetes.
Një mesazh për të punuar mbi dashurinë për veten
Si përfundim, le të kujtojmë këtë fjalim nga Fritz Perls, i cili na bën të kuptojmë në mënyrë të përsosur se si duhet ta duam veten dhe të sillemi ndaj të tjerëve. Është mirë t’i mbajmë gjithmonë në mendje këto fjalë, në mënyrë që, në kohë nevoje, ato të na jenë shumë të dobishme dhe të na mbushin me forcë.
Unë jam unë. Ti je ti.
Unë nuk jam në këtë botë për të përmbushur pritjet e tua.
Ti nuk je në botë për të përmbushur pritjet e mia.
Ti je ti. Unë jam unë.
Nëse në një moment ose kohë takohemi,
do të jetë e mrekullueshme;
përndryshe, nuk do të jetë e mundur të korrigjohet.
Më mungon dashuria për veten kur, në përpjekje për të të kënaqur ty, tradhtoj veten.
Më mungon dashuria për ty kur përpiqem të të bëj atë që dua,
në vend që të të pranojnë për atë që je në të vërtetë.
Ti je ti, dhe unë jam unë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
