Njerëzit me sindromën Down, janë me një gjendje të ndryshme biologjike, ata kanë një kromozom më shumë në palën 21. Një trisomi që manifestohet me aftësi të kufizuara intelektuale dhe që gjeneron tiparet e veçanta fizike të kësaj gjendjeje, si një zgjatje karakteristike në cep të syve, zgjatjen e gjuhës dhe pak më të trashë dhe herë pas here, të plasaritur.
Pamja unike gjithashtu i bën ata autentikë, të vërtetë, pa maskim. Njerëzit natyrorë, njerëzit me spontanitet të madh e bëjnë dallimin me origjinalitetin e tyre, ndjeshmërinë e tyre, pasurinë e tyre emocionale, aftësinë e tyre për të parë gjërat e bukura të jetës, për të gjeneruar shkëmbime të pasura e të pashembullta.
Çdo 21 mars, festohet Dita Botërore e Sindromës Down që të mos harrohet nevoja për të dhënë shikueshmëri për aftësitë e kufizuara intelektuale dhe të mos ndalemi në përpjekjet për të përmirësuar përfshirjen sociale të këtyre njerëzve. Çdo vit ka shumë fushata që synojnë të pasqyrojnë autenticitetin dhe karizmin e njerëzve me sindromën Down.
Këto iniciativa janë të pasura me ndjeshmëri, dashuri dhe vlen të jesh i tepërt, me autenticitet. Duhet të thuhet se vërtetësia e këtyre njerëzve është e veçantë, sepse nuk ka ndonjë shtirje dhe janë plot mirësi, pafajësi dhe sinqeritet.
Çfarë mund të bëjë një shoqëri në lidhje me sindromën e Down?
Përgjigja është e qartë, ne ende kemi një rrugë të gjatë për të përshkuar. Ka ende shumë pengesa, shumë paragjykime dhe mite për të shpërndarë, si dhe shumë informacione për të absorbuar.
Së pari, nëse analizojmë situatën sipërfaqësisht, mund të theksojmë se gabojmë kur kemi të bëjmë me të rriturit me sindromën Down, duke i trajtuar ata sikur të ishin fëmijë. Ne gabojmë kur tregojmë një qëndrim paternalist. Ne gabojmë kur i etiketojmë dhe nuk i trajtojmë natyrshëm.
Një person me sindromën Down është një person me limite dhe potencial të veçantë. Ashtu si të gjithë. Prandaj njerëzit me sindromën Down kërkojnë që aftësia e kufizuar intelektuale të shihet si një gjendje e natyrshme e jetës së disa individëve që e shohin veten spontanisht, sinqerisht dhe pa komplekse.
Shumë prej nesh kanë dëgjuar ndonjëherë komentin “Sa gjynah!” Ose “I shkreti!” Në lidhje me një person me sindromën Down. Megjithatë, megjithëse është një reagim shumë i zakonshëm, ai pasqyron faktin se ne nuk e dimë se nuk ka arsye për të ndier keqardhje apo mëshirë. Të gjithë jetojnë me kushtet e tyre dhe njerëzit me sindromën Down luftojnë çdo ditë për ta bërë atë me të vetat, të cilat janë të veçanta.
Kjo është e rëndësishme, sepse jo të gjithë njerëzit me sindromën Down janë të njëjtë, ashtu si të gjithë të tjerët, pavarësisht nga gjendja e tyre. Duke pasur këtë të qartë na mundëson të theksojmë se ne duhet të përpiqemi të njohim të gjithë njerëzit në shumëllojshmërinë e tyre, jo për ato tipare që na bëjnë të klasifikojmë dikë në një grup.
Ne gjithashtu kujtojmë se sindroma Down nuk përcakton askënd … Secili person e definon veten gjatë jetës së tij duke zhvilluar aftësi të ndryshme.
Ne po ecim në një botë tjetër, një botë ku respekti, integrimi, normalizimi i ndryshimit dhe bashkëjetesës ngrihen si një flamur.
Ende ka shumë për të bërë, dhe për ta bërë këtë “shumë” pak më të vogël, mund të fillojmë duke u bashkuar me iniciativat që janë organizuar në këtë drejtim, gjatë ditës Botërore të Sindromës Down dhe jo vetëm.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / lamenteemeravigliosa.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
