Sa herë që godet një fatkeqësi, pyetja e parë që vjen në mendje është: “Kush është fajtori?” Por kjo nuk është pyetja më e rëndësishme kur është bërë e keqja. E keqja që erdhi në formën e zjarrit, një flakë e zjarrtë që përfshiu pemë, shtëpi, stalla, objekte, duke zeruar dhe shkatërruar gjithçka në rrugën e saj.
Përgatiti Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
Pyetja “kush duhet fajësuar për të keqen e bërë” është e rëndësishme, por nuk është më e rëndësishmja. Flakët e mëdha dhe tymi i dendur mbushën ekranet tona dhe te disa…, shtëpitë e tyre. U tronditëm, u frikësuam, u trembëm. Dolëm jashtë goditjes sonë. Dolëm nga besimi “hajde, do kalojë edhe kjo”. U zemëruam me situatën përreth nesh. U mërzitëm! Për shkak se një frikë fillestare u zgjua tek ne, frika se “sot është fqinji, por nesër mund të jem unë në vendin e tij”.
Kush duhet fajësuar për zjarret?
Të gjithë jemi përgjegjës. Të gjithë kemi faj. Të gjithë kemi një pjesë të përgjegjësisë. Sa herë që themi “mos u mërzit”, sa herë që vazhdojmë me veprimet tona të vogla apo të mëdha të neglizhencës, ne kontribuojmë në katastrofën ekologjike që po ndodh rreth nesh. Sa herë që jemi indiferentë ndaj asaj që po ndodh rreth nesh ose themi “Unë do ta ndryshoj situatën”, ne kontribuojmë në katastrofën ekologjike që po ndodh rreth nesh.
Kemi humbur mendimin tonë pozitiv. Kemi humbur aftësinë tonë për ta parë jetën me optimizëm. Besojmë se forcat dhe gjërat jashtë nesh kontrollojnë jetën tonë. Kemi harruar kontributin tonë, fuqinë personale të secilit për të bërë diçka të vogël dhe kështu të kontribuojmë në një ndryshim më të madh.
Kemi humbur besimin në vetvete. Kemi humbur besimin në natyrë. E morëm si të mirëqenë. Dhe kur ndodhin vetëm ngjarje katastrofike, të tilla si zjarret dhe valët e nxehtësisë, ne shqetësohemi dhe dalim jashtë goditjes sonë. Dhe kërkojmë përgjegjësit. Por le të shikojmë edhe në pasqyrë. Dhe le të mësojmë të bëjmë zgjedhje të ndryshme. Bërtitja e natyrës na kujton se ne të gjithë jemi përgjegjës. Dhe në pikën ku kemi arritur, nuk kemi nevojë të shikojmë njëri -tjetrin dhe të fajësojmë njëri -tjetrin. Ne duhet të marrim një vendim dhe të ndryshojmë mënyrën tonë të jetesës. Në vend që të pyesni “kush është fajtori?”, pyesni “çfarë mund të bëj për të mbrojtur mjedisin?” Kjo është pyetja më e rëndësishme pas katastrofës.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
