Jeta është një udhëtim dhe të arrish të 50-at përfaqëson një moment historik të rëndësishëm përgjatë këtij udhëtimi. Ndërsa disa njerëz mund ta shohin këtë moment historik si fillimin e një faze të rënies fizike dhe mendore, shumë të tjerë e shohin atë si një mundësi për të festuar pjekurinë dhe për të shijuar plotësisht privilegjet që mund të ofrojë mosha e rritur.
Personaliteti i një burri apo gruaje përcaktohet dhe përvijohet mirë në moshën 50-vjeçare: secili prej nesh është unik, ka historinë e vet dhe e njeh veten aq mirë sa jemi në gjendje të pranojmë pikat e forta dhe të dobëta. Është një epokë në të cilën, për mirë a për keq, njeriu e ka përmbushur veten në jetë, ndoshta ka fëmijë, tashmë të rritur, që synojnë të ecin në rrugën e tyre, një martesë e arkivuar ose e përmbyllur histori të mëparshme.
Ne merremi me eksperienca, me zhgënjime, evolucione dhe ndryshime që na ka paraqitur jeta ndër vite. Humbjet tona, historitë dhe zhgënjimet tona në të kaluarën janë në fakt një thesar i vërtetë që ne e mbajmë me vete, të vetëdijshëm për gabimet që nuk do të jemi më në gjendje t’i përballojmë dhe të forcuar nga zgjedhjet e duhura që përkundrazi i kemi çuar përpara me bindje.
Ka nga ata që thonë se jeta e vërtetë fillon në të pesëdhjetat!
Sigurisht që lëkura nuk është më e njëjta, barku rrumbullakohet, kilogramët ikin me më shumë vështirësi, qimet e bardha bien në sy por marrëdhënia me trupin kalon në mendimet dhe nevojat. Sepse të jesh 50 do të thotë gjithashtu të kesh lirinë për të dashur papërsosmëritë e tua. Ofroji vetes mundësinë koherente të largohem nga tufa, duke u identifikuar nga ajo që nuk është e imja, nga idetë, besimet, vlerat, modelet mendore dhe të sjelljes që kam trashëguar në mënyrë pasive! “Vitet e 50-ta” janë padyshim momenti ku një egoizëm “i shëndoshë” fillon të ecë përpara, por jo vetëm kaq. Iluzionet e paqarta zëvendësohen nga siguritë për të ndërtuar atë të ardhme më solide dhe të zhgënjyer. Ne e gjejmë veten në atë fazë të jetës në të cilën duam dhe mund të rritemi, në të cilën mund të shërojmë përfundimisht plagët tona dhe çështjet që kanë mbetur pezull në gjysmën e parë të shekullit që jetuam. Që në moshën 50-vjeçare e perceptojmë me më shumë vetëdije rolin që luajnë disa njerëz në jetën tonë, le të identifikojmë ata që na vënë në provë, ata që na duan dhe na pranojnë ashtu siç jemi, ata që nuk na durojnë, ata që na lëndojnë pa pagesë (…).
50 frymëmarrje me ajër të pastër dhe më shumë…
Në kundërshtim me besimin popullor, nuk është një fazë në të cilën sakrifikohet vitaliteti. Shuma e viteve bart shumë mësime. Ndër këto, një e rëndësishme: pa shëndet emocional nuk mund të ketë shëndet fizik. Jeni 50 vjeç (dhe ndoshta për një kohë të gjatë) dhe mendoni se jeta juaj është në rënie? Asgjë nuk mund të jetë më e gabuar! Do të kuptoni se është faza më e bukur dhe më e rëndësishme e jetës suaj. Mund t’ju duket e pamundur sepse ndoshta jeni duke përjetuar një situatë të vështirë. Dije që në moshën 50-vjeçare mund t’i falësh vetes gjithçka, madje edhe të kaluarën. Tani hapet një kapitull i ri, sepse e gjithë kjo përvojë ka formësuar personalitetin tuaj të vërtetë. Ju keni bërë një hap të madh përpara në gjetjen e dashurisë, sepse tani keni pjekurinë për t’i dhënë peshë gjërave që kanë rëndësi për ju.
Çfarë na mësojnë 50 vjet?
Kur arrini të 50-at, filloni të reflektoni për jetën tuaj, pyesni veten nëse po bëni jetën që dëshironi dhe jeni të vetëdijshëm se, nëse përgjigja është jo, atëherë ka ardhur koha për të bërë gjithçka të nevojshme, ndryshime për të realizuar ëndrrat tuaja. Tani e dimë se ndryshimi është i mundur, ashtu siç është e mundur të luftosh për atë që dëshiron. Në moshën 50-vjeçare pyesim veten se çfarë mund të mësojmë:
Për të pasur vetëdije – Në të 50-at ju mësoni të bëheni plotësisht të vetëdijshëm për personin tuaj, duke përfshirë të gjitha ato aspekte më “të pakëndshme” që jeni përpjekur aq shumë t’i fshihni në njëzet ose tridhjetë vjet. Në njëfarë kuptimi, ju bëni paqe me veten, duke e pranuar veten për atë që jeni: me dobësi, defekte, veçori dhe papërsosmëri që e bëjnë çdo person unik dhe të paimitueshëm.
Merrni prioritete të reja – Në të 50-at njerëzit mësojnë të përqendrohen në atë që është vërtet e rëndësishme për ta dhe të eliminojnë shpërqendrimet e panevojshme. Kjo çon në fokus më të madh dhe kënaqësi personale.
Të mos mbështetesh tek të tjerët, por vetëm te vetja – Kupton se të vetmit njerëz tek të cilët mund të mbështetesh nuk janë më “të tjerët”, por vetëm dhe gjithmonë vetvetja. Ndonjëherë ky është një mësim i vështirë për t’u tretur, por e mira është se tani zhgënjimet e mbledhura në të kaluarën nuk do të mbeten më në stomak, duke shkaktuar sëmundje që janë të vështira për t’u shëruar.
Të jesh mirënjohës për të tashmen – Mosha e mesme bën që shumë njerëz të reflektojnë për jetën e tyre dhe të vlerësojnë gjërat e mira që kanë. Ne e kuptojmë se sa të çmuara janë marrëdhëniet, shëndeti dhe mundësitë e pranishme në momentin aktual.
Planifikoni të ardhmen tuaj – Në të 50-at nuk jemi më të kënaqur me premtime të paqarta, ide të ngatërruara apo projekte të parealizuara: është koha për të punuar mbi themelet e hedhura gjatë të dyzetave dhe për të ndërtuar të ardhmen për të cilën është folur aq shumë mbi themele të forta dhe jo të pasigurta. Nga një këndvështrim i fokusuar në “këtu dhe tani”, ne kalojmë më pas në një mënyrë të planifikimit, ku kumari dhe përpjekjet peshohen me kujdes përpara se të merren në konsideratë.
Jo nënshtrimit ndaj personit të gabuar – Pavarësia emocionale sigurisht që nuk është e lehtë të arrihet dhe të pushtohet, përkundrazi, në të 50-at bëhet një kusht i domosdoshëm për të qenë në gjendje të vetë-realizimit, duke shmangur humbjen e kohës dhe energjisë në situata ose me partnerë të cilët – në vend që të forcojnë personalitetin e dikujt – e dobësojnë atë deri në rraskapitje.
Të pranosh gabimet – Në të 50-at ju bëni paqe me konceptin e “gabueshmërisë”, dhe rrjedhimisht me mundësinë për të bërë gabime. Gabime të cilat, ndryshe nga e kaluara, pranohen dhe zbriten me më shumë vetëdije, pa qenë nevoja të gjejnë një justifikim të besueshëm për secilën prej tyre. Jeni më i kënaqur me veten, gjë që nuk do të thotë domosdoshmërisht të jesh sipërfaqësor, por përkundrazi, i vetëdijshëm për kufijtë dhe mangësitë e tua, pa pasur nevojë të kesh turp.
T’i japësh rëndësi autonomisë së dikujt – Nëse vitet tridhjetë dhe dyzetë shërbyen si terren stërvitor në këtë kuptim, në të pesëdhjetat priremi të mbrojmë autonominë tonë me dhëmbë dhe thonj. Po, sepse pavarësia, qoftë ajo e natyrës ekonomike, sentimentale apo sociale, është ndoshta e vetmja gjë që mund t’i bëjë njerëzit të çliruar nga kushtëzimet dhe të aftë për t’i dhënë ekzistencës së tyre kthesën që dëshironin, kur të pesëdhjetat dukeshin ende si një qëllim shumë i largët dhe i papërcaktuar.
Të përjetosh vetë-realizimin – Të 50-ata mund të jetë një kohë e përkryer për të ndjekur qëllimet e vetë-aktualizimit. Kjo mund të përfshijë realizimin e ëndrrave afatgjata, të tilla si fillimi i një karriere të re ose ndjekja e një pasioni që është lënë pas dore në të kaluarën. E rëndësishme është të mbani mend se nuk është kurrë vonë për të ndjekur ëndrrat tuaja dhe për të arritur atë që dëshironi. Me pak planifikim dhe përpjekje, mund të arrini rezultate të kënaqshme që sjell gëzim dhe kënaqësi personale.
Bëhu 50 ose 60, 70, 80, 90… .. kujt i intereson!
Në një moment të ekzistencës sonë, jeta ofron një mundësi unike për të përqafuar ndryshimin, për të vlerësuar përvojat, për të kultivuar marrëdhënie kuptimplote dhe për të ndjekur vetë-realizimin. Është një kohë kur mençuria, pjekuria dhe vetëdija kombinohen për të krijuar një përvojë jetësore të përmbushur.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
