Bukuria tërheq dhe magjeps. Na pëlqejnë fytyrat harmonike, trupat me proporcion të mirë dhe buzëqeshjet që nxjerrin një joshje të pashpjegueshme.
Tërheqja fizike do të ketë gjithmonë fuqi dhe askush nuk mund ta mohojë atë. Sidoqoftë, bukuria pa karizëm është një bukuri e zbrazët dhe joserioze, sepse, në realitet, ajo që pushton një person është qëndrimi i tij ndaj jetës.
Ne jetojmë në një shoqëri ku çdo gjë ka përdorim të kufizuar dhe ku konsumizmi na bën të jetojmë më shpejt seç duhet. Zygmunt Bauman e përkufizon këtë modernitet si një shoqëri likuide të bazuar në brishtësinë e marrëdhënieve njerëzore.
Gjithçka rrjedh shumë shpejt dhe na rrëshqet nga duart, sepse ne nuk bëjmë përpjekje për ta mbajtur atë. E bukura dhe e reja vlerësohen si pasqyrë e konsumizmit më të pastër. Ne adhurojmë diçka eterike dhe që përkeqësohet në një kohë të shkurtër. Në këtë mënyrë, të gjithë ata që janë të fiksuar pas marrëdhënieve ndërpersonale të bazuara vetëm në pamjen dhe nevojën për të pasur një pamje fizike të patëmetë, dënohen me një lloj “vjetërrimi të planifikuar”.
Jeta e tyre e dobishme do të jetë e shkurtër, vetëm koha e rinisë. Megjithatë, problemi i vërtetë është kjo zbrazëti e brendshme në të cilën qëndron vetëvlerësimi i ulët dhe një varësi absolute nga opinionet e të tjerëve, nga ato marrëdhënie të lëngshme që nuk zgjasin dhe që kërkojnë vetëm kënaqësi momentale. Bukuria duhet të jetë më shumë se një paketë fizike . Duhet të jetë qëndrimi ndaj jetës.
Bukuria e njerëzve autentikë
Ka njerëz që mbajnë një sekret të pashpjegueshëm. Ndoshta toni i zërit, i qetë dhe i butë, ai i dikujt që nuk ngutet ose ndoshta vështrimi, i vëmendshëm dhe i mençur, i aftë të lexojë gjeste dhe të kuptojë mendimet.
Çfarë është për shkak të? Ndonjëherë sharmi i vërtetë qëndron në personalitetin që është zhvilluar, i cili ka zgjidhur të gjitha pasiguritë e tij, që ka mbushur mangësitë e tij dhe që nuk njeh hezitime, që nuk njeh dyshime.
Vetëm plogështi dhe një qetësi mbështjellëse që magjeps dhe të fut në kurth. Ata janë njerëz autentikë dhe kjo është bukuria e vërtetë. Është e vërtetë që këta njerëz nuk na tërheqin vëmendjen kur i kalojmë në rrugë, nuk do të dalin në revista dhe ndoshta nuk janë as fotogjenikë. Megjithatë, ka një thelb që nuk kalon pa u vënë re në momentin që fillojmë t’i njohim.
Të jesh i pashëm apo i bukur është një çështje gjenetike, mund të ndodhë apo jo, por autenticiteti që buron nga sharmi i qëndrueshëm që me të vërtetë fiton një zemër është diçka që mësohet me kalimin e viteve dhe shijohet pasi zbulohet.
Fuqia e bukurisë që krijon vetë
Të gjithë kemi një hapësirë të vogël të brendshme ku fshehim dobësitë tona . Ka nga ata që ndihen të pasigurt për ato kilogramët e tepërt, për ato rrudha që shënojnë fytyrën apo për atë hundë që nuk ka qenë kurrë aq e bukur sa ajo e vëllezërve apo motrave. Ka nga ata që vuajnë nga gabimet apo përbuzjet që kanë pësuar një ose më shumë njerëz në momente të caktuara të jetës. Një fëmijëri abuzive , për shembull, shkakton shumë plagë të brendshme nga të cilat njeriu e ka të vështirë të shërohet.
Në këto raste, larg mbajtjes së inatit apo akumulimit të urrejtjes, idealja është të çaktivizoni të gjitha presionet e jashtme për të hyrë në kontakt me brendësinë tuaj dhe thjesht për t’u shëruar. Largimi i ngarkesave, tensioneve, pendimit ndaj miqve apo familjarëve që na kanë lënduar në një moment të jetës.
Të nderuar lexues, ju jeni gjëja më e rëndësishme, mbi çdo gjykim, çdo sulm apo përbuzje. Ju jeni shumë më tepër se fjalët, ju jeni qëndrimi juaj, forca juaj dhe aftësia juaj për të qenë të lumtur. Nëse krijoni një lidhje me këtë siguri të brendshme që ju jep vetëvlerësimin dhe lavdinë e dikujt që e jeton plotësisht jetën e tij, atëherë do të keni arritur tashmë një qëllim të rëndësishëm.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
