Aleksandro do të kishte nisur klasën e tetë, por moshatarët e pafytyrë dhe të pashpirt ia morën jetën. Përndjekja e tyre me fjalë gurë të rënda, dëmtuese dhe fyese bën që 13-vjeçari të ndërmerrte aktin ekstrem. Ai u hodh nga kati i katër i shtëpisë së tij në Napoli ku dhe humbi jetën. Nga bullizmi vdes! Historia e Aleksandros na e tregon këtë. Ajo që fillimisht dukej si një aksident, potencialisht rezultoi të ishte një gjest ekstrem dëshpërimi. Një tjetër demonstrim se sa lëndojnë fjalët. Shumë më tepër nga sa mendoni.
Episodi i ndodhur në provincën e Napolit është vetëm maja e ajsbergut. Ngacmuesit nuk lindin, por bëhen. Vendasit dixhitalë rriten duke përdorur internetin dhe telefonat inteligjentë, dhe për këtë arsye e kanë normale të lidhen me monitorët dhe tastierat. Megjithatë, nëse nga njëra anë kjo ka favorizuar socializimin, nga ana tjetër është bërë një mjet për të ngacmuar dhe mposhtur bashkëmoshatarët. Sepse shpejtësia e lundrimit nuk merr parasysh kurrë brishtësinë dhe personalitetet për t’u përcaktuar.
Prokurori i çështjes hapi një dosje për nxitje të vetëvrasjes. Dhe këtë ai e bëri duke “i kushtuar vëmendje” gjashtë fëmijëve, pesë të miturve dhe një të rrituri. Këta, sipashetimeve, dyshohet se janë përgjegjës për mesazhet e mbushura me urrejtje dhe fyerje të dërguara ndaj Aleksandrit, i cili ndoshta ra viktimë e ligësisë së bashkëmoshatarëve të tij dhe sulmeve të tyre fyese, obsesive, të përsëritura dhe sistematike. Të aftë për të dëmtuar në mënyrë të pariparueshme vetëvlerësimin, dhe për ta nxitur të kryejë aktin ekstrem të vetëlëndimit.
Jeta e tij në dukje perfekte, shtatlartë, e pashme dhe me dashuri, do të kishte qenë shkas për sjelljen e pahijshme. A është vërtet e mundur që lumturia e njerëzve të tjerë të kthehet një domosdoshmëri vdekjeprurëse?
Viktima dhe urryes serialë?
Nxitësit e supozuar të Aleksandrit ishin të rinj të lagjes, larg rrethit të miqve të tij. Dhe është pikërisht ky fakt që nënvizon ndikimin shkatërrues të fenomenit. Në fakt, ndryshe nga viktimat e bullizmit tradicional, të cilët dikur mund t’i shpëtonin mundimit të dhunuesit kur kalonin nëpër dyert e shkollës dhe shkonin në shtëpi, rreziku i agresionit për viktimat kibernetike është bërë më i gjerë. Kjo për shkak se ato mund të arrihen vazhdimisht dhe në mënyrë të përsëritur në çdo vend falë teknologjisë.
Por kush janë ngacmuesit kibernetikë në praktikë?
Në shumicën e rasteve, këta janë djem që raportojnë shqetësime emocionale, të sjelljes dhe marrëdhënieve. Fëmijët që kanë shanse shumë të larta për të qenë hiperaktivë duke abuzuar me alkoolin dhe duhanin tashmë në adoleshencë. Në këtë skenar, ata lehtësohen nga kontrolli i dobët i familjes mbi jetën në internet. Por mbi të gjitha nga mundësia e mbajtjes së një maske në dukje virtuale, e fshehjes pas një monitori dhe një tastierë. Pa mundësinë e marrjes së reagimeve emocionale dhe të perceptimit të drejtpërdrejtë të vuajtjes dhe poshtërimit të shkaktuar. Me një rritje konsekuente të hapësirës psikologjike të indiferencës.
Mos i quani ata ngacmues (ose kibernetikë)!
Ajo që ndodhi në Gragnano, (Napoli) ndërkohë që duhet të përcaktohen siç duhet përgjegjësitë, në mënyrë të pashmangshme çon në një sërë përfundimesh. Para së gjithash, bullizmi është vendosur në rrjet, duke e komplikuar kështu dinamikën e tij, duke u bërë kibernetik. Por kjo nuk është e gjitha. Hyrja në botën e rinisë sot tregon një brez të rregulluar nga “gjithçka dhe tani”, në të cilin është e vështirë të dallohen aspektet e dhunës së pamend.
Është një krim që vjen nga abuzimi me lehtësinë, paaftësia e marrëdhënieve dhe mungesa e shenjtorëve dhe heronjve. Sigurisht që është rënduar nga politikat e frenimit të pandemisë, të cilat vitet e fundit, për fat të keq, ka luajtur një rol përforcues edhe në lidhje me dinamikën paraprake. Ndërsa ne duam të jemi të garantuar, megjithatë, le të mos kufizohemi t’i quajmë ata ngacmues ose cyberbullers. Sepse duke bërë këtë nuk do t’i ndryshojë gjërat.
Cilat janë mjetet mbrojtëse?
Nëse është e vërtetë që ngacmimi ka ekzistuar gjithmonë, rrjeti ka çuar në një rritje dramatike. Ajo që ndodhi me Aleksandron nxjerr në pah domosdoshmërinë e zbatimit të fushatave dhe politikave të shkrim-leximit në lidhje me rreziqet e rrjetit. I vetmi legjislacion i futur, ligji kundër Bullimit dhe Kiberbulizmit, nr.71 i vitit 2017, sigurisht që nuk mjafton.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi fanpage.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
