Të kuptuarit e nuancave të sjelljes njerëzore mund të jetë pak mister, veçanërisht kur bëhet fjalë për burrat. Atyre që u mungojnë këto tipare shpesh shfaqin sjellje të caktuara, dhe shumicën e kohës, ata as nuk e kuptojnë se po e bëjnë atë. Është sikur ata janë të mbërthyer në një model, të pavëmendshëm për mënyrën se si po hasin tek të tjerët. Në fund të fundit, njohja e këtyre sjelljeve është hapi i parë drejt rritjes dhe ndryshimit. Le të thellohemi në të.
Reagimi i shpejtë
Pjekuria emocionale dhe mençuria shpesh vijnë me një nivel të caktuar kontrolli emocional. Tani, kjo nuk do të thotë të shtypësh emocionet ose të mos i ndjesh fare ato. Por kjo do të thotë të jesh në gjendje t’i menaxhosh ato në mënyrë efektive. Një sjellje që shumë meshkujve që u mungon pjekuria dhe mençuria priren të shfaqin është reagimi i shpejtë. Ata mund të shpërthejnë në zemërim, të shpërthejnë në lot ose të hidhen në veprim pa i menduar gjërat më parë. Ky reagim zakonisht bazohet në një reagim të menjëhershëm emocional dhe jo në një shqyrtim të kujdesshëm të situatës. Dhe shpesh, këta burra as nuk e kuptojnë se po e bëjnë këtë. Është sikur ata janë në autopilot, duke iu përgjigjur emocioneve të tyre pa marrë parasysh pasojat. Çështja është se nuk ka të bëjë me shtypjen e ndjenjave apo injorimin e tyre. Ka të bëjë me të mësuarit për t’i trajtuar ato në një mënyrë më produktive dhe të pjekur.
Shmangia e përgjegjësisë
Të gjithë e kemi parë, apo jo? Ngritja klasike e supet, mantra “nuk është faji im”. Burrat të cilëve u mungon mençuria dhe pjekuria shpesh shmangin marrjen e përgjegjësisë. Kjo mund të jetë për veprimet e tyre, gabimet e tyre, apo edhe suksesin e tyre. Ka njëfarë rehatie në fajësimin e të tjerëve ose rrethanave për gabimet tona. Është më e lehtë sesa të shikojmë në pasqyrë dhe të pranojmë se kemi ngatërruar. Por, siç tha dikur e madhja Eleanor Roosevelt, “Në planin afatgjatë, ne formojmë jetën tonë dhe i japim formë vetes. Procesi nuk përfundon kurrë derisa të vdesim. Dhe zgjedhjet që bëjmë janë në fund të fundit përgjegjësia jonë.” Këto fjalë tingëllojnë të vërteta këtu. Njohja dhe respektimi i veprimeve tuaja është një hap vendimtar drejt pjekurisë dhe mençurisë. Sepse sapo të merrni përgjegjësinë, ju hapni veten ndaj të mësuarit dhe rritjes. Nuk është e lehtë, por padyshim që ia vlen.
Duke luftuar me komunikimin
Komunikimi, ose mungesa e tij, është një sjellje tjetër e zakonshme që shoh te burrat që nuk kanë mençuri dhe pjekuri. Shumë herë, ata luftojnë për të shprehur ndjenjat ose mendimet e tyre në mënyrë efektive. Ata mund t’i mbajnë gjërat për vete, duke çuar në keqkuptime dhe konflikte. Ose mund t’i turbullojnë gjërat pa marrë parasysh ndikimin e fjalëve të tyre. Komunikimi i mirë është një aftësi që kërkon praktikë dhe durim. Sepse komunikimi është shtylla kurrizore e çdo marrëdhënieje. Është një mjet i fuqishëm që mund të krijojë ose prishë lidhjen tuaj me dikë.
Vetëbesimi i tepërt
Tani, kjo mund të duket paksa kundërintuitive, por dëgjoni. Shpesh, burrave të cilëve u mungon mençuria dhe pjekuria priren të shfaqin një ndjenjë besimi të tepruar. Ata besojnë se kanë gjithmonë të drejtë, se e dinë më mirë dhe nuk janë të hapur ndaj këndvështrimeve apo këshillave të tjera. Por këtu është gjëja: mençuria e vërtetë vjen nga pranimi se ne nuk dimë gjithçka. Ajo vjen nga të qenit i hapur ndaj të mësuarit dhe rritjes. Vetëbesimi i tepërt ndonjëherë mund të maskojë pasiguri ose frikë. Është një mekanizëm mbrojtës, një mënyrë për të shmangur ndjenjën e prekshme apo të ekspozuar. Por në realitet, pranimi i kufizimeve ose gabimeve tona nuk na bën të dobët. Përkundrazi, tregon forcë dhe pjekuri.
Mungesa e ndjeshmërisë
Mungesa e ndjeshmërisë është një tipar i zakonshëm i meshkujve të cilëve u mungon mençuria dhe pjekuria. Ndjeshmëria, aftësia për të kuptuar dhe ndarë ndjenjat e të tjerëve, nuk është thjesht një sjellje e këndshme. Është një pjesë thelbësore e të qenit një person i pjekur dhe i mençur. Por shpesh, meshkujve të cilëve u mungojnë këto tipare luftojnë për të treguar ndjeshmëri. Ata e kanë të vështirë të vendosin veten në vendin e dikujt tjetër, t’i shohin gjërat nga këndvështrimi i një personi tjetër. E kam parë këtë lojë në marrëdhënie të panumërta. Ajo çon në keqkuptime dhe ndjenja të lënduara, duke krijuar përçarje të panevojshme. Lajmi i mirë është se ndjeshmëria është një aftësi që mund të mësohet. Duhet praktikë dhe durim, por është padyshim i arritshëm.
Frika nga cenueshmëria
Le të bëhemi të vërtetë për një moment. Dobësia mund të jetë e frikshme. Do të thotë të ekspozoni veten tuaj të vërtetë dhe kjo nuk është e lehtë. Shumë burrave të cilëve u mungon mençuria dhe pjekuria priren të kenë frikë nga cenueshmëria. Ata ndërtojnë mure rreth vetes, duke fshehur ndjenjat dhe mendimet e tyre të vërteta. Ata besojnë se kjo është një shenjë dobësie, diçka që duhet shmangur me çdo kusht. Por këtu është e vërteta e papërpunuar: të jesh i pambrojtur kërkon guxim. Do të thotë të jesh i sinqertë me veten dhe të tjerët për atë se kush je, çfarë ndjen dhe çfarë ke nevojë. Është një pjesë thelbësore e ndërtimit të marrëdhënieve kuptimplote dhe rritjes si person. Po, mund të jetë e pakëndshme dhe e frikshme. Por është gjithashtu tepër çlirues. Kjo ju lejon të jetoni në mënyrë autentike, të jeni të vërtetë me veten tuaj. Pra, nëse jeni duke luftuar me këtë, dijeni se është në rregull. Është një udhëtim, jo një destinacion. Dhe çdo hap që hidhni drejt përqafimit të cenueshmërisë është një hap drejt mençurisë dhe pjekurisë.
Rezistenca ndaj ndryshimit
“Nuk ka asgjë të përhershme përveç ndryshimit.” Ky citim i famshëm i Heraklitit, një filozof grek, tingëllon i vërtetë edhe sot. Në përvojën time, burrat të cilëve u mungon mençuria dhe pjekuria shpesh luftojnë me ndryshimin. Ata e rezistojnë atë, e luftojnë ose e mohojnë atë. Ata preferojnë të qëndrojnë në zonat e tyre të rehatisë, edhe nëse nuk janë vërtet të lumtur apo të përmbushur atje. Ndryshimi mund të jetë i frikshëm, e kuptoj. Është një territor i panjohur dhe kjo mund të jetë shqetësuese. Por e vërteta është se ndryshimi është pjesë e jetës. Kjo është mënyra se si ne rritemi, mësojmë dhe evoluojmë. Përqafimi i ndryshimit kërkon guxim dhe fleksibilitet. Do të thotë të jesh i hapur ndaj përvojave dhe ideve të reja, edhe nëse ato sfidojnë besimet ose mënyrat e të bërit të gjërave aktuale. Kur e gjeni veten duke i rezistuar ndryshimit, merrni një moment për të reflektuar. Mos harroni se rritja ndodh jashtë zonës suaj të rehatisë.
Injorimi i kujdesit për veten
Kjo mund të godasë pak, por është e rëndësishme të trajtohet. Shumë burrave të cilëve u mungon mençuria dhe pjekuria shpesh e injorojnë kujdesin për veten. Ata vendosin të gjithë dhe gjithçka tjetër në radhë të parë, duke lënë pas dore nevojat dhe mirëqenien e tyre. Tani, nuk po them se është gabim të kujdesesh për të tjerët ose të përmbushësh përgjegjësitë e tua. Por ka një vijë të hollë midis të qenit vetëmohues dhe vetë-neglizhencës. Injorimi i kujdesit për veten mund të çojë në ezaurim, stres dhe madje edhe probleme shëndetësore fizike. Këtu është e vërteta e papërpunuar: Ju nuk mund të derdhni nga një filxhan bosh. Ju nuk mund të jeni aty për të tjerët nëse nuk kujdeseni së pari për veten tuaj. Kështu që gjeni kohë për kujdesin ndaj vetes. Nuk është egoiste; është e nevojshme. Kujdesi për veten është një shenjë e mençurisë dhe pjekurisë, dhe është diçka që çdo mashkull duhet ta ketë prioritet.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
