Çdo ëndërr e madhe lind në heshtje, si një impuls i brendshëm, një imazh i vagullt në mendje, një dëshirë që troket në shpirt. Por ajo që e dallon një ëndërr nga realiteti është guximi për ta nisur. Gëte, në mënyrë të thellë dhe elegante, na kujton një të vërtetë psikologjike: ndryshimi nuk nis me rezultate, por me veprim. Edhe më shumë, me veprimin e parë.
Pse e shtyjmë nisjen?
Sipas psikologjisë së motivimit, një nga arsyet kryesore pse njerëzit hezitojnë të fillojnë është frika nga dështimi. Truri ynë, i ndërtuar për të shmangur rrezikun, preferon qëndrueshmërinë ndaj pasigurisë. Kjo na bën të qëndrojmë në “zonën e rehatisë”, edhe kur ajo nuk është më vend i rritjes. Mendja rrotullohet nëpër pyetje: Po sikur të mos ja dal? Po sikur të qeshin me mua? Po sikur të mos jem mjaftueshëm i mirë? Por këto pyetje janë një iluzion mbrojtës. Në thelb, ato janë mënyra të zgjuara që egoja përdor për të ruajtur veten nga dhimbja, edhe nëse kjo do të thotë të mos shkojmë kurrë drejt gëzimit.
Magjia e veprimit të parë
Nga këndvështrimi i psikologjisë pozitive, veprimi është një nga faktorët kyç që nxit ndjesinë e vetëvlerësimit. Kur bëjmë hapin e parë, truri çliron dopaminë, një kimikat që na jep ndjenjën e shpërblimit. Kjo jo vetëm na motivon të vazhdojmë, por krijon një rreth vicioz pozitiv: sa më shumë veprojmë, aq më shumë besim ndërtojmë. Gëte e quan këtë “magji”. Dhe me të drejtë: shpeshherë, vetëm me vendimin për të filluar, forcat e botës fillojnë të organizohen në mënyrë të mistershme në favorin tonë. Takojmë njerëzit e duhur, hasim burime që nuk i kishim parë më parë, dhe një valë e re e mundësive na afrohet.
Trimëria nuk është mungesë frike, por fillim përkundër saj
Në psikoterapi, shpesh thuhet: “Shkoni me frikën tuaj, jo kundër saj.” Sepse trimëria nuk nënkupton një mungesë emocionesh negative, por aftësinë për të mos u bllokuar prej tyre. Fillimi është akti më i fuqishëm i vetëbesimit që një njeri mund të ndërmarrë. Ai thotë: Unë jam gati të ndryshoj, edhe nëse nuk jam ende gati të jem perfekt.
Nga ëndrra në realitet
Për ta kthyer thënien e Goethe në praktikë, psikologët sugjerojnë metodën “microsteps” — hapa të vegjël, por të vazhdueshëm. Mos prisni të keni planin perfekt. Filloni me një lëvizje të vogël: një telefonatë, një fjalë, një rresht i shkruar, një takim i caktuar. Kjo është e mjaftueshme për të krijuar një valë ndryshimi.
Bëje hapin!
Çfarëdo që mendon të bësh, apo e ke ëndërruar, filloje. Edhe me pasiguri. Edhe pa lejen e të tjerëve. Sepse në fund të fundit, çdo ëndërr që nuk e nisim, e kthejmë në pendim. Por çdo ëndërr që e nisim, qoftë edhe me një hap të vogël, bëhet dëshmi e guximit tonë dhe nisje e një realiteti të ri.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
