Lumturia ndjek ritmin e stinëve të jetës, të cilat alternohen herë pas here të gjitha në të njëjtën ditë, madje në të njëjtën orë, pavarësisht se secili ka një periudhë shkëlqimi maksimal.
Pranvera karakterizohet nga lumturia e shpërthimit jetësor, në të cilin fara sheh të dukshmen për herë të parë, dhe gjithçka është zbulim, risi dhe emocion.
Gjatë verës ju mund të korrni lumturinë e frutave, kur çdo element arrin shkallën e duhur të pjekurisë dhe përfundimit.
Më në fund, në vjeshtë, shijoni lumturinë e perëndimit të diellit dhe shqetësimet që zhduken në horizont, duke i lënë vend urtësisë.
Në dimër korrespondon lumturia e trishtimit, e thelbit, e thelbësores, kur të holla dhe të padobishmet braktisen për të lënë vend për kapacitete të reja potenciale.
Nuk ka stinë pa lumturi.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
