Stabiliteti është ajo siguri që na lejon të mos mbytemi nga emocionet negative, si ankthi, stresi, fdhe frika. Por arritja e stabilitetit nuk është e lehtë, dhe ndonjëherë duket se nuk ia dalim kurrë. Të kesh një jetë të përditshme të ekuilibruar, në dashuri, në punë, me shëndet dhe në fushën e përzemërsisë, duket e domosdoshme, por është e vështirë të jesh gjithmonë në gjendje të pajtosh gjithçka.
EKUILIBRI ME VETEN ËSHTË PIKA E NISJES
Para se të kërkojmë diçka tek të tjerët, duhet ta gjejmë tek vetja jonë. Ekuilibri me egon është pjesa e parë e stabilitetit, dhe shumë shpesh më e vështira për t’u përftuar. Të jesh në paqe me veten do të thotë të pranosh se kush jemi, me pikat tona të forta dhe mbi të gjitha defektet tona. Jo vetëm kaq, do të thotë të kuptojmë se cilat janë gjërat që mund të bëjmë dhe ato që nuk do të jenë kurrë pjesë e jetës sonë, si dhe të njohim vlerat dhe kufijtë tanë.
STABILITETI SENTIMENTAL
Përgjegjësitë, në një marrëdhënie në çift, janë gjithmonë në gjysmë të rrugës, dhe ndonjëherë, pavarësisht se sa shumë përpiqemi, gjërat nuk shkojnë siç do të donim. Kjo krijon stres, tension dhe na largon nga ai ekuilibër që është i domosdoshëm për ne: marrëdhëniet mund të na destabilizojnë dhe vetëm personi i duhur është ai që kontribuon në stabilitetin tonë.
Ajo që mund të bëjmë është t’i përqendrojmë përpjekjet tona tashmë në të njohurit e parë, në mënyrë që të kuptojmë menjëherë nëse personi përballë nesh është i gatshëm të shkojë në të njëjtin drejtim si ne apo jo, dhe të marrë një vendim para se të jetë tepër vonë.
HIJA E PUNËS
Një tjetër shkak që minon stabilitetin tonë është puna: angazhimi ynë nuk shlyhet gjithmonë në rastin më të mirë, një punë tjetër përveç asaj të ëndrrave nuk na kënaq, sasia e tepërt na shqetëson, mjedisi i punës është toksik dhe ndihemi keq për këtë. Pozitiviteti nuk duhet të na lërë kurrë. Duhet të sigurohemi që ta kryejmë punën tonë pa dramë dhe tension. Nuk është gjithmonë ajo që shpresonim por kërkimi i shfrenuar për t’i shpëtuar është edhe më i dëmshëm sesa përballja me të.
ÇFARË TË BËJMË PËR TË ARRITUR STABILITETIN
Le ta bëjmë stabilitetin prioritetin tonë, në çdo fushë, le të veprojmë në mënyrë të tillë që të arrihet. Ne punojmë mbi veten tonë: qoftë forma fizike e dëshiruar, rezultat i studimit apo punës, një njohje që kemi frikë ta ndërmarrim. Ne jemi përgjigjja e problemeve tona, por nuk duam t’i përballojmë ato.
Ne bëjmë lista, krijojmë një program për të lehtësuar ditën tonë, vendosim synime që duam t’i përqafojmë, nuk shtyjmë atë që na rëndon por kjo duhet bërë patjetër. Ne krijojmë një rutinë të re për veten tonë, me kohë të rregullta për vaktet, gjumin dhe disa aktivitete fizike, të cilat veprojnë si një valvulë shpëtimi
Pra, le t’i japim vetes një shans. Stabiliteti ynë mund dhe duhet të arrihet.
/ Revista Psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
