Ne kishim humbur kontaktin që kur fëmijët tanë lanë shkollën, unë dhe dy nënat e tjera me të cilat u takuam në park. Dhe ndërsa përpiqeshim të kujtonim herën e fundit që kishim parë njëra -tjetrën ra një pauzë respekti. Ishte në funeralin e një nëne tjetër. Le ta quajmë Aurora, sepse kishte diçka emocionuese dhe të ndritshme në praninë e saj. Fytyra e saj e buzëqeshur më del para syve tani që shkruaj për të.
Aurora kishte vendosur të kontrollonte jetën e saj, gjë që nënkupton një veprim mbi të cilin ju keni kontroll dhe kjo ishte një lëvizje e papritur, impulsive që do ta largonte atë nga fëmijët. Ajo kishte vuajtur nga depresioni pas lindjes dhe vite më pas, teksa i kishte mbushur të dyzetat, depresioni i saj u kthye me një hakmarrje, këtë herë i maskuar nga simptomat perimenopauzale.
Ekziston një shkallë e lartë e vetëvrasjeve tek gratë e moshës 45 deri në 54 vjeç, gjë që mjekët thonë se mund të lidhet me ndryshimet biologjike që lidhen me menopauzën. Sëmundja mendore është gjithashtu e zakonshme midis moshës 42 dhe 52 vjeç, e njohur si perimenopauzë.
“Ka 13 milion njerëz të prekur nga menopauza në Mbretërinë e Bashkuar, me 90% të tyre që kanë simptoma të menopauzës në një moment,” sipas Meg Mathews. Si rezultat i ndjenjës aq të stërmbushur në muajt para ditëlindjes së saj të 50 -të Mathews u bë avokate e menopauzës dhe merr letra të panumërta nga gratë në menopauzë që thonë se kanë menduar vetëvrasjen. “20% e grave lënë punën e tyre në moshën midis 50 dhe 55, sepse nuk mund ta përballojnë”, beson ajo. “Nëse jeni duke parë vetë në mediat sociale duke menduar se jeta e të tjerëve është e mrekullueshme dhe nuk kanë asnjë ankth, ankthi mund të jetë i tmerrshëm – por mund të jetë vetëm për shkak të mungesës së estrogjenit”, thotë ajo.
Psikoterapistja Jane Haynes e dëgjon shumë këtë. Tashmë në fillim të viteve shtatëdhjetë, ajo ishte me fat që gjatë menopauzës ishte në gjendje të lundronte falë mbështetjes së një grupi të dashurash që mblidheshin së bashku për të folur për atë që po përjetonin. Haynes mendon se perimenopauza dhe menopauza është një kohë për guxim, duke supozuar se mund ta marrim atë.
“Jo vetëm që menopauza përkon me sindromën e folesë së zbrazët, por mund të jetë një kohë e zhgënjimit të madh ekzistencial, përtej frikës për t’u bërë më pak tërheqës fizikisht”, shpjegon ajo. “Ndoshta familja e dikujt nuk ka dalë në mënyrën e idealizuar që shpresonte. Është një gjë të kesh fëmijë që zbrazin folenë dhe lëshojnë veten në botë, por ka edhe shumë raste kur ata nuk arrijnë të nisen dhe nëna në menopauzë ndjen faj dhe zhgënjim. Iluzionet e saj për një familje ‘të begatë’ mund të shkatërrohen ndërsa ajo pajtohet me kufizimet e pritshmërive rreth përsosmërisë”, shpjegon Haynes.
Kur keni nevojë të kërkoni ndihmë mjekësore? Sipas mendimit tim, duke folur me një numër specialistësh, do të thosha të kërkoni ndihmë nëse keni një histori depresioni. “Depresioni do të rishfaqet kur hormonet tuaja fillojnë të ndryshojnë”, thotë Dr. Sara Matthews, një gjinekologe konsulente dhe subspecialiste në mjekësinë riprodhuese dhe endokrinologji.
“Ekziston një lidhje midis PMS, depresionit pas lindjes dhe hormoneve të menopauzës”. Në përvojën e saj, kur bëhet fjalë për shëndetin mendor dhe menopauzën, ekzistojnë dy grupe pacientësh: ata që nuk kanë qenë kurrë në depresion ose ankth në jetën e tyre dhe papritur zgjohen natën dhe nuk mund të kthehen për të fjetur, disponimi i tyre, lëkundje nga zemërimi ose ndjenja e të qenit shumë të mbingarkuar dhe ata që mund të kenë pasur depresion kur ishin më të vegjël. “Për grupin e parë, hormonet janë ndoshta e vetmja gjë që do të ndihmojë vërtet. Por nëse keni një pacient i cili, për shembull, kishte depresion kur ishte adoleshent, ju mund të keni nevojë për një kombinim të terapisë zëvendësuese të hormoneve (HRT), e shoqëruar me terapi njohëse të sjelljes (CBT)”.
“Menopauza është e ndryshme për të gjithë, por nëse jeni 45 vjeç dhe i thoni mjekut tuaj, ‘unë nuk jam duke fjetur mirë, jam duke kaluar një divorc dhe jam në ankth’, ata mund t’ju thonë të merrni një ilaç kundër depresionit”, thotë Dr. Matthews. “Por nëse shihni dikë si unë, unë do të kontrolloj hormonet tuaja, do të shikoj numrin tuaj të hormoneve anti-mullerian (AMH) për të parë se sa vezë ju kanë mbetur dhe kjo do të më lejojë të bëj një numër zgjedhjesh shumë të ndryshme trajtimi”.
“Trajnimi i menopauzës nuk është i detyrueshëm”, thotë Dr. Nighat Arif, një mjek i përgjithshëm me trajnime të specializuara në shëndetin e grave.
Me siguri që 50% e popullsisë janë gra, menopauza vlen më shumë se një shënim kalimtar në trajnimin mjekësor, veçanërisht me një lidhje të tillë me rritjen e rrezikut të vetëvrasjes. “Statistikat e përafërta tregojnë se një në katër gra që përjetojnë menopauzë do të përpiqen të kryejnë vetëvrasje”, pohon Dr. Arif. “Shkalla e divorcit është më e larta në të dyzetat dhe pesëdhjetat, kjo pasi përkon me fazën kur një grua po kalon menopauzën.
Në fund të fundit, të flasësh për menopauzën largon pak nga frika dhe turpi që e rrethon. Modelja dhe artistja Jeny Howorth vendosi të shikojë menopauzën e saj si: “Le ta bëjmë këtë, do të jetë shumë më mirë se periodat!” Ajo zbuloi se nuk kishte nevojë për HRT, por në vend të kësaj mori antidepresantë, provoi terapi kur ndjeu se kishte nevojë për të dhe gjithashtu joga, akupunkturë dhe homeopati.
Haynes pajtohet me rëndësinë e pozitivitetit. “Menopauza nuk është më një kohë tërheqjeje, por një fazë jete, një hark në një kapitull të ri. Mos e humbni pasionin – qoftë ky për një njeri, një projekt krijues apo një kafshë – së bashku me periodat tuaja. Kjo nuk është koha për të lënë pas ambiciet dhe ëndrrat. Është koha për t’i realizuar ato dhe për të kapur ditën”.
Burimi / https://www.vogue.co.uk/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
