“Doktoreshë, nuk po arrij ta përmbush zinë…“
“Çfarë është e gabuar me mënyrën tuaj për të përballuar humbjen?”
“Nuk mund ta harroj atë person. E shoh kudo, e ëndërroj. Gjatë gjithë kohës. E mendoj shpesh. Ndonjëherë e vizatoj. Si mund ta kapërcej këtë humbje?“
“Mungesa nuk është për t’u kapërcyer, por për t’u përjetuar. Qëndroni në atë boshllëk, rrini aty. Për aq kohë sa të jetë e nevojshme. Dhe shijoni të gjitha thirrjet që ai person ju bën. Kur ju duket se e shihni në turmë, kur e mendon dhe kur e ëndërron, nuk është sepse zemra e tij është e sëmurë. Është thjesht shpirti i të dashurit tuaj që ka ardhur t’ju shohë. Mësoni të festoni manifestimet e tij: ato vijnë nga parajsa, jo nga mendja e tij!”
“Dhe çfarë kërkon nga unë kur më shfaqet?“
“T’ju sjellë dashurinë e tij dhe t’ju bëjë të kuptoni se ka një shkëmbim të vazhdueshëm midis botës së dukshme dhe të padukshme. Por ajo vazhdon të largohet nga këto përpjekje për të përkëdhelur shpirtin e saj. Është koha për të festuar sinjalet që universi na dërgon. Për t’i mirëpritur ato, për të shkuar dhe për t’i kërkuar, dhe për të ndaluar shkëmbimin e dashurisë me sëmundjen.”
*Dr. Elena Bernabè, psikologe
Autore e ‘Almanaku i shtrigës’
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Blogu i autores
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
