Një koncept shumë i rëndësishëm për mirëqenien psikologjike është vetë-pranimi, i cili prej disa vitesh është në qendër të studimeve të ndryshme nga ana e psikologjisë. Edhe pse janë koncepte të lidhura, ato nuk duhet të ngatërrohen me vetëvlerësimin.
Në të dyja rastet, duke jetuar në një shoqëri konkurruese si e jona, mund të mos jetë aq e lehtë të praktikosh vetë-pranimin, por ia vlen. Të kuptuarit se si ta pranojmë veten, në fakt, rrit energjinë tonë të brendshme, aftësinë tonë për të përballuar pengesat dhe për të ecur pozitivisht në punë dhe në jetën shoqërore.
Çfarë është vetë-pranimi?
Siç mund ta merrni me mend nga emri, vetë-pranimi konsiston në pranimin e vetvetes në çdo karakteristikë, cilësi apo defekt. Ka të bëjë me njohjen e dobësive tona, kufizimet, frikën, mendimet tona negative dhe në të njëjtën kohë pranimin e këtyre aspekteve ashtu siç janë, duke mos lejuar që ato të ndërhyjnë në mirëqenien tonë.
Ndryshimi nga vetëvlerësimi
Vetë-pranimi është një koncept i lidhur me vetëvlerësimin, por mjaft i dallueshëm. Vetëvlerësimi i referohet gjykimit të vlerës që i japim vetes. Vetë-pranimi, nga ana tjetër, i referohet shkallës në të cilën ne jemi në gjendje të mirëpresim të gjitha pjesët e vetes ashtu siç janë, si ato pozitive ashtu edhe ato më pak pozitive. Prandaj është një pranim i pakushtëzuar që çon në një afirmim të vetvetes.
E kundërta e vetëkritikës së tepruar
Në shoqëritë perëndimore, vetëkritika e tepruar besohet të jetë çelësi i suksesit. Madje, për këtë arsye është më e shpeshtë që të bëhen teprime të vetëkritikës. Por gjërat nuk janë aspak ashtu. Hulumtimet kanë treguar se vetëkritika e tepruar mund të çojë në vetëbesim të ulët, ankth dhe depresion. Përkundrazi, studime të ndryshme argumentojnë se lumturia dhe mirëqenia personale janë të lidhura ngushtë me aftësinë për të pranuar veten pa kushte.
Pse është e rëndësishme të pranoni veten?
Nga një këndvështrim tjetër, vetë-pranimi është një lloj rruge drejt paqes së brendshme, një kusht që gjithashtu ju lejon të mos ikni nga problemet dhe t’i pranoni ato, sepse të kuptuarit se dështimet janë njerëzore është e shëndetshme për mirëqenien tuaj.
Vetë-pranimi është një mjet kaq i fuqishëm saqë përdoret edhe në terapi psikologjike. Albert Ellis, një nga psikologët më me ndikim të terapisë konjitive dhe krijuesi i terapisë së sjelljes racionale emocionale (REBT), e përkufizoi vetëpranimin si më poshtë: “Vetëpranimi i referohet personit që e pranon veten plotësisht dhe pa kushte, i cili sillet sikur ai nuk u soll në mënyrë inteligjente, korrekte ose jokorrekte dhe nëse të tjerët i japin miratimin ose jo, respektojnë dhe duan”.
Falja dhe pranimi i vetes kërkon vullnet. Prandaj, më poshtë mund të gjeni disa këshilla që mund t’ju ndihmojnë ta arrini atë.
Si të praktikoni vetë-pranimin?
Të praktikosh vetë-pranimin do të thotë ta trajtojmë veten me dashuri dhe të pranojmë se jemi të çmuar dhe të denjë për t’u dashur dhe respektuar edhe nëse nuk jemi të përsosur. Në teori tingëllon e lehtë, megjithatë, nuk është kështu. Duhet një sasi e caktuar vullneti për të falur dhe pranuar veten, së bashku me sjelljet që mund të ndihmojnë.
Kujdes nga gjykimet negative ndaj vetes
Vetë-pranimi kalon së pari përmes vetëdijes. Kjo do të thotë të identifikoni të gjitha mendimet negative që keni për veten tuaj. Më pas shkruajini ato në një listë që konsiderohet si kontratë për veten tuaj. Më pas nënshkruani zotimin për të hequr dorë nga mendimet negative ndaj vetes.
Mësoni të vlerësoni emocionet tuaja
Në rrugën tuaj të vetë-pranimit, ia vlen të kaloni të ashtuquajturin vërtetim emocional. Ka të bëjë me vërtetimin dhe legjitimimin e emocioneve tuaja, kështu që fillimisht duhet t’i njihni ato, më pas t’i pranoni ashtu siç janë, pa gjykim apo kritikë. Për shembull, a jeni i trishtuar? Lejojeni veten të jeni: trishtimi do të kalojë më shpejt nëse nuk e privoni veten nga mundësia për ta përjetuar atë emocion.
Mos u krahaso me të tjerët
Krahasimi me të tjerët është mjaft i rrezikshëm nëse nuk keni vetëbesim solid. Pasi të keni arritur vetë-pranimin, do të jeni në gjendje të mos kaloni në krizë duke u krahasuar me njerëzit e tjerë, të cilët në vend të kësaj do të veprojnë si stimulues. Së pari, ndaloni së shikuari njerëzit e tjerë dhe lidheni me veten tuaj, gjithashtu me të gjitha forcat dhe dobësitë tuaja. Përveç heqjes dorë nga krahasimi me të tjerët, përpiquni të lini edhe frikën e gjykimit të tyre.
Mësoni të pranoni papërsosmëritë tuaja
Ne kemi përmendur tashmë kufijtë, të metat dhe të gjitha ato karakteristika që edhe nëse nuk ju pëlqejnë, janë pjesë e juaja dhe kontribuojnë për ta bërë identitetin tuaj unik. Këtu, duke praktikuar vetë-pranimin, mund të braktisni vetëm impulsin drejt përsosmërisë (që është një armik i vërtetë i vetëvlerësimit). Papërsosmëritë tuaja nuk ju bëjnë më pak të vlefshëm sesa modelet e paarritshme dhe shpesh, joreale. Perfeksionizmi ndikon negativisht në ekuilibrin tonë emocional. Nga ana tjetër, kur i pranoni papërsosmëritë tuaja dhe i shihni ato si normale, atëherë ato nuk ju bëjnë të mos ndiheni rehat.
Praktikoni ndërgjegjësimin
Duke folur për vetë-pranimin, vitet e fundit, në psikologji praktika e Mindfulness ose e ndërgjegjësimit është gjithnjë e më e popullarizuar. Është një mënyrë jetese edhe nëse psikologët i kanë përshtatur parimet dhe metodat e tyre në praktikën terapeutike, të vetëdijshëm për përfitimin e madh që sjell për shëndetin mendor, deri në atë pikë sa përdoret për trajtimin e rasteve të depresionit të lehtë.
Kjo filozofi bazohet në të jetuarit e përvojës aktuale në tërësinë e saj. Kjo gjithashtu mund t’ju ndihmojë të jetoni më mirë pasigurinë e së ardhmes, duke braktisur shqetësimet e tepërta dhe pretendimet jofunksionale. Ndërgjegjësimi ju mëson të jeni të vetëdijshëm për realitetin rreth jush, duke përfshirë vetë-pranimin dhe vetë-njohjen.
Burimi / https://www.thewom.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
