E mbani mend kur ishit fëmijë dhe ngjyrosnit duke u përpjekur të qëndroni brenda linjave? E mbani mend zhgënjimin që ndjetë kur vijëzimet dolën nga skajet e dizajnit? Që në fillimet e jetës jemi përballur me gabimin dhe përjetojmë ndjesitë e pakëndshme që ai shkakton.
Gabimi si burim surprizash dhe zbulimesh
Në vitin 1968, Spencer Silver, një shkencëtar i 3M Maplewood, po punonte në krijimin e një ngjitësi super të fortë për industrinë e hapësirës ajrore. Megjithatë, ai krijoi një material të ri që ishte aq i lehtë sa që zhvishej lehtësisht pa lënë asnjë mbetje në sipërfaqe. Ajo që fillimisht ishte një gabim, pesë vjet më vonë u bë ngjitësi që kompania do të përdorte për të krijuar atë që atëherë quhej Press n ‘Peel, por më vonë të gjithë do ta njihnim si post it, një element i kudondodhur në zyrat në mbarë botën.
Gabimi si motor i të mësuarit
Truri ynë vazhdimisht bën parashikime për gjasat që diçka të ndodhë në mënyrë që të parashikojë problemet. Është e qartë se do të përpiqet të minimizojë pasigurinë dhe befasinë, për të shmangur një situatë më kërkuese që na detyron të përballemi me të papriturat. Pjesa më e madhe e këtij procesi ndodh nën nivelin e vetëdijes, sipas neuroshkencëtarëve në Universitetin Northwestern. Megjithatë, ky proces na jep besim.
Meqenëse përfshin një përpjekje më të madhe njohëse, dhe ndonjëherë edhe një ngarkesë emocionale për shkak të aureolës negative me të cilën është mbuluar gabimi, impulsi ynë i parë është të heqim qafe atë përvojë. Por pikërisht në atë kufi gabimi zhvillohet mësimi. Në këtë kufi, ne përditësojmë parashikimet tona, pranojmë realitetin dhe ndryshojmë planet tona për të qenë më efektivë ose për t’u përshtatur më mirë.
Përgatiti K.I / Burimi angolopsicologia.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
