Kur flasim për dashurinë, duket se “më shumë” është gjithmonë “më mirë”.
Dashuria nuk barazohet me vuajtjen. Nuk do të thotë vuajtje e vazhdueshme dhe bast gjithmonë për të keqen që do të ndodhë. Të duash dikë nuk do të thotë të jesh i verbër, nuk do të thotë të justifikosh të pamendueshmen ose të falësh ndonjë veprim thjesht nga mëshira. Dashuria nuk është e njëjtë me varësinë. Nuk nënkupton zhvillimin e një kordoni kërthizor që do t’ju lidh me partnerin tuaj.
Dashuria nuk është vetëm çështje sasie, por më tepër cilësie. Dashuria nuk është mbrojtje e tepruar. Nuk përfshin ndjekjen e të tjerëve të rëndësishëm përreth dhe zgjidhjen e të gjitha problemeve që ata shkaktojnë. Kjo nuk do të thotë që ju duhet të mbroni dhe të mbuloni botën për një fëmijë të bllokuar në trupin e një të rrituri. Dhe, sigurisht, dashuria nuk ju lë të shkatërruar fizikisht dhe mendërisht. Nëse marrëdhënia juaj dëmton ekuilibrin tuaj emocional apo edhe shëndetin dhe integritetin tuaj fizik, atëherë me siguri ne jemi të dashuruar së tepërmi.
Maskat brenda një marrëdhënieje
Përvojat tona të fëmijërisë me modelet tona të rolit dhe veçanërisht me prindërit tanë përcaktojnë mënyrën se si ne ndërveprojmë me të tjerët gjatë gjithë jetës sonë. Situatat e dhimbshme dhe të vështira, mangësitë afektive, mungesa e figurave të rëndësishme apo mungesa e limiteve janë vetëm disa nga faktorët që përcaktojnë mënyrën tonë të kërkimit dhe dhënies së dashurisë.
Nga njëra anë, disa gra priren të menaxhojnë dashurinë duke zhvilluar një nivel të fortë varësie ose obsesioni për personin tjetër. Përroi i emocioneve jetohet në një mënyrë shumë intensive. Ai shprehet përmes nevojës për kujdes dhe mirëkuptim ndaj personit tjetër, duke përvetësuar në shumë raste rolin e “shpëtimtarit”. Kështu, është shumë ironike që gratë mund t’i përgjigjen me kaq shumë dhembshuri të tjerëve dhe të mbeten ende të verbëra ndaj dhimbjes në jetën e tyre.
Burrat kanë frikë nga emocionet e tyre
Nga ana tjetër, shumë meshkuj ikin nga emocionet e tyre përmes mënyrave të jashtme. Kjo do të thotë, të fiksuar pas punës së tyre, duke konsumuar drogë ose duke e investuar kohën e lirë në hobi që u lënë atyre pak kohë për të menduar. Këto priren të jenë strategji bllokuese emocionale për shkak të paaftësisë së tyre për të menaxhuar dhe kuptuar emocionet e tyre. Ata priren të mos përballen me shqetësimet ose problemet e tyre, sepse këto nënkuptojnë një barrë dërrmuese, të pakontrollueshme, të turpshme ose fajtore. Një barrë që më së miri shmanget.
Kjo lloj sjelljeje mund të ndodhë si te meshkujt ashtu edhe te femrat, por femrat janë zakonisht ato që zhvillojnë modele të kujdesit dhe sakrificës si një mënyrë për të kërkuar dhe ofruar dashuri dhe kujdes. Ndërsa meshkujt, nga ana tjetër, përpiqen të mbrojnë veten dhe të shmangin dhimbjen duke vendosur qëllime të jashtme dhe jo të brendshme. Ato që janë më jopersonale, në vend të personale.
Kur bëhet e tepruar?
Shumë herë ne nuk jemi të kënaqur me partnerin tonë, por e mohojmë këtë fakt duke thënë se thjesht “po kalojmë një rrugë të vështirë”. Ne e justifikojmë përvojën duke menduar se marrëdhëniet janë thjesht të tilla. Se janë të pasionuar në fillim dhe dredha-dredha deri në fund.
Ne ua falim veprimet e personave të tjerë, duke e bindur veten se ata do të ndryshojnë. Ose ndoshta nuk jemi aq të guximshëm për të ndërprerë marrëdhënien “nga frika se mos lëndohemi . Në fakt, pas gjithë kësaj qëndron frika jonë nga vuajtja. Ne kemi frikë të jemi vetëm ose të mos gjejmë një person tjetër që do të na tolerojë.
Ka shumë situata që ne kemi mundur t’i përjetojmë kur ndërveprojmë me njerëz të tjerë. Kështu, ka edhe shumë gabime që kemi bërë dhe shumë forma vetë-mashtrimi krijojmë për të zbutur dhimbjen.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
