Në një botë gjithnjë e më dinamike dhe të pasigurt, marrëdhëniet në çift po përballen me sfida të reja, të cilat shpesh janë të padukshme, por thellësisht ndikojnë në mirëqenien emocionale dhe qëndrueshmërinë e lidhjes. Ndërkohë që dashuria mbetet një forcë që bashkon njerëzit, vetë mënyra se si ndërtohen, mirëmbahen dhe përballohen marrëdhëniet në çift është bërë më komplekse se kurrë më parë.
Një nga sfidat më të mëdha që kanë dalë në pah vitet e fundit është ajo e “barrës mendore”– një koncept psikologjik që i referohet përgjegjësisë së padukshme për planifikimin, organizimin dhe kujdesin emocional brenda një marrëdhënieje. Një studim i fundit i autorëve Francesca Barigozzi dhe kolegëve (2025) nxjerr në pah se kjo barrë shpesh bie në mënyrë të pabarabartë mbi gratë, të cilat ndihen të mbingarkuara nga detyra të vazhdueshme si kujdesi për fëmijët, menaxhimi i shtëpisë dhe planifikimi i aktiviteteve familjare – edhe kur ato janë po aq aktive profesionalisht sa partnerët e tyre. Kjo pabarazi nuk është vetëm çështje kohe apo lodhjeje, por ndikon në nivelin e kënaqësisë në marrëdhënie, ndjenjat e vlerësimit dhe balancën e pushtetit brenda çiftit. Kur njëri partner ndjen se është “menaxheri i padukshëm” i jetës së përditshme, lindin tensione të pashprehura, zhgënjime dhe, me kohë, largim emocional.
Një tjetër aspekt shqetësues që kanë evidentuar studimet bashkëkohore është mungesa e kohës së cilësisë në çift. Në një kohë kur orët e punës janë të zgjatura, rrjetet sociale konsumojnë gjithnjë e më shumë vëmendje, dhe presionet ekonomike kërkojnë përkushtim të vazhdueshëm, çiftet shpesh e gjejnë veten duke bashkëjetuar më shumë si bashkëpunëtorë shtëpie sesa si partnerë emocionalë. Kjo shkëputje e heshtur ndikon në uljen e intimitetit, në pakësimin e dialogut të hapur dhe në zvogëlimin e ndjenjës së përkatësisë reciproke. Për më tepër, ndikimi i teknologjisë në marrëdhënie ka sjellë forma të reja konflikti. Fenomene si “phubbing” – kur një partner injoron tjetrin për të qëndruar në telefon – po bëhen gjithnjë e më të zakonshme dhe ndikojnë negativisht në përjetimin emocional të afërsisë. Krahasimi i jetës reale me jetën e kuruar në rrjetet sociale krijon pritshmëri të pashëndetshme, shpesh të paarritshme, për marrëdhënien dhe partnerin.
Komunikimi, megjithëse gjithmonë i rëndësishëm, sot ka marrë një rëndësi jetike. Çiftet që nuk arrijnë të komunikojnë ndjenjat, pritshmëritë dhe nevojat e tyre përballen me rritje të moskuptimeve dhe konflikteve. Jo rrallë ndodh që partnerët të kenë përkufizime të ndryshme për atë që e konsiderojnë “dashuri”, “kujdes” apo “mbështetje”, çka krijon zhgënjim dhe ndarje të heshtur emocionale.
Sfida të tjera me natyrë sociale dhe ekonomike, si papunësia, pasiguria për të ardhmen, pamundësia për të krijuar një jetë të qëndrueshme financiare ose për të pasur fëmijë, e kanë bërë ndërtimin e një marrëdhënieje të shëndetshme edhe më të ndërlikuar. Këto rrethana shpesh nxisin stres të shtuar, që përkthehet në irritim, nervozizëm dhe humbje të durimit – të gjitha të dëmshme për një marrëdhënie të qëndrueshme dhe të shëndetshme.
Megjithatë, në këtë realitet kompleks, ka edhe shpresë. Çiftet që janë të gatshme të reflektojnë mbi ndarjen e roleve, të komunikojnë me ndershmëri dhe të praktikojnë ndjeshmëri ndaj njëri-tjetrit kanë më shumë mundësi për të ndërtuar marrëdhënie të qëndrueshme dhe të përmbushura. Ndihma profesionale, si terapia në çift apo edukimi emocional, gjithashtu po bëhet një mjet i rëndësishëm për ata që kërkojnë të përmirësojnë marrëdhënien e tyre.
Në përfundim, problemet me të cilat përballen çiftet sot nuk janë vetëm pasojë e mungesës së dashurisë, por shpesh të një mungese vetëdijeje për kompleksitetin e jetës moderne. Prandaj, mbajtja gjallë e një marrëdhënieje kërkon më shumë se ndjenja – kërkon angazhim, komunikim të sinqertë, barazi dhe një përkushtim të përbashkët për të rritur mirëqenien emocionale të të dyve.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
