Na kanë bërë të besojmë se “dashuria e madhe” ndodh vetëm një herë në jetë, zakonisht para moshës 30 vjeçare. Por nuk na kanë thënë se dashuria nuk i përgjigjet ndonjë rendi dhe nuk vjen në një kohë të caktuar.
Na kanë bërë të besojmë se secili prej nesh ka një shpirt binjak dhe se jeta jonë ka kuptim vetëm nëse e plotësojmë atë. Nuk na kanë thënë se kemi lindur të plotë dhe se nuk kemi nevojë për dikë që të na bëjë të përsosur.
Na bën të besojmë në formulën “dy në një”: dy njerëz që mendojnë të dhe veprojnë gjithmonë në të njëjtën mënyrë. Nuk na thanë se kjo, në të vërtetë, quhet “mohim” dhe se vetëm duke pasur një personalitet individual mund të kemi një marrëdhënie të shëndetshme. Ata na bënë të besojmë se martesa është e detyrueshme dhe se dëshirat jashtë saj duhet të shtypen.
Ata na bënë të besojmë se njerëzit e bukur dhe të hollë janë më të dashur. Ata na bënë të besojmë se ka vetëm një formulë për të qenë të lumtur, e njëjta gjë për të gjithë, dhe se ata që e shmangin janë të dënuar që të mbeten në fund të jetës. Ata nuk na thanë se format e këtij lloji janë të gabuara, na bëjnë njerëz të frustruar dhe të tjetërsuar dhe se ka alternativa të tjera.
Askush nuk do t’ju tregojë asgjë për këtë, secili prej jush duhet ta mësojë vetë. Që nga momenti kur je mjaft i dashuruar me veten, mund të jesh i lumtur dhe të biesh në dashuri me dikë tjetër.
“Ne jetojmë në një botë ku fshihemi për të bërë dashuri, ndërsa dhuna dhe urrejtja përhapen në dritën e diellit”. John Lennon
Ne kemi harruar vendin tonë në botë. Kemi frikë se mos nuk përmbushim pritjet tona, mos nuk gjejmë dashurinë e jetës sonë, mos nuk triumfojmë, mos nuk arrijmë qëllimet tona, mos nuk lindim, mos nuk rritemi dhe riprodhojmë vetveten.
Në fund të fundit, ne kemi paraqitur atë që të tjerët presin nga ne. Ne kemi arritur një pikë ku nuk dimë, nuk respektojmë apo mendojmë për veten tonë. Ne nuk jemi në gjendje të tregojmë pjesën më të mrekullueshme që është brenda nesh.
Ju nuk mund të jetoni pa veten
Mësoni të thoni “Të dua” para se të thoni “Të dua ty”: dashuria juaj do të forcohet.
Mos harroni se pa veten nuk mund të bëni asgjë. Ju nuk mund të jetoni, merrni frymë, buzëqeshni, bini në dashuri, … Ky arsyetim, dukshëm kaq i qartë dhe i thjeshtë, fsheh një premisë themelore që gjithmonë duhet të udhëheqë jetën tuaj: kujdesuni për veten dhe, nëse është e nevojshme, ndihmoni të tjerët të kujdesen ata.
Të ofrojmë gjithë jetën dhe guximin tonë për të tjerët dhe lumturinë e tyre dhe të marrim pak ose aspak nuk do të thotë se duhet të kujdesemi më pak, por që duhet të gjejmë një ekuilibër dhe të mos harrojmë rëndësinë e përqendrimit në rritjen tonë personale.
Rrënjët e pemës sonë
“Nëse dashuria do të ishte një pemë, rrënjët do të ishin dashuria për veten tuaj. Sa më shumë që ta doni veten, aq më shumë fruta do t’i japin të tjerët pemës tuaj dhe do të rritet jetëgjatësia”. Walter Riso
Të sigurohemi që kujdesemi për veten nuk është e lehtë, por ia vlen. Kur flasim për dashurinë, gjithmonë ka diçka që fitohet; për këtë qëllim, duhet të kujdesemi për rrënjët tona duke ujitur pemën tonë: vetëm në këtë mënyrë mund të bëhet e madhe dhe e fortë.
Kur “uni” juaj i brendshëm lihet pas dore, çdo gjë rreth jush preket. Ju nuk mund të lejoni që t’i jepni gjithçka të tjerëve dhe të mbeteni bosh brenda, sepse në këtë mënyrë do të krijoni një ndjenjë trishtimi të padurueshme përbrenda.
Prandaj, para së gjithash bini në dashuri me veten, kujdesuni për të. Duajeni jetën që të jeni në gjendje të doni në mënyrë të plotë dhe pa varëshmëri. Ju duhet të kultivoni lumturinë tuaj dhe pastaj të jeni në gjendje ta ndani atë me të tjerët. Nëse i jepni dashuri pemës tuaj dhe e ujitni çdo ditë, frutat e saj do të rriten të shëndetshme dhe plot energji pozitive.
Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
