E lodhur nga kërcënimet e të gjitha kohërave, ajo vendosi të vinte muzikë për të marrë një pushim nga jeta e saj. Kështu i heshti klithmat dhe fyerjet dhe mundi të qëndronte e qetë për disa çaste.
Ndërsa lotët rridhnin poshtë faqeve dhe muzika luante, ajo u përpoq të imagjinonte veten në një vend tjetër. Çdo vend ishte i përshtatshëm, për sa kohë nuk dëgjonte atë që e dëmtonte. Jeta nuk mund të jetë kjo, jeta nuk mund të jetë vetëm bërtitje. Jeta nuk është kërcënim i vazhdueshëm edhe nëse ato janë të vetmet gjëra që njihen.
Fjalët, si plumba, mund të paralizojnë zemrën
Dhe si një harabel me një krah të thyer që bie në një kuti, ajo mbeti e mbyllur në botën e çmendurisë së pakuptimtë. Nuk ka asnjë dënim më të keq sesa t’i kushtohet vëmendje vetëm fjalëve të të tjerëve, sepse fjalët, si plumba, paralizojnë zemrën dhe mbushin gjakun me helmin e frikës dhe pavendosmërisë. Dhe pastaj, gjithçka që bëri ishte për shkak se të tjerët donin dhe jo sepse ajo mendonte për të.
Fjalët e të tjerëve e kishin varrosur të gjallë, sepse nuk kishin arritur kulmin e pritjeve të saj.
Ju nuk mund të dëboni britmat nga koka juaj nëse nuk i largoni më parë nga zemra
Dhe kështu kaluan ditët, me një buzëqeshje si një maskë dhe një vështrim që ngriu shpirtin. Deri sa një ditë kuptoi se ajo nuk dëgjoi asnjë britmë, por as nuk ndjeu paqe. Ajo ndihej e zbrazët dhe e keqkuptuar dhe nuk e kuptoi pse nuk ishte e lumtur nëse ajo nuk ndiente klithmat, kërcënimet apo fyerjet.
Ajo pastaj filloi të pyeste veten se ç’donte me të vërtetë, çka kishte dashur gjithmonë dhe kuptoi se nuk duhej të ndalonte të dëgjonte. Ajo duhet të ishte e lirë dhe të jetonte jetën e saj pa u shqetësuar për atë që thoshin të tjerët.
Më pas kuptoi se ishte gabim të nxirrje thirrjet nga koka, nëse nuk i kishe nxjerrë nga zemra. Në çdo rrahje, ajo kujtoi atë që kishte humbur, sepse ajo nuk kishte marrë rrugën që dëshironte. Ajo merr frymë thellë dhe le imagjinatën të fluturojë. Ajo dëgjoi përsëri muzikë, por këtë herë për të dëgjuar melodinë që vjen nga zemra.
Ju jeni ai që jeni, jo ai që të tjerët duan të jeni
Pastaj vendosi që askush nuk do të zgjidhte rrugën për të. Vendosi se nuk ishte ajo që të tjerët thoshin se ishte, nuk ishte e padobishme apo budalla, edhe nëse duhej ta dëgjonte kaq shumë herë, ajo u transformua.
E armatosur me kurajë dhe me ritmin e muzikës që nxori shpirtin e saj, vendosi të vazhdonte dhe fjalët e të tjerëve nuk do ta udhëzonin kurrë, sepse ajo vendosi ta mbante gjithmonë në mend këtë:
Dorëzimi ndaj dëshirave të të tjerëve gjeneron vetëm dhimbje: ajo vendosi të jetë gjithmonë zgjedhja e saj e parë. Për shkak se ajo ishte shumë e rëndësishme dhe nëse ajo nuk do të vlerësonte veten, as të tjerët nuk do ta bënin këtë.
Po, është ajo që ne jemi: ajo vendosi që ndoshta ka një mijë zhurma të ndryshme. Ndoshta njerëzit e kishin bërë të pengohej me çdo hap që mori, por vetëm ajo e njihte botën e saj dhe rrethanat e jetës.
Çfarëdo që bëni, bëni gabime: është gjithmonë më mirë të bëni gabime duke bërë diçka që doni, sesa duke përmbushur pritjet e të tjerëve. Dëgjimi i vetes është vendimi më i mirë që mund të bëni në jetë dhe kjo është arsyeja e ndjekjes së melodisë nga zemra, sepse ajo ishte e vetmja që tregonte se çfarë donte vërtet.
Për kritikat shkatërruese, veshët e shurdhër: para fyerjeve, sharjeve dhe kritikave destruktive, që nuk sjellin ndonjë të mirë, ajo mësoi të kthente veshin e shurdhër.
Burimi / lamiatempestaperfetta.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
