A është e drejtë apo e gabuar të bëjmë dush bashkë me fëmijët, ose të lajmë fëmijët me motrat e vëllezërit? Psikologia Ambra Filipelli, jep përgjigjen e saj për këtë çështje, duke parashtruar argumentet e mëposhtme:
Do t’u ketë ndodhur shumë prindërve, për lehtësi ose me dëshirë, të lahen së bashku me fëmijët e tyre. Siç ndodh midis vëllezërve dhe motrave, ne ndajmë një hapësirë që me kalimin e kohës, bëhet intime dhe private: pikërisht banjën.
Por çfarë përfshin lakuriqësia?
1. Unë bëj banjë me fëmijën tim!
Për “të rriturit” është gjithmonë e vështirë të flasësh për lakuriqësi: pjekuria jonë na bën të shohim këto gjëra me keqdashje dhe modesti, por na takon neve t’i edukojmë fëmijët t’i jetojnë natyrshëm. Zhveshja dhe larja me fëmijën tuaj nuk duhet të jetë një tabu, madje as midis vëllezërve dhe motrave të moshave të ndryshme: “Prindërit, duke mos treguar shqetësime, por natyrshmëri në detyrën e larjes, duke mbetur në aktin e larjes, nuk shkaktojnë asnjë lloj pasoje psikologjike te fëmija.
Problemi lind kur kemi mungesë natyrshmërie e spontaniteti
Çfarë kuptojmë me natyrshmëri?
Dr.Filippelli na shpjegon se vështirësia e prindit është të shkojnë përtej stimujve të tij djallëzorë dhe, duke u gjendur para një fëmije, duke pasur nevojë ta lexojnë situatën me sytë e tyre: sot unë lahem me babin/mamin, sa bukur!
“Ne duhet të kemi parasysh nivelin e ndryshëm të marrëdhënies: para nesh kemi një fëmijë që nuk është i gatshëm të kuptojë gjithçka që kemi në kokë. Marrëdhënia është asimetrike, ne nuk kemi të njëjtin nivel evolucionar, fiziologjik, njohës”.
Ky qëndrim i natyrshëm na bën të jetojmë situatën qartë: fëmija argëtohet në shoqërinë e vëllait ose prindit të tij, me kureshtje ai do të vëzhgojë larminë fizike por nuk do ta lexojë situatën me keqdashje.
2. Kufijtë dhe autonomia
Qëllimi kryesor i prindit është ta edukojë fëmijën se si të fitojë autonomi. Në këtë rast, bëhet një përpjekje për të edukuar në lidhje me higjienën. Larja së bashku mund të zgjasë deri në moshën 6 vjeçare ose më shumë. Nëse fëmija jep shenja të hershme të dëshirës për ta kryer vetëm këtë proces, është mirë ta lini të lirë.
Që nga mosha 6 vjeçare, detyra jonë bëhet ajo e “mësimit me konfidencialitetin dhe modestinë”.
Duke u rritur, do të jetë normale dhe e drejtë që ata të zhvillojnë një ndjenjë modestie dhe atë të intimitetit. Sidomos kur hyjnë në shkollat fillore ata do të fillojnë të mbyllen në banjë, duke mos dashur t’i shikojnë kur zhvishen. Natyrshmëria në zhveshje e përjetuar si fëmijë ndihmon në heqjen e shumë kurioziteteve për trupin e dikujt: “pyetjeve intime u jepet përgjigje me natyrshmëri dhe vërtetësi, duke përdorur terma të përshtatshëm për moshën dhe aftësinë e të kuptuarit të fëmijës. Nëse ai këmbëngul në një aspekt, kjo thjesht do të thotë që e intrigoi atë.
Ndiqeni në këtë kuriozitet, edhe përmes leximit të librave. Shoqërimi në kuriozitet është i rëndësishëm, sepse nuk mund të lihet në duart e fëmijës: ai nuk ka ende mjetet e duhura për të marrë përgjigje të shëndetshme.
3. Kur mund të marrë kuptim të gabuar momenti i larjes?
“Stimujt e papërshtatshëm mund të sjellin pasoja serioze. Sinjale, për shembull, që kanë të bëjnë me zgjimin seksual”. Prindërit ose një vëlla ose motër më e madhe mund të sjellin shqetësime të vogla tek fëmija me veprime të pavullnetshme.
Siç kemi thënë, “nëse situata jetohet në një mënyrë natyrale, situatat problematike nuk perceptohen. Por mund të ndodhë që te fëmija në mënyrë të pavullnetshme të induktohet një nivel zgjimi që nuk është në gjendje ta përballojë. Tek fëmija mund të krijohet ideja e një situate të ngacmimit të vogël, e cila mund të shkaktojë një prirje për aspekte të shtrembëruara në lidhje me seksualitetin”.
Ky induksion mund të bëhet gjithashtu në larjen e thjeshtë të pjesëve intime të fëmijës: duke e detyruar atë, zonat erogjene mund të stimulohen dhe për këtë arsye të keyë eksitim. “Ju nuk duhet të provokoni stimulime që kanë të bëjnë me erotizmin e parakohshëm. Fëmija i percepton ato si veprime të papërshtatshme për nivelin e tij të zhvillimit. Prandaj, le të ruajmë gjithmonë vigjilencën: ajo që për mua mund të jetë qesharake ose normale, tek fëmija mund të kalojë si një shtytje erotike që ai nuk është ende gati ta marrë”.
Perversiteti lind pikërisht këtu: nga stimulimi i një pjese erogjene, qoftë edhe vetëm si shaka, që fëmija nuk di t’i lexojë. Ne mund ta kuptojmë kur fëmija po përjeton një moment të tillë: ai na ekspozon shenja joverbale të intolerancës dhe shqetësimit, duke mos arritur t’i përgjigjet në mënyrë të duhur asaj që po tentojmë të bëjmë.
Burimi Humanum.al
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
