Dhjetori është një muaj magjik për shumë arsye: është muaji i festimeve, dhuratave, festave familjare, drekave gjigante me gatime tradicionale, çorape të varura rrugës, tregjet e Krishtlindjeve, lojërat, dekorimet,… Por ndoshta ajo që secili prej nesh e vëren me kënaqësi janë dritat me ngjyra që zbukurojnë rrugët dhe shtëpitë. Pas një muaji si nëntori, nën shenjën e errësirës, heshtjes dhe errësirës, ne e perceptojmë atë dritë si një frymëmarrje ajri të pastër: gëzimi dhe dëshira për dritë rikthehen. Protagonisti i këtij dhjetori magjik është pikërisht kjo dritë që ringjall dhe largon hijet e së shkuarës për të mirëpritur një rrotullim të ri të timonit.
Kalimi nga errësira në dritë: udhëtimi ynë së bashku me Diellin
Me dhjetorin arrijmë fundin e një cikli rreth Diellit: ditët shkurtohen mw shumw se kurrë dhe ndihet mungesa e dritës së diellit. Disa prej nesh, për arsye pune, nuk do ta shohin dritën e diellit as për disa ditë rresht: do të ngrihen para agimit dhe do të kthehen nga puna pas perëndimit të diellit; por këtu vijnë dekorimet e Krishtlindjeve për të na dhënë dorën deri në solsticin e dimrit, kur errësira do të bjerë mbi botën dhe pastaj dalëngadalë do t’i lërë vendin dritës.
Këtë vit, solstici dimëror astronomik do të bjerë më 21 dhjetor dhe nga nga ajo ditë e tutje ditët dalëngadalë do të fillojnë të zgjasin. Dielli do të vazhdojë vrapimin e tij në qiell për të na sjellë mësimet e tij: pasi jemi zhytur në errësirë, i udhëhequr nga akrepi dhe jemi nisur në kërkim të dritës të shoqëruar nga shigjetari, tani më në fund arrijmë në “rilindjen” së bashku, me diellin ndërsa kjo lind në bricjap.
Prandaj është edhe rilindja e dritës dhe shpresës brenda nesh ndërsa festojmë Krishtlindjet, duke festuar një fillim të ri së bashku me të dashurit tanë, ndërsa ditët rriten përsëri.
Magjia e dhjetorit dhe dhurata e fjollës së borës
Një nga simbolet më të rëndësishme të dhjetorit dhe Krishtlindjeve, dhe që i jep asaj prekjen e magjisë gjithçkaje, është bora: kristalet, flokët e borës na kujtojnë kohën e pezulluar të dimrit dhe fëmijërinë tonë në të cilën mjaftonte t’i shikonim të papërlyera, të cilat bien nga qielli për të ndalur kohën, për të ndaluar botën.
Bora është e bardhë dhe e pastër, ajo reflekton dritën e Diellit dhe të Hënës, duke ndriçuar edhe natën më të errët të vitit. Bora është një premtim që na pëshpërit të ndalemi për një moment për t’u kushtuar vëmendje gjërave të vogla për të gjetur thesaret e botës. Në fund të fundit, në çdo fjollë dëbore ka një pyll me diamante gati për t’u shkrirë në frymën e parë; dhe mbase në këtë bukuri kalimtare, që mund ta kapim vetëm me sy e zemër, fshihet magjia e dhjetorit.
Bora na mëson shumë gjëra dhe ndër të gjitha, të reflektojmë. Ai hark që sfidon ligjin e gravitetit dhe që tërheq vëmendjen tonë, i sinqertë dhe i papërlyer, ndoshta ka udhëtuar në të gjithë botën përpara se të arrijë tek ne. Fillimisht ishte një pikë uji që udhëtoi kushedi sa kilometra nën tokë përpara se të dilte në hapur në ndonjë burim të botës, më pas kaloi toka, ujëvara, riviera dhe lumenj përpara se të shpërndahej në det. Nga një pikë uji u shndërrua në re dhe përshkoi qiellin,… Para se të arrinte tek ne, ajo fjolla e borës njohu baltën, gurin, kripën, thellësitë e tokës, majat e maleve, madhështinë e qiellit, para se të bëhej ajo. kryevepër e pastër e natyrës.
Mrekullohemi përpara atij kristali të çiltër, duke harruar se i ka parë të gjitha ngjyrat më parë; mësimi që na sjell na flet për përvojat e jetuara, për sprovat e kapërcyera dhe për shpresën se çdo sprovë mund të na transformojë thellësisht, ashtu si një pikë uji me baltë mund të shpresojë që një ditë të bëhet një fjollë dëbore që do të sjellë magjinë e saj në botë.
Ky muaj i magjishëm dhjetor na flet për magjinë e rilindjes, për të kapërcyer errësirën për të arritur dritën, na flet për një fillim të ri që ecën ngadalë, sepse mbi kurrizin e përkulur nga pesha e përvojave të kaluara, mbart një çantë plot me dhurata, duke përfshirë histori udhëtimesh të largëta, takime të papritura, kujtime të lumtura. Për këto dhurata nuk ka asnjë pako për t’i vendosur nën pemën e Krishtlindjes: ato mund të mirëpriten vetëm në kujtesën tonë, por këto do të jenë dhurata që do t’i mbajmë me vete për gjithë jetën. Pas 20, 30 vitesh nuk do të kujtojmë dhuratat, por këto momente të çmuara të ndara me të dashurit tanë.
Sandra “Eshewa” Saporito
Autore dhe trajnere në disiplinat Bio-Natyrale
Burimi Eticamente
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
