Proverbi nuk lë vend për dyshime: më mirë vetëm sesa në shoqëri të keqe. Megjithatë, jeta ka nuanca më delikate, kështu që disa dyshime janë legjitime, veçanërisht në situata, në të cilat pyesim veten nëse qëndrimi nuk mund ta shpëtojë marrëdhënien dhe të na kthejë në momente më paqësore. Pyetja e madhe është: sa “keq” jemi shoqëruar dhe në çfarë mase sikleti që ne ndiejmë varet nga kërkesat tona të tepruara? Përballë dilemës, le të mendojmë me qetësi dhe të bëjmë një ekzaminim të mirë të ndërgjegjes, e cila gjithashtu do të na ndihmojë të njohim më mirë veten.
Kur të ndahemi pa hezitim – Dashuritë toksike janë një lak nga i cili mund të lirohemi pa hezitim, posa të kemi qartësinë e nevojshme për t’i njohur ato. Në marrëdhënie të tilla, gjërat nuk shkojnë gjithmonë keq, por momentet e lumtura alternohen me ato të vuajtjeve të mëdha. Shenjat që nuk duhet të nënvlerësohen janë ndjenja e izolimit në rritje në të cilin gjendemi, sepse jemi larguar nga miqtë dhe anëtarët e tjerë të familjes, ndërsa tjetri imponon veten si horizontin tonë të vetëm. Sjelljet dhe fjalët e partnerit toksik gradualisht ngulitin tek ne idenë se ne jemi të pavlefshëm dhe se nuk jemi në gjendje të jemi të mjaftueshëm për veten tonë. Marrëdhëniet e këtij lloji rezultojnë shumë shpesh në dhunë dhe shtypje dhe për këtë arsye duhet të shmangen me të gjitha forcat tona: nëse është e nevojshme, ne duhet të kërkojmë ndihmë pa hezitim.
Vetmia – Kjo është një nga gjërat më të frikshme për të qenë beqarë. Sigurisht, situatat e përditshme janë të komplikuara dhe jeta mund të jetë më e thjeshtë nëse përballemi në çift. Sidoqoftë, kjo nuk duhet të na bëjë të tërheqim një marrëdhënie të pakënaqshme për një kohë të pacaktuar, edhe nëse jemi të bindur se një i dashur si ky është më mirë sesa të jesh krejtësisht i vetëm. Vetmia, mundësisht kalimtare, mund të jetë një përvojë e dobishme në të cilën i vërtetoni vetes se jeni në gjendje të jetoni edhe vetë. Hapësira që një partner i pakënaqshëm zuri në jetën tonë mund të pushtohet me sukses më të madh nga një grup miqsh të ngushtë dhe të këndshëm: ndoshta njëri prej tyre, duke na gjetur beqar, mund të dilte përpara dhe të zinte vendin e zbrazët në zemrën tonë. Për të na ndihmuar në vendimmarrje, një ekzaminim pa mëshirë i marrëdhënies sonë aktuale mund të na ndihmojë: nëse ka mungesë besimi dhe vlerësimi të ndërsjellë, nëse njëri ose të dy partnerët shpesh janë të pabesë, dhe nëse, përkundrazi, ka kriza të shpeshta të xhelozisë, nëse paratë nuk menaxhohen në një mënyrë transparente dhe të ndershme, më mirë jepini fund marrëdhënies: ka gabime që dinjiteti personal dhe vetëvlerësimi ynë duhet të na ndalojnë t’i mbajmë. E njëjta gjë vlen nëse ekziston një ndryshim i tepruar midis partnerëve mbi vlerën që secili i jep marrëdhënies: nëse për njërin nga të dy është një histori e rëndësishme dhe për tjetrin është vetëm një aventurë, më mirë lëreni fare atë.
Debati për të sjellë qetësi mendore – Fakti që e jona është një dashuri grindavece, sidoqoftë, nuk është domosdoshmërisht një shenjë e shëndetit të dobët në marrëdhënie. Përballja, madje e animuar, është e preferueshme sesa heshtja e rreme, në të cilat zjarri digjet nën hi. Duke vepruar kështu ne mësojmë të grindemi në mënyrë konstruktive, pa kapërcyer dhe mbi të gjitha pa shumë agresion. Në një grindje, ne gjithashtu përpiqemi të mos e harrojmë zgjidhjen e problemit me të cilin po përballemi. Ne nuk heqim dorë për të pohuar mendimet dhe aftësinë tonë për t’i thënë JO asaj që nuk duam, por në të njëjtën kohë shmangim dëshirën për të mbizotëruar me çdo kusht. Ne e dëgjojmë këndvështrimin e tjetrit dhe pranojmë këndvështrimin e kompromisit. Ne gjithashtu mësojmë të anashkalojmë situata më pak të rëndësishme, duke e përqendruar vëmendjen tonë në çështjet me të vërtetë thelbësore: në këtë mënyrë ne do të luftojmë më pak dhe jeta në çift do të jetë më e qetë. Ne gjithashtu mësojmë të bëjmë paqe brenda një kohe të shkurtër.
Po sikur ta ruajmë marrëdhënien? – Në fund të fundit, askush nuk është i përsosur edhe në jetën në çift, kompromiset duhet të pranohen. Sigurisht që ia vlen të përpiqesh të shpëtosh marrëdhënien nëse jemi të sigurt se tek ne dhe tek partneri ekziston ende një ndjenjë e vërtetë edhe nëse është pak e “rrudhur”. Nuk ka nevojë të planifikoni të jeni së bashku gjithë jetën, por duhet të ketë vullnet për të bërë së bashku një pjesë të rrugës, e gjatë ose e shkurtër, duke ndarë gëzime dhe hidhërime. Bëni një përpjekje të re nëse situatat tentojnë të evoluojnë drejt më të mirës: në fund të fundit ne vazhdojmë të rritemi dhe piqemi gjatë gjithë jetës dhe mbi të gjitha herë pas here, përjetojmë ndjenjën e bashkëpunimit dhe kënaqësinë totale që jeta mund të japë.
Burimi / https://www.tgcom24.mediaset.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
