Ndonjëherë heqja dorë nuk është diçka frikacake, por diçka e guximshme. Të heqësh dorë nuk do të thotë gjithmonë mungesë guximi apo trimërie, përkundrazi, krejt e kundërta: guxim, maturi, inteligjencë emocionale. Ka më shumë. Në disa rrethana në jetë, guximi i nevojshëm për t’i dhënë fund diçkaje është më i madh se ai që nevojitet për të vazhduar historinë.
Ndalimi i rezistencës mund të jetë një zgjidhje e mirë dhe, ndonjëherë, e vetmja rrugëdalje që kemi në dispozicion. Dhe jo, nuk do të thotë t’i nënshtrohesh diçkaje apo dikujt apo të mbarosh forcat siç thotë fjalori. Megjithatë, nënshtrimi ndaj fatkeqësisë konsiderohet një veprim negativ në sytë e të tjerëve, gjë që na bën të dobët, nëse jo frikacakë.
Frika dhe maturia janë dy qëndrime të ndryshme
Pothuajse nga inercia ne priremi të kualifikojmë, etiketojmë dhe ngatërrojmë qëndrimet që mund të shpjegojnë të njëjtën sjellje. Ky është një rast frike dhe maturie. Të dyja mund të shpjegojnë pse një person braktis një projekt. Megjithatë, nëse jemi pjesë e atij projekti, do të jetë më e lehtë të shpjegojmë se dikush u largua sepse ishte frikacak për të shmangur një disonancë njohëse – mungesë sinkronizimi midis asaj që bëjmë dhe asaj që mendojmë – që është e bezdisshme për ne.
Praktikisht çdo situatë e re, përgjegjësi apo ndryshim shoqërohet me frikë, në një masë më të madhe ose më të vogël, dhe të gjithë jemi të vetëdijshëm për këtë. Megjithatë, ka njerëz që, përtej frikës, mendojnë se ecja përpara është një ide e keqe dhe kjo nuk do të thotë se duhet të konsiderohen frikacakë . Në fakt, në shumë raste ata janë njerëz të guximshëm sepse ndoshta do ta kishin më të lehtë të vazhdonin dhe gjëja e ndërlikuar është të mos bëjnë atë që presin të tjerët.
Frikacak është dikush që e lë veten të rrëmbyer nga frika, dikush që nuk dëshiron të rrezikojë, dikush që dëgjon zërin e tij të brendshëm dhe e mohon atë, dikush që pranon pakënaqësinë si çmimin e rehatisë, etj. Nga ana tjetër, ai që tërhiqet, pret ose dorëzohet në një moment të caktuar të jetës së tij, sepse mendon se nuk është zgjidhja e duhur për mirëqenien e tij.
Dorëzimi ndonjëherë është i kujdesshëm: ne mendojmë për rreziqet e mundshme që do të lindin nga përjetësimi i situatës në të cilën ndodhemi dhe veprojmë në mënyrë të tillë që të mos zgjojmë paragjykime të panevojshme. Edhe ndryshimi i diçkaje kur shkon keq është i guximshëm.
Dallimi midis heqjes dorë dhe “Unë kam bërë më të mirën time”
Ndoshta ndryshimi vjen vetëm kur vendosim të hedhim poshtë dhe të marrim një rrugë tjetër. Kjo ndodh sepse ekziston një kufi i hollë midis heqjes dorë dhe pranimit se keni bërë atë që mundeni : nëse keni bërë gjithçka që mundeni dhe nuk keni pasur rezultate, atëherë është më mirë të hiqni dorë dhe të filloni nga e para.
Nuk mund të detyrosh diçka që nuk funksionon. As nuk mund ta detyrosh dikë të ndiejë diçka që nuk e ndjen ose dëshiron të arrijë diçka për të cilën nuk është gati nga pikëpamja edukative ose psikologjike. Qëllimet ndonjëherë vijnë në një kohë të keqe ose janë të pamundura : që diçka nuk shkon ose nuk funksionon është pjesë e misterit të jetës.
Nëse jemi përpjekur dhe kemi luftuar, por e dimë se nuk ka kuptim të vazhdojmë, atëherë pse të vazhdojmë? Në këtë rast, dorëzimi është një akt i vetëdijes besnike dhe fisnike në të cilën ne marrim parasysh “veten” tonë më intime.
Nëse nuk ka më arsye, nuk ka kuptim të humbni forcën tuaj.
Energjia e investuar më mirë është ajo që ne përdorim në artin e kujdesit për veten dhe njerëzit që duam më shumë. Nga ana tjetër, energjia që kemi në dispozicion është e kufizuar. Në këtë mënyrë, të harxhojmë energji në mënyrë të padobishme dhe të padobishme do të thotë të privojmë veten nga ajo energji.
Të luftosh pa një arsye bazë është si të përplasësh kokën pas murit: ne bëjmë një përpjekje të kotë dhe fitojmë vetëm dobësi dhe lodhje. Ndërkohë, ne vërtet humbasim kaq shumë gjëra që janë brenda mundësive tona.
Në fund të fundit, nëse jeni duke përjetuar një situatë ku nuk duket e realizueshme të vazhdoni me një projekt, qoftë personal apo profesional, ndoshta është koha të pyesni veten nëse ia vlen të vazhdoni. Mos harroni se heqja dorë nuk është një gjë e keqe, në fakt, është gjithmonë një opsion i pranueshëm dhe në shumë raste një zgjidhje inteligjente larg dështimit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
