“Djali që mund ta bënte” është titulli i një tregimi që është i dobishëm për të motivuar fëmijët të bëjnë përpjekje dhe të luftojnë fort për qëllimet dhe dëshirat e tyre.
“Djali që mund ta bënte” është një histori që duhet t’u tregohet të gjithë fëmijëve në botë. Arsyeja është se transmeton një mesazh të fuqishëm: është thelbësore të luftosh për të arritur qëllimet dhe objektivat e dikujt, duke lënë mënjanë zërat që sulmojnë iluzionin. Kjo përshtatje e një historie popullore nga Eloy Moreno duhet t’u tregohet të gjithë fëmijëve në botë. Sepse “Djali që mund ta bënte” është një histori fuqizuese që pasqyron realitetin e jetës në strukturën dhe ushqimin e ëndrrave tona.
Historia largohet nga mesazhi tepër optimist i “Nëse do, mundesh”. Sepse të duash nuk është gjithmonë fuqi dhe kjo duhet të jetë e qartë për ne që në fëmijëri për të mos rënë në burgun e kërkimit të së pamundurës. Aftësia për të analizuar realisht mundësitë tona është ajo që ndërton vetëvlerësimin tonë në mënyrë të shëndetshme, prandaj është e nevojshme që ne të parashikojmë “Unë mundem” mbi “Unë dua” dhe të lëvizim vetëm nga impulsi ëndërrimtar dhe magjik i dëshira për t’u përmirësuar.
Ne nuk duam fëmijë që duhet të jenë të përsosur… sepse nuk duam të kultivojmë krenarinë; Ne duam fëmijë që duan dhe besojnë veten dhe potencialin e tyre; Se e dinë, me pak fjalë, se duke qenë vetvetja, askush nuk do t’i mundë.
Historia: Djali që mund ta bënte
Dy fëmijë kishin qenë duke bërë patinazh në një liqen të ngrirë gjatë gjithë mëngjesit, kur papritmas akulli u thye dhe njëri prej tyre ra në ujë. Rryma e brendshme e zhvendos atë disa metra poshtë pjesës së ngrirë, kështu që, për ta shpëtuar, e vetmja mundësi ishte thyerja e shtresës që e mbulonte. Shoku i tij filloi të bërtiste për ndihmë, por kur pa që askush nuk erdhi, kërkoi me shpejtësi një gur dhe filloi të godiste me gjithë forcën e tij akullin.
Ai goditi, goditi dhe goditi, derisa arriti të hapte një çarje përmes së cilës vuri krahun për të kapur shokun dhe për ta shpëtuar. Pak minuta më vonë, të alarmuar nga fqinjët që kishin dëgjuar thirrjet për ndihmë, mbërritën zjarrfikësit. Kur u tha se çfarë kishte ndodhur, ata nuk mund të ndalonin së pyeturi se si ai fëmijë i vogël kishte mundur të thyente një shtresë kaq të trashë akulli.
-Është e pamundur që me ato duar ta ketë arritur, është e pamundur, nuk ka forcë të mjaftueshme, si mund ta ketë arritur? -komentuan mes tyre.
Një i moshuar që ndodhej aty pranë, me të dëgjuar bisedën, iu afrua zjarrfikësve.
“Unë e di se si e bëri atë,” tha ai.
-Si? -u përgjigjën të habitur.
-Nuk kishte njeri rreth tij që t’i thoshte se nuk mund ta bënte.
Fëmijët, ëndrrat dhe roli ynë në ndërtimin e vetëbesimit të tyre
Nga dy shtylla të mëdha ne zhvillojmë dhe i japim dorë të lirë aftësisë sonë për t’u përmirësuar. Kjo do të thotë, kur jemi të vegjël, ajo që na thonë të tjerët nuk është vetëm një frenim apo stimulim, por ajo formon identitetin tonë dhe imazhin që kemi për veten tonë.
Si të rritur kemi një rol kryesor dhe thelbësor në ndërtimin e vetëvlerësimit të fëmijëve. Nga ana e tyre, ata janë si sfungjer dhe thithin lehtësisht atë që vëzhgojnë dhe ato mesazhe që ne u transmetojmë atyre. Të gjithë fëmijët janë bërë nga një material delikat, i pafajshëm, i brishtë, ëndërrues, madhështor. Ata janë mendje me flluska që i shndërrojnë lojërat e tyre në ëndrra për të krijuar dhe aspirata për të përmbushur.
Kur shikojmë fëmijët, duhet të jemi të vetëdijshëm për këtë, se ne jemi trajnerët e tyre, ata që janë përgjegjës për ëndrrat e tyre, dëshirën e tyre për të jetuar, vetëvlerësimin e tyre dhe, në fund të fundit, ndërtimin e tyre.
Siç e dimë, historitë janë një nga mënyrat e komunikimit të shkëlqyer me fëmijët. Nëpërmjet tyre ne i ndihmojmë ata të kuptojnë veten, të lundrojnë në botë, të marrin vlera dhe të krijojnë përvoja të reja. Kjo histori përcjell një mesazh që përkthehet në rëndësinë e zhvillimit të një aftësie thelbësore për të qëndruar në rrugën e duhur në jetë: elasticitetin.
Qëndrueshmëria kuptohet si forcë, këmbëngulje përballë vështirësive dhe menaxhim i dialogut të brendshëm. Është thelbësore që të ndalemi për të reflektuar se sa e rëndësishme mund të jetë t’i tregosh një histori të tillë një fëmije për të hedhur në mënyrë të qëndrueshme themelet e kështjellës së tyre.
Mesazhe si ai në këtë histori do t’ju ndihmojnë të thurni krahët në një mënyrë të veçantë dhe të menduar dhe do t’ju mbështesin kur eksperimentoni me aftësitë dhe interesat tuaja, por, mbi të gjitha, do t’ju ndihmojnë të zhvilloni siç duhet strategji unike të vetë-menaxhimit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
