Edhe personi më i fortë lodhet duke u lënduar, bojkotuar dhe manipuluar, sepse një zemër e fortë nuk është një zemër e ftohtë dhe as imune ndaj së keqes apo dashurisë egoiste. Të gjithë kemi kufizime, por njerëzit që janë mësuar të “rezistojnë” janë ata që vuajnë më shumë, ata që vonojnë më shumë për të reaguar.
Një gjë që shpesh keqkuptohet është se një person i fortë emocionalisht di si t’i kontrollojë ndjenjat e tij ose të saj. Në ditët e sotme, pavarësisht lehtësisë me të cilën i trajtojmë termat dhe shprehjet që lidhen me të ashtuquajturën “inteligjencë emocionale”, ne ende besojmë në koncepte të gabuara, për shembull jemi të bindur se emocioni është e kundërta e arsyes.Kur imagjinojmë një zemër të fortë, pothuajse menjëherë imagjinojmë një person të mbrojtur nga armaturë e rëndë, dikë që arrin të mbajë një mendje të kthjellët dhe një vështrim të qëndrueshëm për të kontrolluar botën komplekse të dashurisë dhe ndjenjave, ndonjëherë shumë të dhimbshme dhe të vështira. Megjithatë, një person i fortë nuk e zotëron gjithmonë këtë lloj arkitekture psikologjike.
Qëndrueshmëria, ose forca emocionale, shpesh i përgjigjet një kompromisi personal që një person bën me të tjerët. Do të thotë të tregohesh i fortë kur duhet të ndihmosh dikë në vështirësi, duke u përpjekur të jesh i dobishëm, afër tij. Ato janë profile që ngrihen si direku i një anijeje në një natë me stuhi, ato janë shtylla mbi të cilën mbështeten të gjithë, shkëmbi mbi të cilin shkelin të gjithë për të kaluar një lumë.
Ato duken të forta, derisa një ditë thyhen ose thjesht lodhen. Ju ftojmë të reflektoni mbi temën.
Zemra e lodhur duke qenë e fortë
Shumë herë, kur një person shkon në terapi për të kërkuar ndihmë, gjëja e parë që zbulon është se është i lodhur. Ajo ndjen një lodhje që nuk e ka ndjerë kurrë më parë, është e acaruar, e rraskapitur dhe me ndjesinë e qartë se ka arritur limitin e forcës së saj. Analizat mjekësore nuk zbulojnë probleme shëndetësore, megjithatë ky person ka humbur vitalitetin e tij.
Një gjë që duhet ta kemi të qartë në lidhje me ndihmën psikologjike ose psikoterapinë është se ajo nuk kërkohet vetëm për personalitete të paqëndrueshme, profile me nevoja klinike konkrete ose pacientë që nuk kanë strategji të përshtatshme për të menaxhuar emocionet dhe problemet. Ndonjëherë psikoterapia është e dobishme edhe për njerëzit që janë të vetëdijshëm se e kanë kapërcyer nivelin e stresit. Çdo ditë ata vënë në praktikë mekanizmat e përballimit, ata njohin vetëdijen dhe teknika të tjera që janë përpjekur t’i vënë në praktikë pa asnjë përfitim. Angazhimi dhe aftësia e tyre për t’u kujdesur për veten tani janë dobësuar aq shumë nga lodhja sa këta njerëz nuk e njohin më veten në pasqyrë. Por unë isha një person kaq i fortë! Çfarë më ndodhi mua?
Truri i tyre tha mjaft. Nëse thellohemi pak më shumë në realitetet e tyre personale, kuptojmë se ata kanë një barrë të madhe përgjegjësie mbi supet e tyre, mbi zemrat e tyre. Në realitet, në vend që të jenë njerëz të fortë, ata janë personalitete të mësuara të praktikojnë rezistencë ekstreme dhe të pashëndetshme, ku vetëmbrojtja nuk ekziston.
Ato janë gra dhe burra të mësuar të heshtin nevojat e tyre për të treguar forcë dhe për këtë arsye të jenë ajo dritë e vazhdueshme dhe e përjetshme për të tjerët. Megjithatë, ata shpesh nuk marrin asgjë tjetër përveç hidhërimit, egoizmit dhe vetmisë në këmbim.
Këshilla të thjeshta për njerëzit që janë lodhur duke qenë të fortë
Le ta imagjinojmë për një moment një pistë vrapimi. Personi që duhet të jetë i fortë është mësuar me një ritëm shumë të lartë shpejtësie dhe kërkesash. Ajo ndihet krenare për veten, ka një zemër të fortë, mendon se do të jetë në gjendje ta mbajë këtë ritëm për gjithë jetën e saj.
Megjithatë, herët a vonë, shfaqen dhimbje, ngërçe dhe lodhje. Pistëza e vrapimit vazhdon të lëvizë me të njëjtin intensitet, të tjerët përreth saj vazhdojnë pa u shqetësuar me kërkesat dhe nevojat e tyre, pa vënë re shqetësimin e personit, qoftë ky një anëtar i familjes, një partner, një mik, një koleg. Megjithatë, protagonisti ynë ka arritur limitin dhe nuk di si ta ndalojë atë pistë vrapimi, atë spirale shkatërruese.
Çfarë duhet të bëjmë në këtë rast? Të ngadalësojmë ritmin, të zvogëlojmë intensitetin? Absolutisht jo. Gjëja më e mirë që mund të bësh në një situatë të tillë është të ndalosh: zemra duhet të rikuperohet.
Është koha të kujdesesh për veten
Nuk ke nevojë të marrësh frymë. Duhet të jesh i fortë për veten tënde, dhe jo vetëm për të tjerët, dhe për këtë arsye duhet të bësh ndryshime, të ndjekësh rrugën e ndryshimit në një mënyrë harmonike, të vetëdijshme dhe të shëndetshme.
Ju lutem merrni në konsideratë propozimet e mëposhtme për disa minuta:
Hiqni dorë nga konfliktet, problemet ose situatat që nuk kanë zgjidhje. Ke humbur shumë kohë dhe energji për gjëra ose njerëz që ia vlenin.
Mos prit që njerëzit të sillen ashtu siç do të silleshe ti. Është shkak për një zhgënjim të madh dhe të padurueshëm.
Fillo të bëhesh i vetëdijshëm për nevojat e tua, dëgjoji ato çdo ditë dhe jepu përparësi.
Mbi të gjitha, mbani mend një gjë: ju nuk jeni heronj. Funksioni juaj nuk është ta bëni të pamundurën të mundur, ju nuk jeni magjistarë apo arkitektë urash aty ku nuk ka lumenj. Nuk mund të shpëtosh as atë që nuk mund të shpëtohet, as t’u japësh lumturi atyre që nuk duan njohuri për gëzim, respekt apo reciprocitet.
Mëso të kujdesesh emocionalisht për veten, mëso të jesh i fortë për veten tënde.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
