Kulmi i gjithçkaje është kur zbulojmë veten si njerëz, zbulojmë se jemi të rëndësishëm për jetën, pa pasur nevojë të jetojmë duke mbështetur askënd. Kur dikush është i gatshëm të na mbështesë me dashuri, asgjë nuk duket se është barrë. Shkëmbimi është gjithçka…
Kur shkojmë të jetojmë jetën e tjetrit thjesht për të dashur të kënaqemi, ne largohemi nga ajo që duhet të ndiejmë dhe përjetojmë, ajo duhet të vërshojë brenda nesh si lumturi e plotë. Të jetosh duke u përkulur për të veshur këpucët e dikujt tjetër nuk është një mënyrë e mirë për t’u dashur, respektuar dhe vlerësuar: Ata që na vlerësojnë do të na duan dhe do të na vlerësojnë për atë që jemi.
Brenda përvojave të jetuara dhe rritjes së brendshme, ne mësojmë të shohim se çfarë ka vërtet rëndësi dhe nëse dimë ta duam njëri-tjetrin, nëse duam të jetojmë në paqe, ne duhet të luftojmë për të, duke qenë të lirë nga lidhjet dhe ndjenjat e fajit ose ngarkesat mbi supet tona.
Tingulli i paqes ka një tingull tjetër. Është zhurma e atyre që kanë mësuar të jetojnë në shoqëri, e atyre që e dinë se lumturia është gjithashtu një gjë individuale dhe private, por kjo paqe ndonjëherë fitohet edhe vetë. Respekti dhe dashuria për jetën e dikujt janë e drejta e secilit dhe secili shkon në kërkim të asaj që është e mirë për veten e tij.
Burimi / https://italiafeed.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
