Përpara se të zgjohej e zhytur në djersë në dysheme, Andrea mendoi se telefonata në Zoom po shkonte mirë. Ajo që kujton më pas janë thjesht copa ndjesie: ftohtësia e drurit të fortë në fytyrën e saj, ndërsa ajo donte të ngrihej në këmbë, ndjenja e bezdisshme që i duhej të kthehej në punë…
Mos e shqetësoni që kishte kaluar ora 3 e mëngjesit ose që ajo, me sa duket, kishte vdekur në mes të një takimi produksioni të orës së njëmbëdhjetë. Si drejtoreshë 38-vjeçare e llogarisë për një agjenci të madhe reklamash, Andrea (e cila nuk preferon të ndajë mbiemrin e saj) ishte mësuar me ditët e gjata që çuan në një nisje të madhe. Qarkullimi i fundit i kompanisë vetëm sa e kishte rritur presionin; për disa muajt e fundit, ajo po bënte në mënyrë efektive punën e tre njerëzve. Por si një grua beqare në mes të një pandemie globale, gjithsesi nuk kishte shumë për të bërë. Veç kësaj, ajo lulëzoi nga adrenalina e një sfide të pamundur. Ditë 20-orëshe dhe javë 90-orëshe, dritare të paimagjinueshme prodhimi për fushatat e krijimit ose të thyerjes—këto ishin momentet e saj për të shkëlqyer. Ajo përfundimisht e tërhoqi veten në video-telefonatë, ende duke u dridhur, duke u formuar një mavijosje mbi syrin e saj të majtë. Kolegu i saj më vonë kujtoi se skena – Andrea humbi vetëdijen, mbylli laptopin e saj ndërsa u rrëzua – ishte “si diçka nga një film horror”. Andrea nuk mban mend asgjë. Për dy vjet, ndërsa COVID forcoi ndarjen midis prindërve dhe joprindërve, përvojat përkatëse të grave janë përshtatur në aspektin e punës: punë emocionale, punë përkujdesjeje, punë në karrierë. Imazhi i nënës së rraskapitur e të stërngarkuar është zbukuruar në imagjinatën kolektive. Ne e pamë atë në shifrat e vështira – gati 33 milionë amerikanë dhanë dorëheqjen nga punët e tyre midis prillit dhe nëntorit 2021, kryesisht gra dhe jashtëzakonisht të djegur. Dhe ne e dëgjuam atë në “ulërimën primare”, siç e quajti një paketë virale e New York Times, e nënave që përpiqen të balancojnë kërkesat e karrierës dhe familjes në një kohë shkollimi virtual, kujdesi i kufizuar për fëmijët dhe pabarazitë jo aq të fshehta midis burra dhe gra në shtëpi. Gruaja që punonte pa fëmijë, e supozuar si e pavlerë, problemet e saj të parëndësishme në krahasim, shpesh shpërndaheshin në heshtje në punën e saj. Në mungesë të kontaktit me familjen dhe miqtë, vendi i largët i punës u bë qëndrimi i shumë punonjësve të jakë të bardhë për komunitetin. Pa dyshim, puna është punë dhe, siç thuhet, prindërit kishin më shumë nga ajo. Por puna në karrierë, ndryshe nga prindërimi, nuk ofron dashuri në këmbim.
Andrea ishte një nga më shumë se një duzinë gra me arritje të larta pa fëmijë që ndanë me bujari përvojat e tyre për këtë histori. Në bisedat tona telefonike dhe shkëmbimet e postës elektronike, ata përshkruan presionet e brendshme dhe të jashtme për të marrë përsipër përgjegjësinë gjithnjë në rritje, ndonjëherë gjatë kujdesit për të afërmit ose pikëllimit për një humbje. Disa kujtuan se si izolimi i tyre i papritur dhe i mbyllur në shtëpi i shkëputi ata nga shoqëria dhe ritualet që normalisht i jepnin kuptim jetës së tyre – për të mos përmendur ekuilibrin punë-jetë. Dhe shumica folën për fajin dhe bagazhin emocional që vjen nga të qenit një grua në moshë për të rritur fëmijë, e cila ka zgjedhur, të paktën tani për tani, të vendosë karrierën në radhë të parë.
Punoja nga shtëpia dhe pa fëmijë, kështu që ekzistonte një supozim…që do të isha gjithmonë në dispozicion. Çfarë tjetër do të bëja?
Gjatë gjithë pandemisë, gratë pa fëmijë që patën fatin të mbanin punët e tyre dhe që mund t’i bënin ato punë nga distanca, përbënin një pakicë të privilegjuar brenda një pakice të privilegjuar. Luftimet e tyre ishin të ndryshme nga ato të prindërve që punonin, por nuk ishin më pak reale. Midis disa grave me arritje të larta, eliminimi i kufijve midis punës dhe jetës jopune u bë një recetë për katastrofë – dhe, prej andej, një katalizator për një rivlerësim të madh të prioriteteve dhe qëllimit.
Përgatiti K.I / Burimi ://www.elle.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
