Meqenëse shumica prej nesh nuk ka përfunduar një shkollë mjekësore, ishte disi e logjikshme të mos dimë se si të përdorim një maskë apo dorezë të disponueshme kur shpërtheu pandemia e koronavirusit.
Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1
Mjekët ose jo, por ne të gjithë – pa marrë parasysh profesionin – e dimë shumë mirë gjurmën mjedisore të lënë nga plehrat tona, veçanërisht plastika që mund të jetë e vetmja “trashëgimi” që do të lëmë pas kur speciet njerëzore më në fund, do të arrijnë të vetë-shkatërrohen dhe të lejojnë pjesën tjetër të planetit(ata që nuk do zhduken) të jetojnë në paqe.
Pra, përkundër betejave të mëdha dhe betejave popullore që ata patën në blerjen e supermarketeve dhe farmacive, marrëdhëniet tona me ta dëshmuan të ishin kalimtare, siç është edhe dobia e tyre. I vesh, i përdor dhe i flakë. Fjalë për fjalë, ashtu si do ti. Edhe në mes të rrugës apo kudo tjetër, përveç koshave të plehrave.
Sigurisht, siç na ka mësuar e kaluara, vetëdija për mjedisin nuk ka qenë kurrë e mira jonë dhe as nuk është një nga avantazhet tona si popull. Mbeturinat, ‘haletë’ e panumërta dhe tabloja e përgjithshme e qyteteve apo plazheve tona janë dëshmitarë të pakuptueshëm të një kulture që ne e kemi të vështirë ta braktisim për ta lënë pas.., Evropianizimit tonë.
Oh, gjithçka! Mbi temën e mbeturinave mbetemi “shqiptarë”, duke mos pranuar të konformojmë ose të ilustrojmë të tjerët dhe kryesisht të marrin në konsideratë konceptet dhe tendencat siç janë riciklimi dhe administrimi i mbeturinave, risitë dhe “florat” që nuk i përshtaten veçanërisht “bandës”(maços)” së kulturës me të cilën na rritën prindërit tanë, nga të cilët mësuam se, çdo pjesë e tokës konsiderohet e pranueshme si një vend depozitimi, me shqetësimin tonë vetëm që të jetë e mundur sa më larg shtëpisë sonë.
Në rastin e maskave ose dorezave, kjo sjellje shumë antisociale, bëhet edhe më e keqe dhe pafundësisht më e rrezikshme për shkak të natyrës së objekteve në fjalë. I hedhim larg pasi i përdorim (zakonisht në mënyrë të gabuar që nuk mbrojnë asnjë) duke ngarkuar një problem tjetër rreth nesh, por edhe njerëzit që punojnë në fushën e pastrimit të cilët, përveç të tjerave, tani duhet të kenë kujdes çdo infeksion koronavirusi, ku parë nga këndvështrimi se e gjithë kjo është një mashtrim me kuptim të mirë për disa, që virusi mund të mos ekzistojë më, dhe se, “të gjithë këtë ‘bip’ e bëjnë për të na të çmendur dhe se për mirë apo për keq të marrim një mijë maska”.
Situata është bërë aq e keqe sa që edhe Komunat përmes shërbimeve të pastrimit u kanë bërë thirrje qytetarëve që të ndalojnë të sillen si të varur nga droga kur hedhin shiringa dhe të tregojnë civilizim, mirësjellje elementare urbane dhe sjellje njerëzore, duke e bërë të qartë, vetë evidente flakjen e maskave dhe dorashkave në një kosh plehrash.
Kohët e vështira që të gjithë ne i përjetojmë nuk do të zgjasin përgjithmonë. Herët a vonë një vaksinë, trajtim, reagim ndaj COVID-19 do të gjendet dhe ne do të jemi në gjendje – më në fund – të marrim frymë përsëri.
Sidoqoftë, në rastin tonë, do të zbatohet ajo që është shkruar në të kaluarën, tabelat që na informonin për një punë publike në të kaluarën “Përleshja është e përkohshme, puna do të zgjasë përgjithmonë.” Nëse tani, dikush në vendin e projektit, vendos mendësinë, do të bjerë në: koronavirusi (dhe përdorimi i dorezave ose maskave) është i përkohshëm, por mentaliteti ynë i ndyrë nuk është…!
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
